วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2845

จางเหมยเจินเหรินถูกประกายสายฟ้าที่พุ่งมาอย่างกะทันหันฟาดเข้าเต็ม ๆ ร่างกายสะท้านเฮือก ก่อนจะปลิวกระเด็นไปไกล ตกกระแทกพื้นอย่างหนักหน่วง

ชั่วพริบตาเดียว เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง กลิ่นไหม้เกรียนลอยคลุ้งออกมา

สภาพอนาถสุดขีด

“ท่านอาจารย์พี่!”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวร้องลั่น กำลังจะพุ่งเข้าไปพยุง แต่เหตุการณ์กลับพลิกผันอีกครั้ง

อยู่ดี ๆ หมอกหลากสีรอบด้านก็ราวกับมีชีวิต เริ่มหมุนวนอย่างเชื่องช้า ก่อเกิดเป็นวังวนทีละวง ๆ ล้อมทุกคนเอาไว้ตรงกลาง

ถัดมาไม่นาน เสียงคำรามต่ำลึกก็ดังมาจากสี่ทิศแปดทาง ราวกับกลองรบในสนามรบโบราณ สะท้านเข้าไปถึงขั้วหัวใจ

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตึงเครียด

เย่ชิวพูดเสียงขรึมว่า “ค่ายกลลวงทางกำลังเกิดความเปลี่ยนแปลงใหม่”

ม่อเทียนจีขมวดคิ้วแน่น “แปลกนะ จุดศูนย์กลางค่ายกลพังไปแล้ว ทำไมค่ายกลลวงทางยังเปลี่ยนแปลงได้อีกล่ะ? มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้สิ!”

เฟิงอู๋เหินพูดว่า “มีความเป็นไปได้แค่ข้อเดียว ไม้ฟ้าผ่า...ไม่ใช่จุดศูนย์กลางค่ายกล”

“พูดเพ้ออะไร!” จางเหมยเจินเหรินเดือดปุด ตะคอกใส่เฟิงอู๋เหินว่า “เจ้าจะสงสัยสันดานข้าก็เรื่องหนึ่ง แต่อย่ามาสงสัยความเชี่ยวชาญของข้า!”

“ข้าวิจัยค่ายกลมาหลายปี ถ้าค่ายกลลวงทางกระจอก ๆ แค่นี้ ข้ายังหาจุดศูนย์กลางค่ายกลไม่เจอ แล้วข้ายังจะมีหน้าว่าเป็นจางเหมยเจินเหรินได้ยังไง!”

เฟิงอู๋เหินพูดว่า “ตอนนี้ค่ายกลลวงทางเกิดความเปลี่ยนแปลงใหม่แล้ว ท่านเต๋าจะอธิบายยังไง?”

จางเหมยเจินเหรินสวนกลับไปทันที “ข้าก็จะไปรู้กับเจ้าได้ยังไง!”

เย่ชิวเอ่ยขึ้นมาว่า “ข้ารู้จักเหล่าโต้วซีดี ถึงบางทีเขาจะไม่น่าไว้ใจอยู่บ้าง แต่เรื่องแบบนี้เขาไม่เอามาล้อเล่นหรอก”

“ไม้ฟ้าผ่าเป็นจุดศูนย์กลางค่ายกล เรื่องนี้ไม่น่าจะผิด”

“ส่วนทำไมถึงเกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่ขึ้นมา ข้าเชื่อว่ายังไงสุดท้ายเราก็ต้องหาคำตอบเจอ”

“ตอนนี้ทุกคนขยับเข้ามาใกล้หน่อย อย่าแยกกันอยู่!” เย่ชิวเตือน

พอได้ยิน ทุกคนก็รีบขยับตัว เข้าชิดกันเป็นวง กลับชนหลังไว้ด้วยกัน แล้วชำเลืองมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง

ในหมอกลึกลับ บรรยากาศยิ่งตึงเครียดหนักขึ้นทุกขณะ

เสียงหัวใจเต้นของทุกคน เหมือนจะประสานเข้ากับเสียงคำรามต่ำ ๆ จากรอบทิศ กลายเป็นท่วงทำนองอึดอัดกดดันที่ก้องกังวานอยู่ในหมอก

“พี่ใหญ่ อยู่แบบนี้ก็แก้ปัญหาไม่ได้สักที เราหาทางทำลายค่ายกลดีกว่า!” ม่อเทียนจีเอ่ยเร่ง

“ใช่ ข้าก็ว่าที่นี่อันตรายเกินไป รีบทำลายค่ายกลแล้วออกไปให้เร็วที่สุดจะดีกว่า” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพูดเสริม

ตอนนี้ใจของเขาหนักอึ้ง

จากที่เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเคยรู้มา ค่ายกลลวงทางเป็นค่ายกลโบราณที่ซับซ้อนอย่างยิ่ง สามารถบิดเบือนจิตใจ ทำให้คนหลงทางในนั้น หาทางออกไม่เจอ และอาจติดอยู่ในค่ายกลไปตลอดกาล

เมื่อก่อนเขาเคยได้ยินชื่อเสียงอันน่าสะพรึงมาบ้างแล้ว กระทั่งวันนี้ได้พบกับตัวเอง จึงได้รู้ว่ามันน่ากลัวเพียงใด

ต้องรู้ไว้ด้วยว่า คนที่อ่อนแอที่สุดในพวกเขาตอนนี้ก็ยังมีพลังถึงระดับต้นของราชานักบุญ แต่ค่ายกลลวงทางยังสามารถกักขังพวกเขาเอาไว้ได้ แค่นี้ก็พอให้เห็นแล้วว่ามันร้ายกาจขนาดไหน

เย่ชิวเองก็อยากจะออกไปให้พ้น ๆ ที่นี่ แต่รอบด้านมีเพียงหมอกลึกลับ สัมผัสเทพก็สำรวจออกไปไม่ได้ แถมค่ายกลลวงทางยังเกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่ จึงยิ่งต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ

“เดี๋ยวข้าจัดการเอง!”

จางเหมยเจินเหรินก้าวออกมาข้างหน้า พูดว่า “วันนี้จะให้พวกเจ้าดู ว่าข้าทำลายค่ายกลยังไง จะได้ไม่มีใครมาพูดว่าข้าโม้ทีหลัง”

พูดจบ จางเหมยเจินเหรินก้าวไปอีกสามก้าว จากนั้นก็ยกมือทั้งสองขึ้นมาประสานคาถามุทราตรงหน้า หลับตาแล้วพึมพำคาถาในปากไม่หยุด

สิบวินาทีต่อมา

จางเหมยเจินเหรินลืมตาขึ้น นิ้วชี้กับนิ้วกลางข้างขวาชิดกันเป็นท่ามือดาบ วาดยันต์ในอากาศไปทางด้านหน้า

“ยืมฟ้าเป็นสื่อนำ ยืมดินเป็นสื่อกลาง จง—ปรากฏ!”

จางเหมยเจินเหรินสะบัดท่ามือดาบทันที ทันใดนั้น ยันต์เวทโปร่งใสหนึ่งแผ่นก็ผุดขึ้นกลางอากาศ

“พี่รอง นี่มันยันต์เวทอะไร? ทำไมก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยเห็นเลย?” หลินต้าหนiaoเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“นี่เรียกว่ายันต์วิญญาณ” จางเหมยเจินเหรินพูดด้วยท่าทีภาคภูมิใจ “ยันต์วิญญาณเป็นยันต์ที่แปรเปลี่ยนจากพลังวิญญาณ อานุภาพไม่ธรรมดา ยันต์วิญญาณแผ่นนี้ออกไป ต้องทำลายค่ายกลลวงทางได้แน่”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน