วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 328

เยี่ยชิวกำลังจะฆ่าปีศาจเซียงซี แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าตกใจของเกอต้าจ้วง จากด้านหลัง เขารีบหยุดและถามอย่างเร่งรีบ: "เกิดอะไรขึ้นกับลุงเกอ?"

“หัวหน้าหมู่บ้านเกอถูกงูเห่ากัด” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างกังวล: “หัวหน้า หัวหน้าหมู่บ้านเกอหมดสติไปแล้ว อาจจะไม่ไหวแล้ว”

อะไรนะ!

เยี่ยชิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้การฆ่าปีศาจเซียงซี และหันหลังกลับและวิ่งไปหาเกอต้าจ้วง

ทันทีที่เขาหันกลับมา ปีศาจเซียงซีก็หยิบธงสามเหลี่ยมสีเหลืองแอปริคอทออกมาแล้วเขย่าอย่างแรง เข็มพิษจำนวนนับโหลก็ลอยออกมาจากธงสีเหลืองแอปริคอทแล้วพุ่งออกไป

ทันทีที่เยี่ยชิวไปหาเกอต้าจ้วง เขาก็ได้ยินเสียง "แฮกแฮก" ดังมาจากด้านหลัง และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

“หัวหน้า ระวัง…” ซูเสี่ยวเสี่ยวเตือนเสียงดังและรีบวิ่งไปบังข้างหลังของเยี่ยชิว

ซูเสี่ยวเสี่ยวเป็นเพียงแค่คนธรรมดา เยี่ยชิวจะขอให้เธอช่วยรับอันตรายแทนได้ยังไง เขารีบคว้าแขนของซูเสี่ยวเสี่ยว แล้วเคลื่อนตัวเองไปข้างหน้า ซูเสี่ยวเสี่ยวจึงอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างปลอดภัย

หลังจากนั้นทันที เยี่ยชิวใช้ศิลปะมังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงและต่อยออกไป

ปึง!

พลังภายในแพร่กระจายออกไป และเข็มพิษที่เดิมทีบินมาทางเขาก็เปลี่ยนทิศทันทีและมุ่งหน้าไปยังปีศาจเซียงซี

ปีศาจเซียงซีสะดุ้งและกระโดดไปหลายครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงเข็มพิษนี้

“หัวหน้า คุณโอเคไหม?” ซูเสี่ยวเสี่ยวเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยชิว ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“ผมไม่เป็นไร” เยี่ยชิวดุ: “เมื่อกี้คุณหุนหันพลันแล่นเกินไป คุณจะทำแบบเมื้อกี้อีกไม่ได้นะ เข้าใจมั้ย?”

“หัวหน้า เพื่อคุณแล้วฉันยินดีทำทุกอย่าง” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างจริงจัง

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เยี่ยชิวก็รู้สึกสะเทือนใจอย่างลึกซึ้ง

สถานการณ์ตอนนี้อันตรายมาก แต่ซูเสี่ยวเสี่ยวไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเอง และใช้ร่างกายของเธอเองปกป้องเขาจากเข็มพิษเหล่านั้น การเคลื่อนไหวดังกล่าวไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้

ทำแบบนี้ ใครๆก็ต้องรู้สึกซาบซึ้งอยู่แล้วล่ะ

“เจ้าเด็กโง่ อย่าทำแบบนี้อีก ผมไม่อยากให้คุณได้รับบาดเจ็บ” เยี่ยชิวกล่าว

“อือ~” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดเบา ๆ

“หัวหน้า หัวหน้าหมู่บ้านเกออาการไม่ค่อยดีแล้ว รีบไปปฐมพยาบาลเถอะ” เสียงของเหล่าเซี่ยงดังขึ้น

เยี่ยชิวมองและพบว่ามีรูเลือดเล็กๆ สองรูบนเข่าของเกอต้าจ้วง ซึ่งบ่งบอกว่าเขาถูกงูพิษกัดจริงๆ

สำหรับงูเห่าที่เสี่ยวเสี่ยวพูดนั้น เขาไม่ได้เห็นมัน

ในเวลานี้ เก่อต้าจ้วงอาการหนัก และริมฝีปากของเขาก็ดำคล้ำ

“งูเห่าจริงงั้นเหรอ? พิษมันหนักจริงๆ” เยี่ยชิวคิดกับตัวเองขณะหยิบเข็มทองคำออกมาแล้วแทงเข้าไปใกล้หัวใจของเกอต้าจ้วงอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เขาก็หยิบเข็มทองคำออกมาอีกห้าเล่มแล้วปักไว้รอบเข่าของเกอต้าจวง

ไม่ไกลนัก

เมื่อเห็นว่า เยี่ยชิวพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเกอต้าจ้วง ปีศาจเซียงซีก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดกับตัวเองว่าในที่สุดโอกาสก็มาถึงแล้ว

เขย่าธงแอปริคอทอย่างแรงอีกครั้ง

“แกกแกกแกก”

เข็มพิษหลายสิบเล่ม แผ่คลุมเยี่ยชิวราวกับฝนตกหนัก

ในเวลาเดียวกัน ปีศาจเซียงซียังโบกธงสีเหลืองแอปริคอทและมีชี้เข็มพิษพุ่งทางซูเสี่ยวเสี่ยว

“ตายซะเถอะ!”

