วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 328

เยี่ยชิวกำลังจะฆ่าปีศาจเซียงซี แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าตกใจของเกอต้าจ้วง จากด้านหลัง เขารีบหยุดและถามอย่างเร่งรีบ: "เกิดอะไรขึ้นกับลุงเกอ?"

“หัวหน้าหมู่บ้านเกอถูกงูเห่ากัด” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างกังวล: “หัวหน้า หัวหน้าหมู่บ้านเกอหมดสติไปแล้ว อาจจะไม่ไหวแล้ว”

อะไรนะ!

เยี่ยชิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้การฆ่าปีศาจเซียงซี และหันหลังกลับและวิ่งไปหาเกอต้าจ้วง

ทันทีที่เขาหันกลับมา ปีศาจเซียงซีก็หยิบธงสามเหลี่ยมสีเหลืองแอปริคอทออกมาแล้วเขย่าอย่างแรง เข็มพิษจำนวนนับโหลก็ลอยออกมาจากธงสีเหลืองแอปริคอทแล้วพุ่งออกไป

ทันทีที่เยี่ยชิวไปหาเกอต้าจ้วง เขาก็ได้ยินเสียง "แฮกแฮก" ดังมาจากด้านหลัง และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

“หัวหน้า ระวัง…” ซูเสี่ยวเสี่ยวเตือนเสียงดังและรีบวิ่งไปบังข้างหลังของเยี่ยชิว

ซูเสี่ยวเสี่ยวเป็นเพียงแค่คนธรรมดา เยี่ยชิวจะขอให้เธอช่วยรับอันตรายแทนได้ยังไง เขารีบคว้าแขนของซูเสี่ยวเสี่ยว แล้วเคลื่อนตัวเองไปข้างหน้า ซูเสี่ยวเสี่ยวจึงอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างปลอดภัย

หลังจากนั้นทันที เยี่ยชิวใช้ศิลปะมังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงและต่อยออกไป

ปึง!

พลังภายในแพร่กระจายออกไป และเข็มพิษที่เดิมทีบินมาทางเขาก็เปลี่ยนทิศทันทีและมุ่งหน้าไปยังปีศาจเซียงซี

ปีศาจเซียงซีสะดุ้งและกระโดดไปหลายครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงเข็มพิษนี้

“หัวหน้า คุณโอเคไหม?” ซูเสี่ยวเสี่ยวเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยชิว ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“ผมไม่เป็นไร” เยี่ยชิวดุ: “เมื่อกี้คุณหุนหันพลันแล่นเกินไป คุณจะทำแบบเมื้อกี้อีกไม่ได้นะ เข้าใจมั้ย?”

“หัวหน้า เพื่อคุณแล้วฉันยินดีทำทุกอย่าง” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างจริงจัง

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เยี่ยชิวก็รู้สึกสะเทือนใจอย่างลึกซึ้ง

สถานการณ์ตอนนี้อันตรายมาก แต่ซูเสี่ยวเสี่ยวไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเอง และใช้ร่างกายของเธอเองปกป้องเขาจากเข็มพิษเหล่านั้น การเคลื่อนไหวดังกล่าวไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้

ทำแบบนี้ ใครๆก็ต้องรู้สึกซาบซึ้งอยู่แล้วล่ะ

“เจ้าเด็กโง่ อย่าทำแบบนี้อีก ผมไม่อยากให้คุณได้รับบาดเจ็บ” เยี่ยชิวกล่าว

“อือ~” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดเบา ๆ

“หัวหน้า หัวหน้าหมู่บ้านเกออาการไม่ค่อยดีแล้ว รีบไปปฐมพยาบาลเถอะ” เสียงของเหล่าเซี่ยงดังขึ้น

เยี่ยชิวมองและพบว่ามีรูเลือดเล็กๆ สองรูบนเข่าของเกอต้าจ้วง ซึ่งบ่งบอกว่าเขาถูกงูพิษกัดจริงๆ

สำหรับงูเห่าที่เสี่ยวเสี่ยวพูดนั้น เขาไม่ได้เห็นมัน

ในเวลานี้ เก่อต้าจ้วงอาการหนัก และริมฝีปากของเขาก็ดำคล้ำ

“งูเห่าจริงงั้นเหรอ? พิษมันหนักจริงๆ” เยี่ยชิวคิดกับตัวเองขณะหยิบเข็มทองคำออกมาแล้วแทงเข้าไปใกล้หัวใจของเกอต้าจ้วงอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เขาก็หยิบเข็มทองคำออกมาอีกห้าเล่มแล้วปักไว้รอบเข่าของเกอต้าจวง

ไม่ไกลนัก

เมื่อเห็นว่า เยี่ยชิวพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเกอต้าจ้วง ปีศาจเซียงซีก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดกับตัวเองว่าในที่สุดโอกาสก็มาถึงแล้ว

เขย่าธงแอปริคอทอย่างแรงอีกครั้ง

“แกกแกกแกก”

เข็มพิษหลายสิบเล่ม แผ่คลุมเยี่ยชิวราวกับฝนตกหนัก

ในเวลาเดียวกัน ปีศาจเซียงซียังโบกธงสีเหลืองแอปริคอทและมีชี้เข็มพิษพุ่งทางซูเสี่ยวเสี่ยว

“ตายซะเถอะ!”

ปีศาจเซียงซีหัวเราะเสียงดังอย่างโหดร้าย

ที่จริงแล้วเยี่ยชิวคอยระวังการโจมตีของปีศาจเซียงซีโดยตลอด เมื่อเขาได้ยินเสียงทะลุอากาศอีกครั้งจากด้านหลัง เขาก็รู้ได้ว่าชายชราจะใช้เข็มพิษอีกครั้ง

เขากำลังจะพาเกอต้าจ้วงเพื่อหลบหนี ทันใดนั้นเสียงของซูเสี่ยวเสี่ยวดังขึ้น

“หัวหน้า หลบหน่อย”

อีกครั้งที่ซูเสี่ยวเสี่ยวรีบวิ่งไปบังด้านหลังของเยี่ยชิว

ในสถานการณ์แบบนี้ เยี่ยชิวไม่สามารถพาเกอต้าจ้วงหลบหนีไปได้ ไม่เช่นนั้น ซูเสี่ยวเสี่ยวอาจจะถูกเข็มพิษแทง

เขาไม่สนใจมากนักอีกต่อไป เขารีบจับซู่เสี่ยวเซียวไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วรีบปล่อยหมัดอย่างรวดเร็ว

“ปึง!”

ชั้นแสงสีทองส่องประกายบนหมัดของเยี่ยชิว และเข็มพิษส่วนใหญ่ก็กระจายออกไป แต่มีเข็มพิษจำนวนเล็กน้อยที่หลุดผ่านม่านมาได้

ฟุบ!

ฟุบ!

ฟุบ!