วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 324

ปีศาจเซียงซีเห็นท่าทีของเยี่ยชิว หัวเราะเหอะๆ เขย่ากระดิ่งในมือ

"กริ๊ง!"

ทันทีที่กระดิ่งดังขึ้น พวกซอมบี้เฉินเหล่าซานนั้นก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มาขวางหน้าเยี่ยชิวเอาไว้

"อ่าาาา"

จากนั้น ซอมบี้หลายสิบตัวเห่าหอนขึ้นมา กระโจนเข้าหาเยี่ยชิว

ปึก!

เยี่ยชิวเตะเฉินเหล่าซานออก

เฉินเหล่าซานถอยหลังไปหลายก้าว แล้วกระโจนเข้ามาอีกครั้ง

เอ๊ะ?

เยี่ยชิวยักคิ้ว พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ เฉินเหล่าซานมีแรงเยอะจนน่าตกใจ

อีกอย่าง นอกจากเฉินเหล่าซานแล้ว ซอมบี้ตัวอื่นๆก็มีแรงมากขึ้นหลายเท่า

ถ้าบอกว่า ตอนนี้ซอมบี้เหล่านี้ล้อมโจมตีผู้ที่ได้แชมป์ทหารพิเศษ งั้นถ้าผู้ที่ได้แชมป์ทหารพิเศษคนนี้จะต้องตายแน่ๆ

เยี่ยชิวรู้ว่าสาเหตุที่จู่ๆแรงของซอมบี้เหล่านี้เพิ่มขึ้นนั้น ต้องขึ้นอยู่กับปีศาจเซียงซีแน่ๆ

เพราะไอ่แก่นี่กำลังควบคุมพวกมัน!

จับโจรต้องจับหัวโจกก่อน

เยี่ยชิวจ้องเล็งไปที่ปีศาจเซียงซีทันที เขากระโดดออกไป ใช้เวลาที่เร็วที่สุดเพื่อฆ่าปีศาจเซียงซีให้ตาย

แต่ปีศาจเซียงซีดูเหมือนจะรู้ทันเยี่ยชิว จึงโบกธงสีเหลืองสามเหลี่ยมในมือขวาเบาๆ และตะโกนว่า "ไป!"

ทันใดนั้นเฉินเหล่าซานและซอมบี้เหล่านั้นวิ่งเร็วเป็นพิเศษ ถ้าพูดถึงความว่องไวความเร็ว ไม่ด้อยไปกว่าปรมาจารย์สำนักมังกรเลยสักนิด แค่พริบตา ก็ล้อมรอบเยี่ยชิวไปหมดแล้ว

จากนั้น เสียงหัวเราะของปีศาจเซียงซีก็ดังขึ้นมา "ไอ่หนู อย่างนายเนี่ยนะจะฆ่าฉัน เพ้อฝันจริงๆ"

"เพ้อฝันจริงหรือเปล่า เดี๋ยวคุณก็รู้"

ทันทีที่เสียงของเยี่ยชิวพูดเสร็จ กําปั้นก็ซัดออกไป

เขาพอรู้แล้วว่า ถ้าจะฆ่าปีศาจเซียงซี ก็ต้องล้มซอมบี้เหล่านี้ก่อน

ตูม!

เยี่ยชิวรวบรวมแรงภายในไปที่กําปั้น และโจมตีเหล่าซอมบี้รัวๆ

ใช้เวลาเพียง 5 นาที เขาถึงล้มซอมบี้สิบตัวนั้นได้สำเร็จ

อันที่จริง เยี่ยชิวไม่จําเป็นต้องใช้เวลานานขนาดนี้เลย ถ้าเขาใช้กําลังทั้งหมด ก็เพียงพอที่จะจัดการซอมบี้เหล่านี้ได้

แต่เขาไม่อยากทําแบบนี้

ซอมบี้สิบตัวนี้ ล้วนเป็นชาวบ้านที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลย ทั้งหมดเป็นเพราะปีศาจเซียงซีที่ไม่มีความเป็นมนุษย์นี้ เพื่อทดลองเทคนิคควบคุมซอมบี้ของตนเองจึงตาย

จะว่าไป เฉินเหล่าซานพวกเขาก็นับว่าเป็นเหยื่อทั้งหมด

ตามประเพณีแคว้นหวาของเรา มีสำนวนหนึ่งว่า คนตายเป็นใหญ่ เยี่ยชิวมีจิตใจที่ดี ไม่อยากทำลายร่างของเฉินเหล่าซานและคนอื่นๆเหล่านี้

และเป็นเพราะจิตใจที่ดีนี้ ทําให้เยี่ยชิวใช้เวลาไปห้านาที

เมื่อเห็นร่างซอมบี้สิบตัวนี้ถูกล้ม สีหน้าของปีศาจเซียงซีก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย สายตาจ้องมองไปที่เยี่ยชิวแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "ดูไม่ออกเลยนะ ฝีมือนายดีเหมือนกันนะเนี่ย"

"เพียงแต่ นายคิดว่าแบบนี้จะฆ่าฉันได้เหรอ ช่างไร้เดียงสาจริงๆ"

ปีศาจผีเซียงซีคิดไปสักพักจึงพูดว่า "ไอ่หนู ฉันมีความคิดดีอย่างหนึ่ง"

"ที่ผ่านมาฉันคอยศึกษาเทคนิคควบคุมซอมบี้มาตลอด ตอนนี้ยังไม่ได้สอนใครเลย ฉันเห็นว่านายฝีมือดี เกิดอยากจะรับลูกศิษย์ ขอแค่นายสัญญาว่าจะเป็นลูกศิษย์ของฉัน วันนี้ฉันจะปล่อยนายไป เป็นไง?"

"ได้นะ" เยี่ยชิวชี้ไปที่พวกเหล่าเซี่ยงที่อยู่ข้างหลัง พูดกับปีศาจเซียงซีว่า "ปล่อยพวกเขาไป ผมก็จะเป็นลูกศิษย์ของคุณ"

ปีศาจเซียงซีหัวเราะและพูดว่า "หลังจากที่ปล่อยพวกเขาไป นายก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้วสินะ ทีนี้นายก็สามารถต่อสู้กับฉันอย่างเอาเป็นเอาตายได้แล้ว ถูกไหม?"

"กลอุบายหลอกควายแบบนี้ นายคิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอ?"

"เหอะ"

ไอ่แก่นี้ ค่อนข้างเจ้าเล่ห์เลย