ปีศาจเซียงซีหัวเราะเสียงดังอย่างโหดร้าย

ที่จริงแล้วเยี่ยชิวคอยระวังการโจมตีของปีศาจเซียงซีโดยตลอด เมื่อเขาได้ยินเสียงทะลุอากาศอีกครั้งจากด้านหลัง เขาก็รู้ได้ว่าชายชราจะใช้เข็มพิษอีกครั้ง

เขากำลังจะพาเกอต้าจ้วงเพื่อหลบหนี ทันใดนั้นเสียงของซูเสี่ยวเสี่ยวดังขึ้น

“หัวหน้า หลบหน่อย”

อีกครั้งที่ซูเสี่ยวเสี่ยวรีบวิ่งไปบังด้านหลังของเยี่ยชิว

ในสถานการณ์แบบนี้ เยี่ยชิวไม่สามารถพาเกอต้าจ้วงหลบหนีไปได้ ไม่เช่นนั้น ซูเสี่ยวเสี่ยวอาจจะถูกเข็มพิษแทง

เขาไม่สนใจมากนักอีกต่อไป เขารีบจับซู่เสี่ยวเซียวไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วรีบปล่อยหมัดอย่างรวดเร็ว

“ปึง!”

ชั้นแสงสีทองส่องประกายบนหมัดของเยี่ยชิว และเข็มพิษส่วนใหญ่ก็กระจายออกไป แต่มีเข็มพิษจำนวนเล็กน้อยที่หลุดผ่านม่านมาได้

ฟุบ!

ฟุบ!

ฟุบ!

“สาวน้อย รอจนกว่าข้าจะฆ่าสหายของเธอเมื่อไหร่ พวกเราค่อยไปหาสถานที่สงบๆ แล้วค่อยๆทำความรู้จักกันดีกว่า ”

ในขณะที่ปีศาจเซียงซีรีบวิ่งไปหาเยี่ยชิว เขาไม่ลืมที่จะยิ้มอย่างชั่วร้ายให้สซูเสี่ยวเสี่ยว

ซูเสี่ยวเสี่ยวตะคอกกลับอย่างเย็นชา โดยไม่มีความกลัวบนใบหน้าของเธอเลย

"ชิ!"

เยี่ยชิวและปีศาจเซียงซีอีกนิดก็จะปะทะกันแล้ว

ทั้งสองแลกหมัดกัน

ตึงตึงตึง

ปีศาจเซียงซีถอยไปสักกี่ก้าวก่อนที่เขาจะรักษาสมดุลของเขาให้มั่นคง เลือดลมพุ่งพล่านในหน้าอกของเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไป และเขามองเยี่ยชิวด้วยความหวาดกลัว

“เขาจะยังมีพลังขนาดนี้ได้ยังไงในเมื่อโดนเข็มพิษของข้าไปแล้ว หรือว่าเป็นแรงเฮือกสุดท้ายงั้นเหรอ? มันต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน เขาอยู่ได้ไม่นานหรอก”

เมื่อปีศาจเซียงซีนึกถึงสิ่งนี้ ความกลัวในใจของเขาก็หายไป

“เจ้าหนู เจ้ากำลังจะตายเร็วๆ นี้แหละ...”

ก่อนที่ปีศาจเซียงซีจะพูดจบ เขาก็เห็นเยี่ยชิวหายไปจากสายตาของเขา

ไหนคนล่ะ?

ทันทีที่ปีศาจเซียงซีนึกถึงสิ่งนี้ในหัว ลำคอของเขาก็แข็งขึ้น และเยี่ยชิวก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขาอย่างเงียบเชียบ

"นี้……"

ปีศาจเซียงซี หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

“ไอ้แก่ ตายซะเถอะ”

จู่ๆ เยี่ยชิวก็ใช้กำลังในมือของเขา และได้ยินเสียง "กึก" และกระดูกคอของปีศาจเซียงซีก็หักครึ่งท่อน

จากนั้น ปีศาจเซียงซีก็ล้มลงกับพื้น กระตุกไปทั้งตัว ดวงตาทั้งสองจ้องมองไปที่เยี่ยชิว

ผ่านไปประมาณครึ่งนาที ก็หยุดเคลื่อนไหว

และตายทั้งที่ยังตายังปิดไม่สนิท