วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2805

ทันทีที่เย่ชิวพูดจบ หลินต้าหนiao, ม่อเทียนจี, เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกับคนอื่น ๆ ก็ชะงักไป

ไม่ดูต่อกันแล้วหรือไง?

“ยังไม่รีบไปอีก!” จางเหมยเจินเหรินเป็นคนแรกที่ได้สติ ตะโกนเร่ง

ทันใดนั้น พวกเขาทั้งกลุ่มก็รีบพุ่งหนีไปยังที่ไกลลิบ

อู๋ฮวากับเป่ยหมิงหวังกำลังสู้กันอย่างสูสี พอเห็นเย่ชิวพาคนกลุ่มหนึ่งหนีไปไกล ก็เดาเจตนาของเย่ชิวออกทันที

“เย่ฉางเซิง แกหนีไม่รอดหรอก” อู๋ฮวากระแทกหมัดใส่จนเป่ยหมิงหวังถอย ก่อนจะพุ่งตามเย่ชิว

อุตส่าห์ที่พลังบำเพ็ญพุ่งทะยานขึ้นมาแบบนี้ โอกาสพันปีมีหน เขาไม่มีทางยอมให้เย่ชิวหนีหายไปต่อหน้า

ยิ่งกว่านั้น อู๋ฮวายังมีเป้าหมายอย่างอื่น

ที่เขาต้องฆ่าเย่ชิว นอกจากเพื่อแก้แค้น ล้างอัปยศแล้ว ยังมีอีกสองเหตุผล

หนึ่ง พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานสั่งกำชับให้เขาฆ่าเย่ชิว เพื่อตัดปัญหาในภายหลังให้สิ้น

สอง เขาอยากได้ของวิเศษบนตัวเย่ชิว

อู๋ฮวารู้ดี บนตัวเย่ชิวนั้น นอกจากต้นไม้แห่งชีวิต กับสายเลือดสืบทอดอันเป็นเอกลักษณ์ของภูเขาอมตะแล้ว ยังมีศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์ด้วย!

ในสายตาเขา เย่ชิวไม่ต่างอะไรจากคลังสมบัติเดินได้ทั้งคน

ขอแค่ฆ่าเย่ชิวได้ ของวิเศษทุกชิ้นบนตัวเย่ชิวก็จะตกเป็นของเขา แล้วเขาก็จะยิ่งมั่นใจ ว่าสักวันต้องบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิได้แน่

“เย่ฉางเซิง หนีไปก็เปล่าประโยชน์ มายอมตายดี ๆ เถอะ!” เสียงของอู๋ฮวาดังก้องไปทั่วฟ้าดิน แฝงด้วยจิตสังหารและความเย็นชาไร้ที่สิ้นสุด

ความเร็วเขาไวอย่างยิ่ง ราวดาวตกพุ่งฉีกนภา มุ่งตรงไล่ตามเย่ชิวไป

ทว่าอู๋ฮวากลับมองข้ามไปอีกคน นั่นคือเป่ยหมิงหวัง

เป่ยหมิงหวังจะยอมให้เขาสมใจได้อย่างไร

“อู๋ฮวา คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า!” เป่ยหมิงหวังคำรามลั่น ร่างแปรเป็นเงาดำเส้นหนึ่ง ทะยานด้วยความเร็วเหลือเชื่อไปขวางหน้าอู๋ฮวา

“ไสหัวไป!” อู๋ฮวาตะคอกลั่น หมัดทุบพุ่งออกไป แบกพลังอันประหนึ่งทำลายล้างฟ้าดิน ตรงเข้าใส่เป่ยหมิงหวัง

ในใจเขาร้อนรน กลัวว่าเย่ชิวจะหนีรอดไป หมัดนั้นจึงสุมด้วยโทสะโหมกระหน่ำ

“กระจอกนัก” เป่ยหมิงหวังหัวเราะเย็น ไม่ถอยกลับสวนเข้าหา ฝ่ามือเหวี่ยงขึ้นรับหมัดนั้น

ตูม! พลังมหาศาลสองสายปะทะกันกลางอากาศ ระเบิดเป็นเสียงสนั่นหวั่นไหว

พื้นที่รอบด้านราวกับจะถูกแรงนั้นฉีกกระชากเป็นชิ้น ๆ ควันฝุ่นทะยานขึ้นปกคลุมฟ้ามิด

“อู๋ฮวา อย่าหวังจะหนีไป ที่นี่แหละจะเป็นหลุมฝังศพของเจ้า!” เสียงของเป่ยหมิงหวังเย็นเยียบ แววตาระยับไปด้วยเจตจำนงสังหารฝังลึก

เขาไม่เพียงอยากฆ่าอู๋ฮวาเพื่อแก้แค้นให้หรงฮวา แต่ยังมีเหตุผลสำคัญยิ่งกว่านั้น—ต้องการอวดฝีมือต่อหน้าเสวียนหยวนหรงเอ๋อร์

ถึงเสวียนหยวนหรงเอ๋อร์จะยังไม่ปรากฏตัว แต่ก็แอบมองเขาอยู่ในเงามืดตลอด

อู๋ฮวาเห็นท่าแล้วโทสะปะทุ ตะโกนว่า “เป่ยหมิงหวัง ข้าจะฆ่าเย่ฉางเซิง ใครก็หยุดข้าไม่ได้!”

เป่ยหมิงหวังมองจ้องอู๋ฮวา พูดชัดถ้อยชัดคำ “ข้าจะฆ่าเจ้า เจ้าเองก็อย่าหวังจะหนี”

“ไอ้บ้า!” อู๋ฮวารู้ดีว่าฝีมือของเป่ยหมิงหวังไม่น่าเบา หลุดตัวออกไปในเวลาสั้น ๆ คงยาก พอเห็นเย่ชิวหนีห่างออกไปเรื่อย ๆ ก็เดือดดาลสบถลั่น

เป่ยหมิงหวังเห็นเงาร่างของเย่ชิวแทบลับสายตาแล้ว ส่วนสมาชิกตระกูลเป่ยหมิงเจียสี่คนยังยืนโง่ ๆ อยู่ที่เดิม จึงตวาดว่า “พวกเจ้าเป็นหมูหรือไง? เขาหนีไปแล้ว ยังมายืนตะลึงทำบ้าอะไรกันอยู่ อยากเป็นเสาโชว์เหรอ!”

พอได้ยินดังนั้น สมาชิกตระกูลเป่ยหมิงเจียสี่คนนั้นก็รีบพุ่งไล่ตามไปยังทิศทางที่เย่ชิวกับพวกหลบหนี

จนถึงตอนนั้นเอง เป่ยหมิงหวังถึงหันมาพูดกับอู๋ฮวา “เห็นหรือยัง คนของข้าตามเย่ฉางเซิงไปแล้ว เขาหนีไม่รอด วันนี้มันต้องตาย”

“แน่นอน เจ้าเองก็ต้องตายเหมือนกัน”

“ข้าจะให้พี่น้องต่างหากับพวกเจ้าสองคนได้กลับไปรวมตัวกันในโลกคนตาย”

อู๋ฮวาตะโกน “ใครแม่งเป็นพี่เป็นน้องกับเย่ฉางเซิงกันวะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน