วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 318

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว ทุกคนล้วนต่างตกใจ

"ผู้อำนวยการเยี่ย ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้ล่ะท" เหล่าเซี่ยงถาม

คนอื่น ๆ ก็มองไปที่เยี่ยชิวเช่นกัน

"ลุงเกอ ออกมากับผมหน่อยสิ" หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาจึงเดินออกไปก่อน

เกอต้าจ้วงติดตามอย่างใกล้ชิด ส่วนฟู่เหยียนเจี๋ยและคนอื่น ๆ ก็ตามไปด้วยเช่นกัน

"หมอเยี่ย คุณเจออะไรบางอย่างใช่ไหม และไม่กล้าที่จะพูดต่อหน้าพ่อแม่ของเฉินเหล่าซาน?" เกอต้าจ้วงเอ่ยถาม

เยี่ยชิวส่ายหัว แล้วพูดว่า "ผมไม่พบอะไรทั้งนั้น"

"แล้วทำไมคุณถึงบอกว่า ใกล้ถึงความจริงแล้ว?" เกอต้าจ้วงดูสับสน

เยี่ยชิวถามว่า "ลุงเกอ เฉินเหล่าซานจะถูกฝังเมื่อไหร่ครับ?"

"เดี๋ยวก็ฝังแล้ว" เกอต้าจ้วงชี้ไปที่วัยรุ่นสองสามคนที่อยู่นอกบ้าน แล้วพูดว่า "พวกเขามาที่นี่เพื่อช่วยหามโลงศพออกไป"

เยี่ยชิวพยักหน้าเล็กน้อย "ดีมาก!"

ดีมาก?

เกอต้าจ้วงตกตะลึง และถามว่า "หมอเยี่ย คุณกำลังพูดถึงอะไรเหรอ? ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่"

เยี่ยชิวกล่าวว่า "ฉันมีแผนบางอย่าง"

"หลังจากที่เฉินเหล่าซานถูกฝัง เราจะอยู่ไม่ไกลจากหลุมศพ และรอดูสักหน่อย ว่าอะไรกันแน่ที่มันมาขุดหลุมศพออกไป"

"ลุงเกอ คุณคิดว่าไง?"

ก่อนที่เกอต้าจ้วงจะพูดได้ เหล่าเซียงก็พูดว่า "ผู้อำนวยการเยี่ย ฉันคิดว่าแผนนี้โอเคเลย"

เกอต้าจ้วงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก "แผนนี้ดีจริง ๆ แต่หมอเยี่ย มันจะอันตรายเกินไปรึเปล่า?"

"พวกคุณทุกคนเป็นสมาชิกของทีมแพทย์ หากมีอะไรเกิดขึ้นในหมู่บ้านของเรา ผมจะอธิบายให้หัวหน้าฟังว่ายังไง?"

"โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้อำนวยการเยี่ย หากมีเรื่องอะไรเกิดกับุณ ผมคงจะไม่อธิบายให้หว่านเอ๋อร์ฟังไม่ได้"

ซู่เสี่ยวเสี่ยวพูดว่า "คุณจะกลัวอะไร พวกเรามีกันตั้งหลายคน จะเกิดอะไรขึ้นได้?"

เกอต้าจ้วงจ้องมองที่ซู่เสี่ยวเสี่ยว และพูดว่า "เธอจะรู้อะไร เป็นผู้หญิงอย่ามาขัดจังหวะ"

"ผู้ใหญ่บ้านเกอ ถ้าคุณดูถูกฉันมากเกินไป ระวังจะโดนงูกัดเอาได้" ซู่ เสี่ยวเสี่ยวกล่าว

เกอต้าจ้วงหัวเราะ และพูดว่า "ฉันอาศัยอยู่ที่นี่มาเกือบตลอดชีวิต และฉันไม่เคยถูกงูกัดมาก่อน งูกลัวฉัน และมันจะเลื้อยหนีไปเมื่อเห็นฉัน"

"จริงเหรอ?" ซู่เสี่ยวเสี่ยวพูดด้วยท่าทางไม่เชื่อ "ในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ผู้ใหญ่บ้านเกอ คุณควรระวังไว้"

"มาเข้าเรื่องกันดีกว่า" เยี่ยชิวพูดขัด "ถ้าทุกคนคิดว่าแผนของผมโอเค เราก็จะทำตามนี้"

เหล่าเซียงกล่าวว่า "ผมเห็นด้วยกับแผนของผู้อำนวยการเยี่ย"

ฟู่เหยียนเจี๋ยกล่าวว่า "ผมก็เห็นด้วยเหมือนกัน"

ซู่เสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า "ไม่ว่าผู้อำนวยการเยี่ยจะทำอะไรก็ตาม ฉันจะสนับสนุนเขาโดยไม่มีเงื่อนไข"

"ในเมื่อพวกคุณทุกคนเห็นด้วย งั้นผมก็ทำได้แค่ฟังพวกคุณเท่านั้น ใครให้พวกคุณมาเป็นสมาชิกของทีมแพทย์กันล่ะใช่ไหม?"

เกอต้าจ้วงยังคงกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับความปลอดภัยของทุกคน

เยี่ยชิวยิ้ม และพูดว่า "ลุงเกอ หากคุณกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเราจริง ๆ ให้วัยรุ่นพวกนั้นที่กำลังแบกโลงศพคอยระวังหลังให้เราก็ได้"

"เมื่อถึงเวลานั้น คนเราเยอะแล้วมันก็ดูน่ากลัวขึ้นมาหน่อย ต่อให้มีผีจริง เราก็จะทำให้มันกลัว"

"คุณคิดว่าไงครับลุงเกอ?"

เกอต้าจ้วงกล่าวว่า "เอาล่ะ ผมจะบอกกับคนที่ถือโลงศพว่าให้พวกเขาอยู่ข้างหลังไว้"

แผนถูกกำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว

ทุกคนยังคงอยู่ที่บ้านตระกูลเฉิน

เกอต้าจ้วงเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน และมีสถานะสูงในหมู่บ้านโม่กั้น พ่อแม่ของตระกูลเฉินเชิญให้เขามาเป็นผู้ดูแลงานศพของเฉินเหล่าซาน

คนที่ดูแลเรื่องทั้งหมด นั่นหมายถึงผู้ดูแลพิธีการต่าง ๆ

จะเห็นได้ว่าเกอต้าจ้วงมักจะทำเรื่องแบบนี้ เขาคุ้นเคยกับสิ่งที่ทำอยู่ และจัดงานศพอย่างเป็นระเบียบ

เนื่องจากมีผู้เสียชีวิตจำนวนมากอย่างลึกลับในหมู่บ้านโม่กั้นในช่วงเวลานี้ งานศพจึงจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย

พิธีการแรกคือพิธีอำลา

เมื่อเปิดฝาโลงศพ พ่อแม่ของเหล่าเฉินซานจะได้เห็นลูกชายเป็นครั้งสุดท้าย และเสียงร้องไห้อันแสนเศร้าอีกครั้งก็ดังขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

จากนั้น โลงศพจะถูกปิดผนึก

คนหนุ่มสาวหลายคนผสมขี้เถ้าธูปกับน้ำ แล้วเกลี่ยให้ทั่วขอบโลงศพ