วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2822

เสียงของเย่ชิวดึงความสนใจของทุกคนกลับมาอีกครั้ง แววตาของเขาเป็นประกายลึกลับ ราวกับกำลังจะเฉลยความลับที่สั่นสะเทือนสวรรค์ดินแดน

“ยังมีความลับอีก?” จางเหมยเจินเหรินหัวเราะ “ไอ้เจ้าหรงไท่นี่ ในหัวซ่อนความลับเอาไว้ไม่น้อยเลยนะ!”

“ว่าไง ไอ้เด็กเวร ความลับอะไรอีกล่ะ?”

เย่ชิวเอ่ยว่า “ในความทรงจำของหรงไท่ หรงจิงเทียนเคยบอกความลับอย่างหนึ่งที่เกี่ยวกับเขตแกนกลางไว้”

“ความลับอะไร?” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวถามอย่างร้อนรน ดวงตาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและคาดหวัง

“ในเขตแกนกลางของเขตต้องห้ามแห่งชีวิต มี ยาศักดิ์สิทธิ์ อายุล้านปีอยู่หนึ่งต้น ชื่อว่าเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้าง” เย่ชิวพูดต่อ “เห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้าง เป็นของล้ำค่าในรอบหมื่นยุค มีสรรพคุณช่วยให้ผู้คนทะลวงระดับพลังได้”

“เดิมที ยาศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้ถูกบรรพชนคนหนึ่งของฮวงจินเจียจู๋พบเข้า ต่อมาก็ถูกจดบันทึกไว้ในบันทึกหัวหน้าตระกูลของหัวหน้าตระกูลทุกสมัย”

“ตลอดหลายปีมานี้ หรงจิงเทียนรู้สึกผิดติดค้างในใจเรื่องของหรงไท่ คิดว่าลูกคนนี้ไร้ชื่อไร้ฐานะ แถมยังดูแลเขาได้ไม่ดี พอเขตแกนกลางเปิด เขาเลยแอบบอกเรื่องนี้กับหรงไท่แบบลับ ๆ”

“เขาหวังว่าหรงไท่จะได้ยาศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้ แล้วฉวยโอกาสพุ่งทะยานขึ้นฟ้า”

“พอดีว่าหรงไท่เห็นว่าพลังบำเพ็ญเพียรของหรงอี้สูงขึ้นเรื่อย ๆ ช่องว่างระหว่างทั้งคู่ก็ถ่างกว้างออก เขาเองก็อยากได้ยาศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้มาเพิ่มพลังบำเพ็ญเพียร จะได้ไล่ตามหรงอี้ให้ทันโดยเร็ว”

ได้ยินถึงตรงนี้ เฟิงอู๋เหินก็เอ่ยเสียงดูแคลน “ไล่ตามหรงอี้ให้ทันงั้นเหรอ?”

“เป็นไปได้ที่ไหนกัน!”

“ตอนนี้หรงอี้มีความเป็นไปได้สูงว่าจะอยู่ในขอบเขตราชานักบุญไร้เทียมทาน ส่วนหรงไท่ก็แค่ขอบเขตนักบุญ ต่อให้ได้เห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างไป ก็ใช่ว่าจะกลายเป็นราชานักบุญไร้เทียมทานได้ในระยะเวลาอันสั้น”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้าเบา ๆ เห็นด้วยกับคำพูดของเฟิงอู๋เหิน “ยาศักดิ์สิทธิ์จะแข็งกล้าขนาดไหนก็เถอะ ฤทธิ์ยาก็ยังมีขีดจำกัดอยู่ดี”

“พวกเจ้าคิดผิดแล้ว” เย่ชิวเอ่ย “เห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างอายุล้านปี สามารถช่วยให้ ผู้แข็งแกร่งขั้นมหาบุรุษ ทะลวงขึ้นสู่ขอบเขตราชาผู้ศักดิ์สิทธิ์ไร้เทียมทานได้ในชั่วพริบตา”

อะไรนะ!

ทั้งสนามถึงกับตกตะลึง

“หัวหน้า นะ นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?” เฟิงอู๋เหินอุทาน

“หน้าตา ข้าดูเหมือนกำลังล้อเล่นรึ?” เย่ชิวทำหน้าจริงจัง

เรื่องนี้เขาเคยแอบคุยกับเหล่าเจิ่วและหญิงสาวลึกลับมาก่อน ทั้งสองบอกเย่ชิวอย่างชัดเจนว่า ขอเพียงเขากลืนเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างเข้าไป ก็จะกลายเป็นราชานักบุญไร้เทียมทานได้ทันที

มุมปากของจางเหมยเจินเหรินยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “เฮ้เฮ้ ถ้าเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างตกมาอยู่ในมือเรา พลังของพวกเราก็ไม่พุ่งพรวดขึ้นบ้างหรือไง?”

หลินต้าหนiao พูดอย่างตื่นเต้น “ใช่แล้วหัวหน้า พวกเราต้องหาทางหายาศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้ให้ได้! มีมันอยู่ในมือ ต่อให้เจอหรงอี้ เราก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไป!”

เฟิงอู๋เหินก็ว่า “ไม่คิดเลยนะว่าไอ้หรงไท่นี่จะกลายเป็นขุมทรัพย์ ถ้ามันเป็นผู้หญิงล่ะก็ ข้าต้องหอมมันสองฟอดให้ได้เลย”

จางเหมยเจินเหรินว่า “เจ้าจะไปหอมมันตอนนี้เลยก็ยังทันนะ”

เฟิงอู๋เหินเบิกตาใส่ทันที “ไสหัวไป!”

ม่อเทียนจีกลับดูสงบกว่าใคร “ถึงพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่อย่าลืมว่าที่นี่คืออาณาเขตของท่านจุน การที่พวกเราจะหาเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างให้เจอ คงไม่ใช่เรื่องง่าย”

เย่ชิวพยักหน้า “เทียนจีพูดถูก ที่นี่คืออาณาเขตของท่านจุน พวกเราต้องระมัดระวังให้ถึงที่สุด”

“นอกจากท่านผู้สูงศักดิ์แล้ว ยังไม่รู้เลยว่าที่นี่จะมีอันตรายที่พวกเราไม่รู้จักอีกหรือเปล่า”

“แต่ไม่ว่าจะยังไง พวกเราก็ต้องหาเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างให้เจอ”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเอ่ย “ยาศักดิ์สิทธิ์อายุล้านปี เกรงว่าคงไม่ได้มาอยู่ในกำมือเราง่าย ๆ หรอก”

แววตาของเย่ชิวฉายชัดถึงความมุ่งมั่น “เห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้าง ข้าต้องได้มา!”

“เพราะมีเพียงมันเท่านั้น เราถึงจะรับมือหรงอี้ได้”

จางเหมยเจินเหรินถามว่า “ไอ้เด็กเวร ในความทรงจำของหรงไท่ มีระบุที่ตั้งของเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างไว้ไหม?”

เย่ชิวส่ายหัว “ไม่มี”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน