วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 327

ฟิ้ว

เยี่ยชิวพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ฉวยโอกาสที่ปีศาจเซียงซียังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถีบบนตัวปีศาจเซียงซีอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

ผลัวะ!

ปีศาจเซียงซีลอยออกไป ร่างชนกับต้นไม้ใหญ่ ตกลงบนพื้น กระอักเลือดแดงสดออกมา

ปีศาจเซียงซีในเวลานี้ ท่าทางจนตรอกมาก

จีวรสีดำบนตัวเขาชำรุดทรุดโทรม เบ้าตาด้านขวาลึกลงไป เลือดไหลออกมาไม่หยุด ตอนนี้ยิ่งได้รับบาดเจ็บรุนแรงขึ้น

“นายไม่อยากหนีเหรอ?หนีสิ!”เยี่ยชิวพูดพลางเดินเข้าใกล้ปีศาจเซียงซี

ปีศาจเซียงซีรีบลุกขึ้นมาจากบนพื้น สายตาจ้องมองเยี่ยชิวด้วยความโหดเหี้ยม

ถ้าหากสายตาสามารถฆ่าคนได้ เยี่ยชิวคงจะถูกฆ่าไปแล้วเป็นพันครั้ง

ปีศาจเซียงซีใช้เวลาหลายสิบปี สุดท้ายก็สามารถควบคุมศพได้สำเร็จแล้ว ก่อนหน้านี้อยากออกไปจากที่นี่ พัฒนาฝีมือ

ใครจะรู้ว่า เมื่อกี้ทดลองดูหลายครั้ง นึกไม่ถึงว่าจะพบกับเยี่ยชิว

ตอนแรกเวลาที่พบเยี่ยชิว ปีศาจเซียงซีไม่ได้สนใจมาก สำหรับเขา เยี่ยชิวอายุน้อยขนาดนี้ จะมีความสามารถแค่ไหน?

ใครจะรู้ เขาไม่เพียงแค่นักล่าศพ ยังควบคุมศพ และมีศิลปะการต่อสู้ที่มีฝีมือสูง

และที่คิดไม่ถึงก็คือ ความกล้าหาญของเยี่ยชิวเหนือความคาดหมายของเขา

ด้วยเหตุนี้ ปีศาจเซียงซีจึงใช้กลุ่มศพซ่อนตัวจากเยี่ยชิว หนีกลับไปที่ห้องลับในผนังบ่อน้ำและซ่อนตัว

เดิมทีคิดว่า จะสามารถหนีด้วยวิธีนี้ได้ คิดไม่ถึงว่าเยี่ยชิวแม้แต่ห้องลับในผนังบ่อน้ำก็หาเจอ ยังทำให้ตาขวาของเขาบาดเจ็บ

น่ารังเกียจ!

น่าเคียดแค้น!

“เจ้าหนุ่ม ฉันยอมรับว่านายเก่ง แต่นายอยากจะฆ่าฉันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น ไม่อย่างนั้น พวกเรามาปรึกษาหารือกัน?”

ถึงแม้ว่าในใจปีศาจเซียงซีจะเคียดแค้นเยี่ยชิวมาก แต่สถานการณ์แบบนี้ ก็ไม่ยอมที่จะเอาจริงกับเยี่ยชิว และพูด“นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันรับรองว่าหลังจากนี้ จะไม่มาที่หมู่บ้านโม่กั้นอีก”

“นายอย่าคิดเพ้อเจ้อ!”ไม่รอให้เยี่ยชิวพูด เกอต้าจ้วงก็พูดตะโกนด้วยความโกรธ“นายต้องชดใช้ด้วยชีวิตให้กับชาวบ้านที่ตายไป?”

“ชดใช้ด้วยชีวิต?”ปีศาจเซียงซีหัวเราะเยาะ“นายจะให้ฉันชดใช้ชีวิตกับชาวบ้านโง่เขลา นายสมองมีปัญหาเถอะ?”

“พวกเขาจะโง่เขลายังไง ก็เป็นหนึ่งชีวิต”เยี่ยชิวพูด“นับตั้งแต่โบราณมา ฆ่าคนก็ต้องชดใช้ด้วยชีวะ ติดหนี้ก็ต้องคืนเงิน เป็นเรื่องสัจธรรมที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้”

ปีศาจเซียงซีสีหน้ามืดครึ้ม พูดกับเยี่ยชิว“เจ้าหนุ่ม ถ้าหากนายต้องการจะฆ่าฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะสู้สุดชีวิต เดินไปสู่ความตายด้วยกัน”

“ตายด้วยกันกับหัวหน้าเยี่ย?ไอ้แก่ จะอวดเก่งไปไหน หัวหน้าเยี่ยใช้แค่มือข้างเดียวก็สามารถฆ่านายได้แล้ว”ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดอยู่ด้านข้าง

ปีศาจเซียงซีกวาดสายตามองซูเสี่ยวเสี่ยว สายตาก็ตกอยู่บนตัวของเยี่ยชิว และพูดถาม“ไม่มีทางที่จะปรึกษาหารือได้เลยใช่ไหม?”

“นายไปปรึกษาหารือกับยมบาลเถอะ ดูว่ายมบาลจะให้นายคู่ควรกับนรกชั้นที่สิบแปดไหม ให้นายกลับสู่วัฏจักรของสัตว์เดรัจฉาน”

เยี่ยชิวเพิ่งจะพูดจบ ก็รีบพุ่งเข้าไป

“หึ นายคิดว่าฉันจะอ่อนแอบีบง่ายเหรอ”ปีศาจเซียงซีพูดสบถ ก็พุ่งเข้าหาเยี่ยชิว

ครั้งนี้ เห็นได้ชัดเจนว่าปีศาจเซียงซีใช้พลังทั้งหมดของตัวเอง เวลาที่เยี่ยชิวเข้าใกล้ ร่างก็กระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีอานุภาพประดุจอัสนีบาตรฟาดเปรี้ยง ถีบไปทางศีรษะของเยี่ยชิว

เท้าขวาของเยี่ยชิวก็ลอยขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ใช้ปลายเท้ากระดก ใบไม้กับดินก็ลอยขึ้นมาจากบนพื้น โผเข้าหาปีศาจเซียงซี

ฉับพลัน สายตาของปีศาจเซียงซีก็ถูกใบไม้ปิดไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยดิน แต่ว่า เขาไม่เปลี่ยนแปลงทิศทางการโจมตี ยังคงเตะไปทางสมองของเยี่ยชิว

ร่างของเยี่ยชิวก็นั่งยองลงทันที เขาทั้งสองข้างเช็ดกับบนพื้น ทะลุร่างของปีศาจเซียงซี หลังจากนั้นก็กระโดดพลิกตัวกลับมา เท้าขวาถีบเข้าไปทางด้านหลังของปีศาจเซียงซี