วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2833

พอได้ยินชื่อเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ ภาพใบหน้าสวยสงบเรียบร้อยก็ลอยขึ้นมาในหัวของหรงอี้ทันที

ถ้าเป็นคนอื่น คงหัวใจเต้นระรัวไปแล้ว ทว่าหรงอี้กลับนิ่งเสียยิ่งกว่านิ่ง ในใจไม่กระเพื่อมเลยแม้แต่นิด

“แต่งไม่ได้ไหม?” หรงอี้ถามขึ้นมา

หรงจิงเทียนรีบร้อนเกลี้ยกล่อมทันที “อี้เอ๋อร์ ถึงตระกูลฮวงจินเจียจู๋ของเราจะยิ่งใหญ่ก็เถอะ แต่ถ้าได้การสนับสนุนจากเซวียนหยวนเจีย เราถึงจะได้อยู่อย่างไม่ต้องกังวลจริง ๆ”

หรงอี้เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก “ด้วยพรสวรรค์ของผม จะต้องไปแต่งกับเซวียนหยวนเจียทำไมกัน”

“ผมมั่นใจ แค่สามปี ผมก็ทะลวงขึ้นขอบเขต quasi-จักรพรรดิได้”

“ถึงตอนนั้น ตระกูลฮวงจินเจียจู๋ของเราก็จะครองอันดับหนึ่งแห่งเขตต้องห้ามแห่งชีวิต”

หรงจิงเทียนพยายามพูดเกลี้ยกล่อมเสียงอ่อนเสียงหวาน “อี้เอ๋อร์啊 เรื่องที่ตระกูลฮวงจินเจียจู๋จะได้เป็นเจ้าแห่งเขตต้องห้ามแห่งชีวิตหรือไม่ พ่อไม่สนเลยสักนิด”

“ที่พ่อสน…คือเจ้านั่นแหละ!”

“เจ้าเป็นความหวังของทั้งตระกูล ขอบเขต quasi-จักรพรรดิไม่ใช่เป้าหมายของเจ้า เป้าหมายของเจ้าคือบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิ ครองความยิ่งใหญ่เหนือทุกยุคทุกสมัย”

“ทุกอย่างที่เราทำ ก็เพื่อช่วยให้เจ้าบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิทั้งนั้น”

“ลองคิดดูสิ แค่เจ้าแต่งกับเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ เจ้าก็จะรวบรวมทรัพยากรของสองตระกูลไว้ในมือ ได้บรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิก่อนใคร”

“และหากอยากได้การสนับสนุนจากเซวียนหยวนเจีย วิธีที่ง่ายและตรงที่สุด ก็คือได้ตัวเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์มาอยู่ในกำมือ”

“เข้าใจที่พ่อจะสื่อไหม?”

เสียงของหรงอี้เย็นชาไร้อารมณ์ “ผู้หญิง มีแต่จะทำให้ความเร็วในการบำเพ็ญของผมตกต่ำลงเท่านั้น”

หรงจิงเทียนได้ยินประโยคนี้ ถึงกับแทบพ่นเลือดเก่าออกมา

ที่แท้ ที่พล่ามมาตั้งนานเมื่อกี้ เสียแรงพูดหมดเลยสินะ?

แต่เขายังไม่ยอมแพ้ “อี้เอ๋อร์啊 ทุกอย่างที่พ่อทำก็เพื่อเจ้าทั้งนั้น เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ต้องได้มาให้จงได้”

หรงอี้ว่า “ผมกับเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์แทบไม่ได้เจอกันกี่ครั้ง เธอคงไม่ชอบผมหรอก”

หรงจิงเทียนพูดอย่างมั่นใจ “ลูกพ่อคือร่างเทพไร้เทียมทาน มีพรสวรรค์จักรพรรดิ สตรีนางไหนเห็นเข้า หัวใจไม่สั่นไหวบ้าง?”

“พ่อกล้ารับประกัน เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ต้องตกหลุมรักในรูปโฉมองอาจของเจ้าแน่นอน”

“แต่ถ้าหาก…ถ้าหากว่านางไม่สนใจเจ้าเลยจริง ๆ เจ้าก็หาโอกาสใช้กำลังเอานางเสีย”

“ผู้หญิงบางคนก็แบบนี้ล่ะ ปากไม่ยอม แต่พอได้นอนด้วยกันบ่อย ๆ เดี๋ยวก็เชื่องเหมือนลูกแมวเอง”

“อี้เอ๋อร์ พ่อจะย้ำอีกครั้ง ไม่ว่าเจ้าจะชอบเซวียนหยวนหรงเอ๋อร์หรือไม่ก็ตาม ยังไงก็ต้องได้ตัวนางมา”

“ผู้หญิงน่ะ ก็เหมือนเสื้อผ้า เก่าก็โยนทิ้งได้ พอเจ้าบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิแล้วไม่อยากได้ นางจะถูกเจ้าปล่อยทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้”

“อีกอย่าง เซวียนหยวนหรงเอ๋อร์ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร นอนกับนาง เจ้าก็ไม่ได้ขาดทุนสักหน่อย”

“พอแล้ว ผมรู้แล้วว่าต้องทำยังไง” หรงอี้ถามต่อ “แล้วหรงไท่ล่ะ?”

หรงจิงเทียนตอบ “หรงไท่พาคนเข้าไปในเขตแกนกลางแล้ว พลังบำเพ็ญเพียรเขายังอ่อนกว่าเจ้า พอเข้าไปแล้ว เจ้าต้องคอยดูแลเขาให้มากหน่อย”

“เข้าใจแล้ว” หรงอี้ถามเสียงไม่ค่อยอดทน “ยังมีอะไรจะสั่งอีกไหม? ถ้าไม่มี ผมจะเข้าไปแล้วนะ”

หรงจิงเทียนว่า “ยังมีอีกเรื่อง เกี่ยวกับท่านผู้สูงศักดิ์”

พอพูดถึงท่านผู้สูงศักดิ์ สีหน้าของหรงอี้ก็จริงจังขึ้นทันที

แม้เขาจะมั่นใจในตัวเองมากเพียงใด แต่ท่านผู้สูงศักดิ์ก็เหมือนภูเขาลูกมหึมาที่กดทับอยู่บนหัวใจ ทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลอยู่ตลอดเวลา

“เขตแกนกลางเป็นอาณาเขตของท่านผู้สูงศักดิ์มาตลอด สมัยก่อน มีตระกูลในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตมากมาย มีบรรพชนฝีมือสูงส่งมากแค่ไหน ต่างก็อยากเข้าไปค้นหาของวิเศษ แต่สุดท้าย รอดกลับมาแทบไม่มี”

“แต่ครั้งนี้ ท่านผู้สูงศักดิ์กลับเปิดเขตแกนกลางให้คนภายนอกเข้าไปได้ เรื่องนี้ผิดปกติเหลือเกิน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน