วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2835

เสวียนหยวนหรงเอ๋อร์ชะงักฝีเท้าแล้วเอ่ยว่า “พี่หรงอี้ ข้างหน้าดูเหมือนมีคนกำลังสู้กันอยู่ หรือว่าจะเป็นหรงไท่?”

ยังไม่ทันพูดจบ เงาร่างของหรงอี้ก็พุ่งออกไปเหมือนสายฟ้าแลบ หายวูบไปทันตา

ทันใดนั้น มุมปากของเสวียนหยวนหรงเอ๋อร์ก็ยกขึ้นเล็กน้อยอีกครั้ง

ร่างของหรงอี้พุ่งฉิวดุจสายฟ้า พริบตาเดียวก็ทะยานไปไกลลับสายตา

เสวียนหยวนหรงเอ๋อร์เร่งร่างตามไปติด ๆ แล้วโผล่ขึ้นมาข้างกายหรงอี้

ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมอง เห็นบนยอดเขาลูกหนึ่งมีเงาร่างสองสายกำลังประมือกันอย่างดุเดือด

การปะทะกันอันน่าหวาดกลัวของทั้งคู่อึกทึกเหมือนฟ้าผ่า แผดดังสนั่นแก้วหู พลังอันรุนแรงนั้นฉีกทำลายทุกสิ่งรอบด้านจนแหลกเละ กลายเป็นสภาพพังพินาศไปหมด

หนึ่งในนั้นทั่วร่างถูกห่อหุ้มด้วยพลังมืด ราวกับเทพปีศาจองค์หนึ่ง การลงมือทุกครั้งแฝงไว้ด้วยพลังทำลายล้างฟ้าดิน ประหนึ่งจะฉีกสังหารแม้แต่ห้วงมิตินี้ให้ขาดเป็นเสี่ยง ๆ

คนผู้นั้นก็คือเป่ยหมิงหวัง!

ส่วนอีกคนสวมจีวรพระ ศีรษะโล้นเป็นมัน ทั่วกายเปล่งแสงทองคำเจิดจ้า ราวกับพระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติ แผ่กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ไปทั่ว

ไม่มีข้อสงสัย คนผู้นี้คืออู๋ฮวา

“ไม่ใช่หรงไท่!”

หรงอี้กวาดตามองคร่าว ๆ ไม่เห็นเงาของหรงไท่ก็ลอบถอนหายใจโล่งอกเล็กน้อย จากนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่อู๋ฮวา

“หรงเอ๋อร์ พระนั่นเป็นใคร เธอรู้จักไหม?” หรงอี้ถาม

เสวียนหยวนหรงเอ๋อร์ว่า “ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน น่าจะเป็นผู้บุกรุกจากภายนอก ฉันเคยได้ยินมาว่า...”

พูดมาถึงตรงนี้ เสวียนหยวนหรงเอ๋อร์ก็ชะงัก คำเหมือนจะติดอยู่ที่ริมฝีปาก

“ได้ยินอะไรมาก็พูดออกมา ไม่ต้องเกรงใจ” หรงอี้เอ่ย

เสวียนหยวนหรงเอ๋อร์จึงพูดต่อ “ฉันได้ยินมาว่า มีผู้บุกรุกจากภายนอกคนหนึ่ง มาจากทะเลทรายตะวันตกแห่งโลกบำเพ็ญเซียน วัดต้าหลยิน คนผู้นั้นชื่ออู๋ฮวา เป็นเขานั่นแหละที่ฆ่าพี่สาวหรงฮวา”

ฮึ!

ในบัดดล แววตาของหรงฮวาคมกล้าดั่งคมมีด จับจ้องอู๋ฮวาแน่น ราวกับอยากจะเชือดเฉือนอีกฝ่ายเป็นหมื่นชิ้น

เสวียนหยวนหรงเอ๋อร์สังเกตเห็นแวตาของหรงอี้ แล้วพูดต่อ “เป่ยหมิงหวังคิดจะฆ่าอู๋ฮวา น่าจะเพื่อแก้แค้นแทนพี่สาวหรงฮวานั่นแหละ”

หรงอี้ผงกหัวเบา ๆ เอ่ยเสียงทุ้ม “เรื่องที่เป่ยหมิงหวังคิดกับหรงฮวา ข้ารู้ดี หลายปีมานี้เขาไม่เคยเปลี่ยนใจ นับว่าเป็นคนมี情มี義อยู่บ้าง”

ปากแม้จะพูดเช่นนั้น ทว่าลึก ๆ ในใจเขากลับดูแคลนเป่ยหมิงหวังอย่างที่สุด แอบด่าในใจว่า “เป็นผู้ชายทั้งทีดันไม่ตั้งเป้าบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิ เอาแต่มัวเมาอยู่กับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ทั้งวัน จะมีอนาคตอะไรได้?”

เสวียนหยวนหรงเอ๋อร์ว่า “พี่หรงอี้ อู๋ฮวาฝีมือร้ายกาจมาก เราช่วยเป่ยหมิงหวังสักหน่อยดีไหม?”

“ไม่ต้องรีบ ดูไปก่อน” หรงอี้ยืนกอดอก มองขึ้นไปบนยอดเขาด้วยสีหน้าเย็นชา

เขายังจำคำกำชับของหรงจิงเทียนได้ดี ก่อนเข้ามาที่นี่ให้อาศัยจังหวะเหมาะจัดการเป่ยหมิงหวังเสีย

ในเวลาแบบนี้ เขาจะลงมือช่วยได้อย่างไร?

เอาเข้าจริง เขาแทบจะอยากให้เป่ยหมิงหวังตายเสียเดี๋ยวนั้นด้วยซ้ำ

ตราบใดที่เป่ยหมิงหวังตาย เขาก็จะได้ฉวยโอกาสออกมือสังหารอู๋ฮวา ไม่เพียงล้างแค้นแทนหรงฮวาได้ พอกลับไปยังทำให้ท่านผู้นำเป่ย์หมิงติดหนี้บุญคุณเขาอีกหนึ่งหน

บนยอดเขา

การปะทะระหว่างเป่ยหมิงหวังกับอู๋ฮวายิ่งสู้ยิ่งดุเดือด สองร่างรุกรับใส่กันไม่หยุดราวกับมังกรกับเสือห้ำหั่นกัน ชั่วระยะหนึ่งไม่มีใครยอมใคร

จู่ ๆ เป่ยหมิงหวังก็แผดเสียงยาวทั่วฟ้า พลังมืดรอบกายพลันปะทุพวยพุ่ง กลั่นตัวกลายเป็นดาบยาวเล่มมหึมา ฟันฟาดลงใส่อู๋ฮวาอย่างดุดัน ดาบเล่มนั้นกวาดผ่านที่ใด ทุกสิ่งถูกผ่าออกเป็นสองส่วน คมกริบไร้ผู้ต้าน

อู๋ฮวาหน้านิ่งไร้แยแส ประนมมือขึ้นช้า ๆ ฉับพลัน แสงพุทธะรอบกายก็รวมตัวกลายเป็นโล่ระฆังทองคำขนาดใหญ่ครอบคลุมตัวเขาเอาไว้ด้านใน

“ตูม!”

ดาบยาวฟาดลงบนโล่ระฆังทองคำ เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวราวฟ้าตรงหน้าแตกออก ฟ้าดินทั้งผืนเหมือนสะท้านสะเทือนตามไปด้วย

แสงคมดาบกับแสงทองคำปะทะกัน ก่อให้เกิดคลื่นกระเพื่อมที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าพุ่งกระจายเป็นวงออกไป มวลอากาศรอบด้านเหมือนรับแรงไม่ไหว เริ่มบิดเบี้ยว แตกกระจาย กลายเป็นรอยแยกมิติเป็นหย่อม ๆ กลืนกินทุกสิ่งรอบข้างเข้าไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน