วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 319

หลังจากได้ยินคำเตือนของเยี่ยชิว ทุกคนก็กลั้นลมหายใจ และตื่นตัวอย่างเต็มที่

"ฮู่--"

ลมแรงนี้ ทำให้ค่ำคืนมีบรรยากาศที่แปลกประหลาดอย่างอธิบายไม่ถูก

เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่รอ

หนึ่งนาที สองนาที สามนาที...

ห้านาที!

ห้านาทีผ่านไป พวกเขาไม่เห็นใครมาขุดหลุมศพ ฟู่เหยียนเจี๋ยหันหน้าและมองไปที่เยี่ยชิว แต่ลังเลที่จะพูด

"หมอเยี่ย คุณบอกว่าตัวที่ขุดหลุมศพกำลังมา มันอยู่ที่ไหนกัน?" เกอต้าจ้วงอดไม่ได้ที่จะถาม

เยี่ยชิวเงียบไป

ก่อนหน้านี้ เขารู้สึกชัดเจนว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เวลาผ่านไปไม่กี่นาที และผู้ขุดหลุมศพก็ยังไม่ปรากฏตัว

หรือว่าการรับรู้ของฉันผิดไป?

เยี่ยชิวคิดถึงเรื่องนี้ และพูดว่า "ลุงเกอ ไม่ต้องรีบ รออย่างอดทนก็พอ"

เกอต้าจ้วงกล่าวว่า "ผมไม่รีบร้อนได้เหรอ? หากเรารออีกต่อไป อีกไม่นานก็จะรุ่งเช้าแล้ว"

"ผู้ใหญ่บ้านเกอ ผู้อำนวยการเยี่ยบอกให้คุณรอ ไม่ได้ยินเหรอ? พูดมากทำไมกัน" ซู่เสี่ยวเสี่ยวขัดจังหวะ

เป็นเรื่องดีที่เธอไม่ขัดจังหวะ แต่ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา เกอต้าจ้วงก็โกรธทันที

"ฉันกำลังคุยกับหมอเยี่ย และไม่ใช่เรื่องของเธอที่จะมาขัดจังหวะ" เก่อต้าจ้วงพูดอย่างเย็นชา "ถ้าเธอทำแบบนี้อีกในอนาคต ระวังฉันจะไม่สุภาพกับเธอ"

"โอ้ วางมาดขนาดนี้ แต่เป็นแค่ผู้ใหญ่บ้านเองนะ" ซู่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะ

เกอต้าจ้วงกล่าวว่า "แค่ผู้ใหญ่บ้านแล้วทำไม? ผู้ใหญ่บ้านยังสามารถจัดการคนได้หลายร้อยคน ฉัน..."

"ลุงเกอ หยุดพูดได้แล้ว" เยี่ยชิวกล่าว

เกอต้าจ้วงไม่พอใจมาก และถามว่า "หมอเยี่ย คุณหมายความว่ายังไง? คุณจะช่วยผู้หญิงคนนี้จัดการกับผมเหรอ?"

"ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น" เยี่ยชิวกล่าว "เมื่อกี้นี้ ดูเหมือนว่าผมจะได้ยินเสียงบางอย่าง"

หื้ม?

ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่หลุมศพของเฉินเหล่าซานอย่างพร้อมเพียงกัน ที่นั่นเงียบสงบมาก และทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติ

"ไม่มีอะไร" เก่อต้าจวงกล่าว

"ผู้อำนวยการ คุณได้ยินผิดหรือเปล่า?" เหล่าเซียงถาม

เยี่ยชิวส่ายหัว แล้วพูดว่า "ผมไม่ได้ได้ยินผิด"

ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดว่า "ผู้อำนวยการ คุณ——"

"เงียบ" เยี่ยชิวตะโกนขัดจังหวะคำพูดของฟู่เหยียนเจี๋ย และจ้องมองไปที่หลุมศพของเฉินเหล่าซานอย่างเฉียบแหลม แล้วพูดว่า "ผมได้ยินเสียงบางอย่างเคลื่อนไหวอีกแล้ว คุณได้ยินไหม?"

"ไม่นะ"

ทุกคนยังคงส่ายหัว

"เสียงนั้นเบามาก มันมาจากหลุมศพของเฉินเหล่าซาน ฟังดี ๆ สิ" เยี่ยชิวกล่าว

ทุกคนเงี่ยหู และตั้งใจฟัง

ฮู่--

ในเวลานี้ ลมเริ่มแรงขึ้น ทำให้ต้นไม้ไกบนภูเขาแกว่งไปมา และเกิดเสียงกรอบแกรบ

"ติ๊ง--ต่อง-"

เสียงเหมือนกระดิ่งที่ติดอยู่ในสายลม และหายไปในทันที

"ผมเหมือนจะได้ยินเสียงลมกระทบกระดิ่ง คุณได้ยินไหม?" เหล่าเซี่ยงถาม

"ไม่" ทุกคนส่ายหัว

ฟู่เหยียนเจี๋ยตบไหล่เหล่าเซี่ยง แล้วพูดว่า "ไม่ต้องกังวลไป ผู้อำนวยการอยู่ที่นี่แล้ว เราจะไม่เป็นไร"

"บางทีฉันอาจได้ยินผิดไป" เหล่าเซี่ยงยิ้ม หันศีรษะ แล้วมองดูหลุมศพของเฉินเหล่าซานต่อไป

เยี่ยชิวเหลือบมองที่เหล่าเซี่ยง

เมื่อกี้เขายังได้ยินเสียงคล้ายกระดิ่งจากลมกระโชกแรงอีกด้วย ส่วนว่า มันเป็นกระดิ่งหรือเปล่า เขาไม่รู้

แต่เยี่ยชิวไม่ได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษ

เพราะในหมู่บ้านนี้ มีบ้านหลายหลังที่มีกระดิ่งห้อยอยู่บนหลังคา

รอต่อไป

เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ

เพียงชั่วพริบตา อีกครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป

เมื่อเห็นว่าคนขุดศพยังไม่ปรากฏตัว เกอต้าจ้วงก็เริ่มวิตกกังวลมากและพูดว่า "หมอเยี่ย วิธีการของคุณเชื่อถือได้ไหม?"