วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2827

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกับเฟิงอู๋เหินไม่รู้มาก่อนว่าเย่ชิวจะหลอมโอสถได้ พอเห็นภาพตรงหน้าผ่านกระจกส่องฟ้า ต่างก็ทำหน้าตื่นตะลึง

ตลอดมาพวกเขาไม่เคยเห็นวิธีหลอมโอสถที่อัศจรรย์ถึงเพียงนี้ พอได้เห็นกับตา ก็ราวกับได้เห็นเซียนเสด็จลงมา

“ฝีมือหลอมโอสถของหัวหน้า นี่มันขั้นเทพชัด ๆ” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพึมพำอย่างทึ่ง

เฟิงอู๋เหินพยักหน้า เอ่ยด้วยแววเลื่อมใส “ดูท่าทางไพ่ตายของหัวหน้าจะมีเยอะกว่าที่พวกเราคิดไว้อีกเยอะเลย”

จางเหมยเจินเหรินกลับทำหน้าทะเล้นภูมิใจ ราวกับทุกอย่างอยู่ในแผนที่เขาคิดไว้ล่วงหน้า เอ่ยว่า “ทำไม แค่นี้ก็ถึงกับตกใจแล้วหรือ? บอกไว้ให้ก็ได้ กลเม็ดของเจ้ากระต่ายน้อยนั่นน่ะ ยังน้อยกว่าที่จนพอจะสอนได้อีกนิดเดียวเอง”

ไม่รู้จักอาย!

หน้าด้านสิ้นดี!

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกับเฟิงอู๋เหินต่างทำเป็นไม่ได้ยินจางเหมยเจินเหริน สายตาจับจ้องกระจกส่องฟ้าไม่กะพริบ

เพียงเห็นเย่ชิวเหวี่ยงมือทั้งสองข้าง เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิสีเขียวฟ้าเปลี่ยนรูปไปตามใจนึก บางคราก็เกรี้ยวกราดดุจมังกรคำราม บางคราวก็อ่อนโยนดุจแมวเชื่อง คุมอุณหภูมิภายในเตาหลอมได้อย่างเที่ยงตรง

น้ำยาสมุนไพรสีม่วงนั้นภายใต้การชำระล้างของเปลวไฟ ค่อย ๆ กลายเป็นของเหลวใสสว่างดุจกระจกน้ำ เหมือนแฝงสัจธรรมสูงสุดของฟ้าดินไว้ เปล่งแสงระยิบระยับเจิดจ้าออกมา

เมื่อเย่ชิวใส่ยาศักดิ์สิทธิ์ล้ำค่าหายากชนิดต่าง ๆ ลงไปในเตาหลอมอย่างต่อเนื่อง น้ำยาสมุนไพรในเตาก็ยิ่งข้นจัด กลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่ว จนแม้แต่ห้วงอากาศโดยรอบยังสั่นระริก พลังวิญญาณสวรรค์และโลกดูราวกับถูกดึงดูดให้หลั่งไหลมารวมตัว เป็นริ้วเมฆสีรุ้งงดงามพุ่งขึ้นโอบล้อมยอดภูเขาไฟ

“นี่…นี่มันปรากฏการณ์ฟ้าดิน!”

เฟิงอู๋เหินตาค้างอ้าปากค้าง

แม้เขาไม่เคยเห็นภาพการหลอมโอสถที่อลังการขนาดนี้กับตาตัวเอง แต่จากตำราบรรพกาลที่เคยอ่านผ่าน ๆ ก็เคยเอ่ยถึงว่า ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติอย่างนี้ มักจะปรากฏขึ้นพร้อมกับการถือกำเนิดของโอสถไร้เทียมทาน

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเองก็หน้าตาตื่นตะลึงไม่แพ้กัน พึมพำกับตัวเองว่า “น่ากลัวชะมัด ไม่คิดเลยว่าความ造诣ด้านการหลอมโอสถของหัวหน้าจะสูงขนาดนี้ มือแบบนี้ กระทั่งหรงอี้ก็คงเทียบไม่ติดหรอกว่าไหม?”

ม่อเทียนจีเอ่ยด้วยแวว崇拜เต็มหน้า “วิชาหลอมโอสถของพี่ใหญ่ก้าวหน้าไปอีกแล้ว”

จางเหมยเจินเหรินว่า “ใช่ ก้าวหน้าไปไม่น้อย ข้าสอนเองกับมือ”

ม่อเทียนจีเหลือบมองจางเหมยเจินเหรินในแวบหนึ่ง ใจคิดในเงียบ ๆ ว่า ศิษย์พี่ คำแบบนี้ท่านก็พูดออกมาได้ ไม่คิดจะมีมุมอายบ้างหรือไง?

ในขณะเดียวกัน

ไม่ไกลจากตรงนั้น เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด นางเองก็กำลังจ้องมองกระจกส่องฟ้าอยู่เช่นกัน

พอเห็นเย่ชิวกำลังหลอมโอสถ ใบหน้างดงามก็เผยสีหน้าตกตะลึงออกมาแผ่วเบา

“โอ้โห เย่ฉางเซิงดันเป็นปรมาจารย์โอสถคนหนึ่งเชียวหรือ!”

ริมฝีปากแดงสดของเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์อ้าค้าง ดวงตากลมโตใสแจ๋วเต็มไปด้วยความตะลึง

“คนชื่อเย่ฉางเซิงนี่ กลเม็ดสารพัดอย่างโผล่ออกมาไม่หยุดไม่หย่อน สร้างเซอร์ไพรส์ให้คนอื่นได้ไม่มีเว้นเลยจริง ๆ”

“เสียดายก็แต่ หน้าตาธรรมดาไปหน่อย”

“ถ้าเขาหน้าตาดีกว่านี้สักนิด เกรงว่าจะมีสาว ๆ ตกหลุมรักกันเพียบแน่”

เฮ้อ!

เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์แอบถอนหายใจเบา ๆ อยู่ในใจ ราวกับในที่สุดก็คลายความยึดติดลงได้

“ในโลกนี้แต่เดิมก็ไม่มีใครสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ฉันจะไปยึดติดทำไมกัน?”

จากนั้น สายตาของเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ก็จับจ้องไปที่เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิ

“ไม่คิดเลยว่า ในมือเย่ฉางเซิงมีเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิอยู่ด้วย ถือเป็นเรื่องน่ายินดีที่คาดไม่ถึงจริง ๆ”

“หากฉันมีเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิอยู่สักดอก อนาคตก็จะมีโอกาสหลอมศาสตราจักรพรรดิได้”

“เย่ฉางเซิงใช้ยาศักดิ์สิทธิ์ตั้งมากมายหลอมโอสถ แถมยังลงมือใช้เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิอีก ไม่รู้ว่าท้ายที่สุดแล้วโอสถที่เขาหลอมออกมาจะเป็นระดับไหนกันแน่?”

ชั่วขณะนั้นเอง ในใจเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง

ภายในภูเขาไฟ

เย่ชิวทุ่มสมาธิทั้งหมดลงไป ใจและเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เขารับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในทุกหยดของน้ำยาสมุนไพร

เขารู้อย่างลึกซึ้งดีว่า หนทางหลอมโอสถ ไม่ได้เรียกร้องแค่เรื่องคุณภาพของสมุนไพรเท่านั้น ที่สำคัญยิ่งกว่าคือเป็นบททดสอบครั้งใหญ่ต่อจิตใจและเจตจำนงของปรมาจารย์โอสถ

เวลาไหลผ่านไปทีละวินาที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน