วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 34

“เยี่ยชิว ฝากไว้ก่อนเถอะ ต้องมีสักวันที่ฉันจะทำให้นายเสียใจภายหลัง”จางลี่ลี่โกรธจนกระทืบเท้า

พร้อมกับตะโกนด่าตามหลังเยี่ยชิว

เธอโกรธจนแทบบ้าแล้ว

เดิมทีอยากจะถามเรื่องกัวเส่าชง คิดไม่ถึงว่าจะถูกเยี่ยชิวด่าจนอับอายขนาดนี้

“คนไร้ค่าก็คือคนไร้ค่า ก็แค่ถูกฉันเขี่ยทิ้ง ทำเหมือนกับไปฆ่าแม่ของเขา ทำให้ฉันโกรธจริงๆ”

ทันใดนั้น จางลี่ลี่ก็นึกถึงจุดประสงค์ที่มาหาเยี่ยชิวขึ้นมา“จบเห่แล้ว ฉันยังไม่ได้ถามว่ากัวเส่าชงอยู่ที่ไหน จะทำยังไงดี?”

เยี่ยชิวกลับมาถึงแผนกศัลยกรรม เตรียมจะไปรายงานสถานการณ์กับไป๋ปิง เพิ่งจะเดินมาถึงหน้าประตูห้องทำงานของหัวหน้า ก็ได้ยินเสียงจากข้างในดังออกมา

“หัวหน้าไป๋ สถานการณ์ของคนไข้เตียงห้าไม่ค่อยดีแล้ว”

“พวกเราสองสามคนไปที่ห้องตรวจโรคด้วยกัน ก็ยังหามีวิธีจะรักษาไม่ได้”

“และวันนี้คนไข้ก็เกิดอาการช็อกไปสองครั้ง ส่งเข้าไปอยู่ในห้องผู้ป่วยหนักแล้ว ถ้าหากยังหาวิธีรักษาไม่ได้อีก กลัวว่าจะ”

เยี่ยชิวชะโงกหน้าไปเข้าดู ก็พบว่าคนที่พูดกับไป๋ปิงก็คือผู้เชี่ยวชาญอาวุโสสามคน

“หัวหน้าไป๋ พวกเราจำเป็นต้องหาวิธีช่วยรักษาคนไข้”

ไม่อย่างนั้นสถานการณ์ของคนไข้ตอนนี้ คงจะทนได้ไม่นานแล้ว”

“ถ้าหากคนไข้ตายที่แผนกศัลยกรรมของพวกเรา ความรับผิดชอบก็ใหญ่มาก”

“หัวหน้าไป๋ ผมแนะนำว่าให้นำสถานการณ์ของคนไข้บอกกับคนในครอบครัว ให้คนในครอบครัวย้ายโรงพยาบาลเถอะ!”

คิ้วของไป๋ปิงขมวดขึ้นมา และถาม“พวกเราเป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเจียงโจว ตอนนี้ให้คนไข้ย้ายโรงพยาบาล จะย้ายไปที่ไหน?”

ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสหัวเราะและพูด“ประเทศของพวกเรามีโรงพยาบาลที่ดีมากมาย สามารถย้ายให้ผู้ป่วยไปที่โรงพยาบาลเสียเหอปักกิ่ง หรือว่าโรงพยาบาลหมิงไห่ในเครือของมหาวิทยาลัยก็ได้”

“ผมคิดว่าได้”ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสอีกคนก็พูดขึ้นมา“โดยเฉพาะโรงพยาบาลเสียเหอปักกิ่ง เป็นโรงพยาบาลเฉพาะทางรักษาภาวะเลือดคั่งในกะโหลกศีรษะ ยังมีผู้เชี่ยวชาญที่มีอำนาจสูงสุดของประเทศ สรุปก็คือ แค่คนไข้ไม่ตายในแผนกศัลยกรรมของพวกเราก็พอแล้ว”

ไป๋ปิงนานมากเงียบไม่พูดจา

คนไข้เตียงห้า เพราะว่าได้รับบาดเจ็บทางกายทำให้เลือดคั่งในกะโหลกศีรษะ ตอนแรกก็เป็นโรคเจ็บป่วยธรรมดา แต่คิดไม่ถึงว่า วันนี้กลับเกิดสถานการณ์นี้ขึ้นมากะทันหัน การช็อกสองครั้งติดต่อกัน ก็ทำให้อาการร่อแร่แล้ว

ที่น่ากลัวก็คือ การร่วมมือปรึกษากันของผู้เชี่ยวชาญทั้งสามคน ก็ยังหาสาเหตุของโรคไม่พบ

ก็เป็นเวลานี้ ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสคนหนึ่งก็พูด“หัวหน้าไป๋ สถานการณ์เร่งด่วน แจ้งคนในครอบครัวของคนไข้ให้ทำเรื่องย้ายโรงพยาบาลเถอะ!”

“ตอนนี้สถานการณ์ของคนไข้แย่มาก ยื้อเวลาไม่ได้แล้ว”

“หัวหน้าไป๋ คุณรีบตัดสินใจเถอะ!”

ไป๋ปิงเงยหน้าขึ้น และถาม“ถ้าหากทำเรื่องย้ายโรงพยาบาลให้คนไข้ และสถานการณ์ตอนนี้ของเขา สามารถทนได้จนถึงปักกิ่งไหม?”

“เรื่องนี้พูดลำบาก”ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสอีกคนพูดขึ้นมา

“พูดลำบากหมายความว่าอะไร?”ไป๋ปิงก็ถามอีก“ฉันอยากรู้ว่า ถ้าหากตอนนี้ทำเรื่องย้ายโรงพยาบาลให้คนไข้ เปอร์เซ็นต์ที่เขาจะมีชีวิตรอดไปถึงปักกิ่งมีมากแค่ไหน?”

ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสทั้งสามคนมองหน้ากัน ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าพูด

“ฉันต้องการให้พวกคุณให้คำตอบที่แน่นอนกับฉัน”ไป๋ปิงพูด

ผ่านไปสามสิบนาทีเต็มๆ

ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสที่ใส่แว่นตา ใช้มือขยับแว่นตา และพูด“กรงว่าเปอร์เซ็นต์น้อยมาก”

“พูดแบบนี้ ถ้าย้ายโรงพยาบาลก็ไม่มีประโยชน์”ไป๋ปิงพูด

“หัวหน้าไป๋ พูดแบบนั้นก็ไม่ถูก ย้ายโรงพยาบาลมีประโยชน์มาก”ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสคนหนึ่งพูดโต้แย้งไป๋ปิง“แค่คนไข้ไม่ตายที่แผนกศัลยกรรมของพวกเรา ทุกคนก็จะอยู่กันอย่างสงบ ถ้าหากไม่ย้ายโรงพยาบาล ถึงเวลาที่คนไข้ตายแล้ว แล้วใครจะรับผิด?”

ไป๋ปิงสีหน้าไม่พอใจ กวาดสายตามองผู้เชี่ยวชาญอาวุโสทั้งสามคน และเปิดปากพูด“ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสทั้งสามท่าน เมื่อกี้ที่พวกคุณพูดก็มีเหตุผล แต่ฉันอยากจะถามว่า ความตั้งใจเดิมที่เรียนแพทย์ของพวกคุณคืออะไร?”