วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2826

ไข่ใบนั้นเหมือนจะฟังที่เย่ชิวพูดรู้เรื่อง กลิ้งขลุก ๆ อยู่กับที่อยู่สองสามที แล้วปล่อยกลิ่นอายพลังจาง ๆ ออกมา

ทันใดนั้น สัตว์วิญญาณไฟที่เมื่อครู่ยังคำรามใส่เย่ชิวก็สะดุ้งเฮือก ถอยกรูดไปสองสามก้าว จ้องเย่ชิวด้วยแววตาตื่นตระหนกไม่เป็นสุข

“ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายกับคุณ แค่อยากได้เห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้าง หวังว่าคุณจะหลีกทางให้หน่อย” เย่ชิวเอ่ยขึ้น

สัตว์วิญญาณไฟจ้องเย่ชิวแน่น ขยับตัวเอาเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างไปซ่อนไว้ด้านหลัง แล้วไม่ขยับอีกเลย

“แน่นอน ถ้าเธอไม่หลีกก็ไม่เป็นไร” บนร่างเย่ชิวพลันปลดปล่อยจิตสังหารเย็นเยียบออกมา เขาเผยยิ้ม เห็นฟันขาวเรียงสวยทั้งปาก พลางพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “ผมกินสัตว์วิเศษกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มาก็มาก แต่ยังไม่เคยกินแบบคุณเลย ไม่รู้ว่ารสชาติจะเป็นยังไงบ้างนะ”

คิดจะกินข้า? ฝันไปเถอะ!

สัตว์วิญญาณไฟหันหลังเผ่นหนีเอาชีวิตรอดทันที

แม่งเอ๊ย ถ้าไม่หนีตอนนี้ได้ถูกกินแน่ล่ะ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ยังยืนแหง็กอยู่ตรงนี้

มนุษย์นี่โคตรน่ากลัวเลย

“แบบนี้แหละ ถูกต้องแล้ว” เย่ชิวแย้มยิ้มบาง ๆ มือขวาพุ่งฉับราวสายฟ้า คว้าไปที่เห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้าง

ครั้งนี้ เขาคว้าได้แล้ว

ทว่าในชั่วพริบตาที่มือขวาคว้าเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างได้ทั้งดอก มือขวาทั้งข้างกลับถูกแช่แข็ง

ไม่เพียงเท่านั้น กระแสความเย็นเยียบจนกระดูกแทบแตกพลันพุ่งซัดเข้าใส่ร่างเขาทั้งตัว

แทบไม่ถึงสองวินาที บนร่างเย่ชิวก็ถูกหุ้มด้วยน้ำแข็งหนาเตอะทั้งชั้น คนทั้งคนโดนแช่แข็งสนิท

สีหน้าเย่ชิวเปลี่ยนไปทันควัน

เขาเองก็ไม่คิดเหมือนกัน ว่าเห็ดศักดิ์สิทธิ์ม่วงน้ำค้างจะมีพลังน้ำแข็งรุนแรงขนาดนี้ซ่อนอยู่

ทั้งร่างของเขาเหมือนถูกไขกระดูกน้ำแข็งหมื่นปีห่อรัดไว้แน่น แม้แต่เลือดในกายก็เหมือนจะถูกแช่แข็ง

“หึ ฝีมือแค่นี้ อย่าหวังว่าจะขังฉันไว้ได้เลย”

เย่ชิวแค่นเสียงในลำคอ พลังชี่ในกายเร่งหมุนเวียนอย่างรวดเร็ว พยายามจะทะลวงเปลือกน้ำแข็งชั้นนี้ออกไป

ทว่า พลังน้ำแข็งกลับดื้อดึงอย่างประหลาด ไม่เพียงไม่ถูกพลังชี่หลอมละลาย กลับยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ความเย็นไหลย้อนตามเส้นลมปราณของเย่ชิว กัดกร่อนร่างกายเขาทีละนิด จนลมหายใจของเย่ชิวเริ่มถี่กระชั้น

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเห็นภาพตรงหน้าก็ร้องลั่น “แย่แล้ว หัวหน้าเป็นอันตราย!”

“พี่รอง เราต้องหาทางช่วยหัวหน้าแล้วนะ” หลินต้าหนiaoเอ่ยอย่างร้อนรน

ใครจะคิดว่า จางเหมยเจินเหรินกลับทำหน้าเฉย ๆ เอ่ยอย่างใจเย็นว่า “อย่าเพิ่งลน ปัญหาไม่ใหญ่หรอก”

เย่ชิวเห็นว่าพลังชี่ไม่อาจสลายชั้นน้ำแข็งได้ ใจเริ่มขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อย

“เดิมทีไม่คิดจะเผยไพ่ตาย แต่ดันบีบให้ฉันต้องใช้เองนะ!”

เพียงเย่ชิวขยับความคิด เปลวไฟสีเขียวครามก็ปะทุขึ้นคลุมทั้งร่างในชั่วพริบตา

เมื่อน้ำแข็งปะทะไฟ พลันเกิดหมอกขาวลอยคลุ้งไปทั่ว ความร้อนปะทะความเย็นจนบิดเบี้ยวอากาศรอบตัวเย่ชิวเหมือนจะสั่นไหว

เมื่อเปลวไฟแผดเผา เปลือกน้ำแข็งหนาแน่นก็เริ่มปรากฏรอยร้าว ทีละเส้น ๆ สุดท้าย “เปรี๊ยะ!” ดังลั่น ก่อนจะแตกกระจายเป็นเกล็ดน้ำแข็งนับไม่ถ้วน

“ว่าไงล่ะ ฉันบอกแล้วไงว่าเจ้ากระต่ายน้อยไม่มีทางเป็นอะไร!” จางเหมยเจินเหรินหัวเราะเอ่ย

เฟิงอู๋เหินชี้ไปที่เปลวไฟสีเขียวบนร่างเย่ชิว แม้จะมองผ่านกระจกส่องฟ้า เขาก็เหมือนจะสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจอันน่าสะพรึงกลัว พลางอุทานอย่างตกตะลึงว่า “นั่นคือ นั่นมัน…”

“นั่นน่ะ เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิ!” จางเหมยเจินเหรินกล่าวอย่างดูแคลน “อายุยังน้อย ประสบการณ์ก็เลยน้อยตาม”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวอุทาน “หัวหน้ามีเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิอยู่บนตัวด้วยเหรอ?”

“เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิแค่อันเดียวเอง ต้องตกใจโวยวายกันขนาดนั้นเลยเหรอ ดูสภาพไม่มีปัญญาของพวกเจ้าสิ!” แม้ปากของจางเหมยเจินเหรินจะพูดอย่างนี้ แต่ในใจกลับอิจฉาจนแทบคันหัวใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน