วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2807

หลังจากเป่ยหมิงหวังเอ่ยคำว่า “ลากันชั่วนิรันดร์” จบ เขาก็เงื้อดาบยาวในมือขึ้น เตรียมฟาดฟันหนึ่งกระบวนท่าสุดท้าย ส่งอู๋ฮวาไปสู่ทางสุดท้าย

ในจังหวะคับขันเช่นนี้

“เดี๋ยวก่อน!” อู๋ฮวาโพล่งออกมา

เป่ยหมิงหวังเอ่ยถาม “ยังมีคำสั่งเสียอะไรอีกไหม”

คำสั่งเสียงั้นเหรอ

นี่แกคิดจริง ๆ เหรอว่าจะฆ่าข้าได้

โอหังเกินไปแล้ว!

อู๋ฮวาโกรธจนหน้าเครียด ท่าทางผู้ชนะกับน้ำเสียงเย่อหยิ่งของเป่ยหมิงหวัง ยิ่งทำให้ไฟในอกของเขาลุกโชน

“เป่ยหมิงหวัง ข้ายอมรับว่าเจ้าแข็งแกร่ง แต่ศิษย์แห่งพุทธศาสนาอย่างข้า ไม่เคยยอมแพ้ง่าย ๆ”

แม้ร่างของอู๋ฮวาถูกผ่าออกเป็นสองท่อน ทว่าในห้วงเสี้ยววินาที生死เป็นตายกลับกันนี้ เจตจำนงของเขากลับแน่วแน่ผิดปกติ พลังกระแสหนึ่งที่ไม่เคยมีมาก่อนกำลังพลุ่งพล่านขึ้นมาจากภายใน

นั่นคือความดื้อดึงและไม่ยอมจำนน ที่ผุดขึ้นมาจากก้นบึ้ง灵魂ของเขา!

นั่นคือความโหยหาการมีชีวิตอยู่ถึงขีดสุด!

“ข้าตายที่นี่ไม่ได้!”

ในดวงตาของอู๋ฮวา แสงทองคำเจิดจ้าแลบวาบขึ้นมา เขาใช้งานวิชาอาคมลับแห่งพุทธะ

แสงทองคำไม่เพียงห่อหุ้มเรือนร่างที่ฉีกขาดของเขาไว้ หากยังเริ่มซ่อมแซมบาดแผลเหล่านั้นด้วยความเร็วเหลือเชื่อ

เพียงพริบตาเดียว ร่างของอู๋ฮวาก็กลับคืนสู่สภาพเดิม บาดแผลทั้งหลายหายเป็นปลิดทิ้ง

“ฮึ มนุษย์กระจอก ๆ แค่นี้ ยังคิดจะฝืนชะตาฟ้าพลิกชีวิตอีกเรอะ” เป่ยหมิงหวังเห็นดังนั้นก็ยกยิ้มเหยียดที่มุมปาก

ในสายตาเขา ไม่ว่าอู๋ฮวาจะงัดวิธีใดออกมา สุดท้ายก็หนีไม่พ้นจุดจบเพียงหนึ่งเดียว—

ความตาย!

ทว่าอู๋ฮวาไม่ได้ตอบคำของเป่ยหมิงหวัง เขาเพียงหลับตาลงอย่างเงียบงัน หมุนเวียนพลังชี่ในร่างอย่างเต็มกำลัง

ชั่วพริบตา บริเวณรอบตัวเขาก็เริ่มก่อตัวเป็นวงแหวนแสงสีทอง นั่นคือศาสตร์ป้องกันและโต้กลับสูงสุดของพุทธะ

มหามุทรวัฏจักรเพชร!

“หืม?” ในดวงตาของเป่ยหมิงหวังปรากฏแววประหลาดใจขึ้นมาวูบหนึ่ง

เขาเกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นมา คล้ายอู๋ฮวาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กลิ่นอายบางอย่างบนร่างนั้น ทำให้连เขาเองยังรู้สึกจิตใจสั่นไหวไม่สงบ

เฮือก!

จังหวะนั้นเอง อู๋ฮวาลืมตาขึ้น แสงทองคำไหลวนอยู่ในดวงตา ราวกับดวงตาเพลิงทองคำ

“เป่ยหมิงหวัง เจ้าคิดว่าฆ่าข้าได้งั้นหรือ ที่แท้เจ้าไม่รู้เลยว่าการต่อสู้ที่แท้จริง เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น”

เสียงของอู๋ฮวาทุ้มต่ำและมั่นคง ประหนึ่งดังมาจากเก้าสวรรค์ด้านบน แฝงไว้ด้วยพลังที่ไม่อาจปฏิเสธ

ทันทีที่คำพูดจบลง มหามุทรวัฏจักรเพชรก็ปะทุขึ้น “ตูม!” แสงทองคำพลันแตกกระจาย แปรเปลี่ยนเป็นตรามือสีทองนับไม่ถ้วน

ตรามือเหล่านั้นหนาแน่นราวสายฝน เทกระหน่ำออกมา กวาดปกคลุมฟ้าดิน พุ่งซัดใส่เป่ยหมิงหวังอย่างเกรี้ยวกราด

ตรามือทุกหนึ่งดอก ล้วนแฝงพลังบำเพ็ญเพียรและเจตจำนงของอู๋ฮวาไว้ในนั้น อานุภาพรุนแรงอู๋ฉง

ทุกที่ที่ผ่าน 空间ราวกับแตกเป็นเสี่ยง ๆ น่าหวาดกลัวยิ่งนัก

เป่ยหมิงหวังสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของตรามือเหล่านั้น ไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย รีบเร่งหมุนเวียนวิชาเทพเหนือเป่ยมิ่งในกาย

“วูม!”

หมอกดำข้นจัดพลันผุดขึ้นมาปกคลุมร่างเขาทั้งตัว ราวกับพลังป้องกันร่างกายแข็งแกร่งที่แน่นหนาไร้ช่องโหว่

หลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เขาก็สะบัดดาบศักดิ์สิทธิ์ไร้เทียมทานในมืออย่างรวดเร็ว

“ฟิ้ว!”

พลังกระบี่สีดำทะยานขึ้นไปดั่งพายุทอร์นาโด พุ่งเข้าปะทะกับตรามือเหล่านั้น ทันใดนั้นก็ระเบิดเสียงก้องสนั่นหู

ต้องยอมรับว่าเป่ยหมิงหวังกล้าหาญอย่างยิ่ง เขาอาศัยพลังอันลึกล้ำ ฝืนรับการโจมตีของตรามือทีแล้วทีเล่าไว้ได้

เพียงแต่ ตรามือนั้นมีมากเกินไป ราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า นับไม่ถ้วนสิ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน