วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2804

การต่อสู้ยิ่งทวีความดุเดือดขึ้นเรื่อย ๆ

ผู้คนรอบข้างสีหน้าล้วนเปลี่ยนไป

เย่ชิวเคยปะมือกับอู๋ฮวามาแล้ว พลังของอู๋ฮวาจึงอยู่ในคาดหมายของเขา ทว่าไม่คิดเลยว่าเป่ยหมิงหวังก็แข็งแกร่งถึงเพียงนี้

“สมแล้วที่เป็นหนึ่งในห้าสุดยอดอัจฉริยะแห่งเขตต้องห้ามชีวิต พลังไม่อาจมองข้ามได้”

เย่ชิวแอบหัวเราะในใจต่อ “มีคู่ต่อสู้โหดขนาดนี้ อู๋ฮวาคงได้ลำบากแย่”

ส่วนสมาชิกเป่ยหมิงเจียแต่ละคนถึงกับยืนอึ้งงันอยู่กับที่

“เป็นไปได้ยังไง?” ต้าซิ่งคนหนึ่งที่เมื่อครู่ยังเชิดหน้าด้วยความหยิ่งทะนง ในสายตาเขา พอคุณชายลงมือ อู๋ฮวาต้องตายสถานเดียวแน่

แต่ตอนนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากลับแข็งค้าง

เขาไม่คิดเลยว่าแม้แต่คุณชายก็ยังจัดการอู๋ฮวาไม่ได้

“มิน่าล่ะ ไอ้พระนั่นถึงฆ่าคุณหนูใหญ่แห่งฮวงจินเจียจู๋ได้ ฝีมือไม่เบาจริง ๆ” สมาชิกเป่ยหมิงเจียคนนั้นคิดในใจ

ครืน ๆ ๆ —

เป่ยหมิงหวังกับอู๋ฮวายิ่งสู้ยิ่งดุ หมัดทั้งสองปะทะกันไม่หยุด ราวกับดาวสองดวงพุ่งชนกัน

พลังมหาศาลระเบิดกระจาย ก่อเป็นคลื่นพิโรธซัดโหมราวพายุสีดำ กวาดล้างไปทั่วทั้งลานในพริบตา

แม้แต่พื้นดินยังสั่นสะเทือนไม่หยุด เกิดรอยแยกมหึมานับไม่ถ้วนแผ่กระจายออกไป ไกลหลายร้อยจ้างในชั่วพริบตา

ผ่านไปครู่หนึ่ง

“ตายซะ!” อู๋ฮวาโพล่งคำรามขึ้นทันใด แสงพุทธะเจิดจ้าพุ่งออกจากร่างพร้อมกับหมัดที่เขาฟาดออกไป แสงนั้นกลับกลายเป็นเสืออสูรตัวหนึ่ง พุ่งทะยานจากกลางอากาศเข้าจู่โจมเป่ยหมิงหวัง

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง

“กรรร!”

เสียงคำรามของเสือดังสะท้านฟ้า ดุจสายฟ้าฟาดระเบิดกึกก้อง น่าเกรงขามจนขนลุก

“นั่นคือหมัดปราบปีศาจกำราบพยัคฆ์ ได้ยินมาว่าเป็นหนึ่งในสุดยอดเคล็ดวิชาของวัดต้าหลยิน อานุภาพเหนือกว่าวิชาหมัดทั่วไปหลายเท่า”

จางเหมยเจินเหรินจำกระบวนท่านี้ของอู๋ฮวาได้ สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลินต้าหนiaoเอ่ยว่า “ไอ้อู๋ฮวานี่เป็นบุตรแห่งพระพุทธของวัดต้าหลยิน อาจารย์ของมันก็ยังเป็นพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน มันครอบครองวิชาศักดิ์สิทธิ์แห่งพุทธะที่ทรงพลังอยู่มาก ศึกครั้งนี้ เป่ยหมิงหวังคนนั้นเกรงว่าคงรอดยาก”

“ยังไม่แน่” เฟิงอู๋เหินว่า “คนรุ่นเยาว์ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต นอกจากหรงอี้กับเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์แล้ว ไม่มีใครสู้เป่ยหมิงหวังได้หรอก”

“อู๋ฮวาจะอยากชนะเป่ยหมิงหวังน่ะ ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”

“ถ้าซวยหน่อย สุดท้ายอาจได้เจ็บหนักทั้งคู่”

จางเหมยเจินเหรินพึมพำเบา ๆ ว่า “เจ็บทั้งคู่ยิ่งดี แบบนั้นเจ้าเด็กกระต่ายน้อยจะได้ส่งพวกมันไปลงทางเดียวกัน”

ขณะที่พวกเขากระซิบคุยกันอยู่นั้นเอง เป่ยหมิงหวังก็ลงมือแล้ว

เผชิญหน้ากับหมัดปราบปีศาจกำราบพยัคฆ์ของอู๋ฮวา เป่ยหมิงหวังก็ไม่กล้าประมาท เขาหมุนเวียนหมัดผีอเวจีขึ้นถึงขีดสุด ทันทีที่พลังมหาศาลระเบิดออกมาก็ราวกับจะกลืนกินทุกสิ่ง เสียงโหยหวนของภูตผีดังระงม ทำให้บรรยากาศมืดมนสยดสยอง

“ตูม!”

หมัดทั้งสองปะทะกัน

ภาพที่ทำให้ทุกคนตะลึงก็ปรากฏขึ้น

หมัดปราบปีศาจกำราบพยัคฆ์ของอู๋ฮวากลับถูกเป่ยหมิงหวังสวนหมัดตรงเข้าใส่แตกกระจุย แรงปะทะอันรุนแรงสั่นสะเทือนจนร่างอู๋ฮวาถอยกรูดไปหลายสิบจ้าง กว่าจะทรงตัวอยู่ได้

ชั่วพริบตา ผู้คนทั้งหมดในที่นั้นล้วนเบิกตากว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“เป่ยหมิงหวังนี่พลังร้ายกาจจนช็อกเลย!”

“สู้กับอู๋ฮวายังยังกดข่มได้ แบบนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ!”

“ถ้าคนคนนี้เติบโตไปได้อย่างราบรื่น อนาคตต้องกลายเป็นผู้แข็งแกร่งไร้ผู้ต้านแน่!”

ขณะที่ม่อเทียนจีกับพวกยังตะลึงอยู่ จางเหมยเจินเหรินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เป่ยหมิงหวังอายุยังน้อยกลับมีพลังการต่อสู้ขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าพรสวรรค์ไม่ธรรมดา แม้แต่ตอนที่ข้าอยู่ในช่วงพีค ยังพอเฉือนชนะเขาได้แค่ฉิวเฉียดเท่านั้น”

หลินต้าหนiao：“……”

ม่อเทียนจี：“……”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยว：“……”

เฟิงอู๋เหิน：“……”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน