วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2823

เย่ชิวชะงักฝีเท้าไปกะทันหัน สีหน้ากลายเป็นเคร่งเครียดระแวดระวัง

“เป็นอะไรเหรอ หัวหน้า?” หลินต้าหนiao เอ่ยถาม

เฟิงอู๋เหินซึ่งมีร่างกายแห่งกาลเวลาและอวกาศ การรับรู้ไวกว่าคนทั่วไปมาก เขาจ้องไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้”

หลินต้าหนiao ได้ยินก็รีบตั้งการ์ดระวังตัวทันที แต่พอเขากวาดตาดูรอบ ๆ กลับไม่เห็นสิ่งผิดปกติเลยสักอย่าง

ทว่าเพียงไม่กี่วินาทีต่อมา จู่ ๆ เขาก็เกิดความรู้สึกเหมือนถูกใครสักคนจับจ้องขึ้นมา

ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็มีความรู้สึกเดียวกัน แถมยิ่งนานก็ยิ่งรุนแรงขึ้น เหมือนมีบางสิ่งกำลังแอบมองพวกเขาอยู่ในที่มืด

“ทุกคนระวังตัว”

คำพูดของเย่ชิวเพิ่งจบ เสียงคำรามทุ้มต่ำก็ดังมาจากด้านหน้า

“โฮก——!”

ถัดจากนั้นไม่นาน สัตว์อสูรยักษ์ตัวหนึ่งก็พุ่งทะยานออกมาจากป่าด้านหน้า

มันเป็นสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายแรดตัวหนึ่ง

ร่างกายมหึมา ประหนึ่งป้อมเหล็กเคลื่อนที่ ทั้งตัวหุ้มด้วยเกราะเหล็กสีเทาหนาหนัก เปล่งประกายแสงโลหะเย็นเยียบ

บนศีรษะมีเขาแหลมขนาดมหึมาสองข้าง เสมือนดาบคมสองเล่มชี้ขึ้นฟ้า ระหว่างเขาทั้งสองมีกลับเป็นดวงตาเล็ก ๆ คู่หนึ่ง ทว่ากลับฉายแววป่าเถื่อนดุดัน

ใต้ลำตัว มันมีขาใหญ่เท่าต้นเสาอยู่สี่ข้างค้ำยันร่างอันมโหฬาร ทุกก้าวที่ย่ำลงพื้น แผ่นดินก็สั่นไหวแรงราวกับจะปริแตกได้ทุกเมื่อ

กีบเท้าของมันแข็งราวเหล็ก สามารถเหยียบทำลายทุกสิ่งที่ขวางทางได้อย่างง่ายดาย แสดงให้เห็นถึงพละกำลังที่แทบไร้ผู้ต้าน

แต่สิ่งที่ทำให้คนต้องตะลึงที่สุด กลับเป็นจมูกกับหางของมัน

รูจมูกของมันกว้าง ทุกครั้งที่หายใจจะตามมาด้วยเสียงคำรามต่ำ ๆ ก้องออกมา ราวกับเสียงสะท้อนของกลองรบโบราณ

ส่วนหางของมันก็เป็นเหมือนแส้เส้นหนึ่งที่เต็มไปด้วยหนามกระดูก ไม่เพียงใช้ป้องกันตัวได้ ยังกลายเป็นอาวุธสังหารร้ายกาจในยามต่อสู้

จางเหมยเจินเหรินอุทานลั่น “เชี่ย แรดตัวเบ้อเร่อ”

เฟิงอู๋เหินเหลือบมองจางเหมยเจินเหรินแวบหนึ่ง พลางคิดในใจ คนไม่มีความรู้มันน่ากลัวจริง ๆ แรดคลั่งเกราะเหล็กยังไม่รู้จัก

“มันไม่ใช่แรดธรรมดา แต่คือแรดคลั่งเกราะเหล็ก” หลินต้าหนiao ซึ่งเป็นผู้สืบทอดตระกูลสัตวแพทย์ มองแค่แวบเดียวก็จำได้ทันที

ดวงตาทั้งคู่ของแรดคลั่งเกราะเหล็กจ้องเย่ชิวกับพวกแน่วแน่ นัยน์ตาสีเลือดฉายแววอำมหิต น้ำลายหยดแหมะจากมุมปาก เห็นได้ชัดว่ามันมองพวกเขาเป็นเหยื่อเรียบร้อยแล้ว

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวรีบเตือนว่า “ตัวนี้เป็นสัตว์อสูรระดับนักบุญ ผิวหนังหนา เนื้อเหนียว แรงก็โคตรมาก ที่สำคัญคือพลังการต่อสู้มันดุสุด ๆ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ในขอบเขตมหานักบุญ ยังไม่แน่ว่าจะสู้มันไหวเลยนะ”

โห ดุขนาดนั้น?

หลินต้าหนiao รีบตั้งท่าพร้อมจะเข้าปะทะกับแรดคลั่งเกราะเหล็กทันที

“ไม่ต้องตื่นเต้น แค่แรดตัวเล็กตัวเดียวเอง ไม่ใช่อะไรศัตรูร้ายกาจล้มโลกสักหน่อย” เย่ชิวพูดเสียงเรื่อย ๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไร

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเตือนต่อ “หัวหน้า ฉันรู้น่าว่าหัวหน้าเก่ง แต่แรดคลั่งเกราะเหล็กนี่ประมาทไม่ได้จริง ๆ นะ”

“ถ้ามันคลั่งขึ้นมา ต่อให้ฉันอยากฆ่ามัน ยังต้องออกแรงอยู่ดีเลย”

เย่ชิวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “เป็นไปได้ไงเสี่ยวเสี่ยว ระดับพลังอย่างที่มี ฆ่าแรดตัวเดียวต้องลำบากด้วย?”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวได้แต่ยิ้มแห้ง “หัวหน้า นี่มันแรดคลั่งเกราะเหล็กนะ พอมันคลุ้มคลั่งขึ้นมานี่ไม่ใช่แค่ดุธรรมดาแล้ว”

“จริงเหรอ?” เย่ชิวทำหน้าไม่เชื่อเลยสักนิด

“หัวหน้า อย่ามองข้ามจริง ๆ นะ ฉันบอกเลยว่า…” คำพูดของเฟิงเสี่ยวเสี่ยวยังพูดไม่ทันจบ จู่ ๆ สายตาก็พร่าไปครู่หนึ่ง แล้วก็เห็นเย่ชิวพุ่งตัวออกไปเหมือนสายฟ้า ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าแรดคลั่งเกราะเหล็ก

“โฮก!” แรดคลั่งเกราะเหล็กแหกปากคำรามใส่เย่ชิว อ้าปากกว้างราวจะกลืนเขาเข้าไปทั้งคน ท่าทางดุเดือดบ้าคลั่งสุดขีด

“หัวหน้า ระวัง!” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวตะโกนลั่น

แต่พริบตาถัดมา ทุกคนก็เห็นเย่ชิวยื่นฝ่ามือออกไป วางลงเบา ๆ บนหน้าผากของแรดคลั่งเกราะเหล็ก

ทันใดนั้น แรดคลั่งเกราะเหล็กที่เมื่อครู่ยังคลุ้มคลั่งรุนแรงกลับสงบลงอย่างประหลาด แววตาที่เคยอำมหิตก็อ่อนลงกลายเป็นเชื่องสงบ

“อะไรกันเนี่ย?” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวถึงกับยืนอึ้ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน