วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 35

หัวใจของคนไข้ลดลงอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาเดียวก็ลดลงเหลือยี่สิบแล้ว

สถานการณ์อันตรายเป็นอย่างมาก

ไป๋ปิงตัดสินใจอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด พูดสั่งหมอเฉพาะทาง“รีบฉีดอะดรีนาลีนให้คนไข้”

“เตรียมเครื่องช่วยหายใจ เพิ่มปริมาณออกซิเจน”

“รีบใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจ”

ตู๊ดตู๊ด

แต่ คำพูดของไป๋ปิงยังพูดไม่ทันจบ หน้าจอสัญญาณชีพก็มีเส้นตรงปรากฏขึ้นมา

คนไข้หัวใจหยุดเต้นโดนฉับพลัน

“หัวหน้าไป๋ คนไข้ไม่ไหวแล้ว เตรียมบอกคนในครอบครัวเถอะ!”หมอเฉพาะทางพูด

ไป๋ปิงชะงักไปเล็กน้อย และตอบสนองกลับมาอย่างเร็ว พร้อมกับพูด“รีบหน่อยทำตามที่ฉันบอก บางทีอาจจะเป็นไปได้”

หมอเฉพาะทางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เหมือนสถานการณ์แบบนี้ เขาเคยเจอมานับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะทำยังไง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะช่วยชีวิตของคนไข้ได้ แต่เขาก็ทำตามที่ไป๋ปิงสั่ง

ผลลัพธ์ก็คือ เป็นเหมือนที่เขาคาดคะเน

หลังจากใช้มาตรการช่วยชีวิตเสร็จแล้ว คนไข้ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”ไป๋ปิงสีหน้าซีดเผือด เดิมทีเธออยากจะช่วยชีวิตคนไข้ แต่คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะมาถึงห้องผู้ป่วย ก็เกิดสถานการณ์แบบนี้แล้ว ชั่วพริบตาเดียว ไป๋ปิงก็ตำหนิตัวเอง พร้อมกับพูด“ถ้าหากฉันมาเร็วกว่านี้ บางทีผลลัพธ์อาจจะไม่เป็นแบบนี้ ทำไมฉันไม่มาให้เร็วกว่านี้ล่ะ?”

หมอเฉพาะทางก็พูดปลอบใจ“หัวหน้าไป๋ นี่ไม่เกี่ยวกับคุณ พวกเราพยายามอย่างเต็มกำลังแล้ว”

พยายามอย่างเต็มกำลังแล้ว

เวลาที่หมอพูดคำนี้ออกมา ก็แปลว่าชีวิตหนึ่งจะจากพวกเราไป

คำพูดนี้เหมือนเป็นคำสาปแช่ง คนในครอบครัวของคนไข้กลัวที่จะได้ยินคำนี้ที่สุด ไป๋ปิงก็เหมือนกัน

แต่ถึงยังไงไป๋ปิงก็คือแผนกศัลยกรรม เร็วมากก็ปรับอารมณ์ได้แล้ว สั่งหมอเฉพาะทางด้วยความใจเย็น“เตรียมแจ้งคนในครอบครัวของคนไข้เถอะ!”

“ครับ”หมอเฉพาะทางหมุนตัวเดินตรงออกไปทางประตู

ก็เป็นเวลานี้“ปัง”เสียงดังขึ้น ประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักออก เงาร่างหนึ่งพุ่งมาทางเตียงผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว รอจนกระทั่งหมอเฉพาะทางตอบสนองกลับมา ก็มองเห็นชายหนุ่มเอาเข็มเงินฝังลงไปที่ศีรษะคนไข้แล้ว

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเยี่ยชิว

“เยี่ยชิว นายจะทำอะไร?”ไป๋ปิงถาม

“เขายังไม่ตาย ยังสามช่วยเขาได้”เยี่ยชิวควักเข็มเงินออกมาจากกระเป๋า ยังไม่ได้ฆ่าเชื้อก็ฝังลงไปที่ระหว่างคิ้วแล้ว

หมอเฉพาะทางก็รู้จักเยี่ยชิว เห็นฉากนี้ ก็พูดตำหนิด้วยความโกรธ“เยี่ยชิว นายรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ไหม?นายกำลังดูถูกศพ!รีบหยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าหากคนในครอบครัวของคนไข้เห็น นายจะต้องเดือดร้อนแน่นอน”

“อย่ามาก่อกวน คนไข้ตายแล้ว”ไป๋ปิงยื่นมือไปดึงเยี่ยชิวไว้ ผลลัพธ์ก็คือไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

“เขายังไม่ตาย ยังช่วยเขาได้”เยี่ยชิวฝังเข็ม และพูดไปด้วย

ได้ยินประโยคนี้ หมอเฉพาะทางก็มีสีหน้าไม่ดี พูดตะโกนขึ้นมา“เยี่ยชิว นายหมายความว่าอะไร!”

“นายคิดว่าฉันวินิจฉัยโรคผิดเหรอ?”

“หรือจะพูดว่าเครื่องมือแพทย์เป็นแค่เครื่องประดับ?”

“ถึงแม้ว่านายอยากจะอวดเก่ง ก็ต้องแยกแยะให้ชัดเจน ที่นี่คือที่ไหนนายไม่รู้เหรอ?อย่ามาก่อกวน!”

“หยุดเถอะเยี่ยชิว คนก็ตายแล้ว”ไป๋ปิงพูดจูงใจ

ถึงแม้ว่าเธอก็อยากจะช่วยชีวิตคนไข้มาก แต่ตอนนี้คนก็ตายไปแล้ว ไม่ว่าจะทำยังไงก็เสียแรงเปล่า

และ ถ้าหากให้คนในครอบครัวของคนไข้เห็นการกระทำของเยี่ยชิวที่ทำกับคนไข้ ก็จะต้องสอบถามความรับผิดชอบแน่นอน ถึงเวลานั้น ไม่ใช่เรื่องของเยี่ยชิวแค่คนเดียวแล้ว ทั้งแผนกศัลยกรรมก็ต้องรับผิดชอบ

ดูถูกศพ ไม่ใช่เพียงแค่ผิดกฎรุนแรง แต่ยังฝ่าฝืนกฎ ถ้าหากคนในครอบครัวของคนไข้สอบถาม ถ้าอย่างนั้นเยี่ยชิวก็อาจจะถูกตัดสินลงโทษ

ห้องทำงานรองผู้อำนวยการ

จางลี่ลี่นำข่าวใหม่ล่าสุด มารายงานให้กับกัวต้านู่

“เธอพูดว่าอะไรนะ?เยี่ยชิวรักษาคนไข้ที่ตายแล้วให้ฟื้นคืนชีพ?จะเป็นไปได้ยังไง!”

กัวต้านู่ไม่เชื่อ คิดว่าจางลี่ลี่กำลังหลอกเขา มองจางลี่ลี่ด้วยสายตาน่าเกรงขาม พร้อมกับพูดเสียงเย็นชา“ฉันชั่วชีวิตนี้ เรื่องที่ยากที่สุดสำหรับฉันก็คือถูกคนอื่นหลอก”

“ผู้อำนวยการกัว ฉันไม่ได้หลอกท่าน ถ้าหากท่านไม่เชื่อ ท่านสามารถโทรไปสอบถามแผนกศัลยกรรมได้เลย ดูว่าฉันพูดโกหกไหม”

เห็นจางลี่ลี่มั่นใจขนาดนี้ กัวต้านู่อดไม่ได้ที่จะสงสัย หรือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง?

แต่ว่า คนไข้ตายไปแล้ว จะสามารถฟื้นคืนชีพได้ยังไงล่ะ?

เรื่องนี้มีลับลมคมในแน่นอน!

“วิชาแพทย์ของเยี่ยชิวเป็นยังไงบ้าง?”กัวต้านู่สอบถาม

“ก็เฉยๆ เป็นแค่หมอตัวเล็กๆที่ไม่มีประสบการณ์”จางลี่ลี่พูดตอบ

“ไม่มีประสบการณ์อะไร รักษาคนไข้ที่ตายแล้วให้ฟื้นคืนชีพได้?”กัวต้านู่ไม่เชื่อคำพูดของจางลี่ลี่

“นักศึกษาแพทย์ที่เพิ่งจะเรียนจบไม่นาน จะมีประสบการณ์แค่ไหน?”จางลี่ลี่พูดด้วยความกลัดกลุ้ม“ไม่รู้ว่าทำไม สองวันนี้เยี่ยชิวราวกับเปลี่ยนเป็นอีกคน เมื่อก่อนเขาอ่อนแอเหมือนไก่ ตอนนี้ดูเหมือนมีอำนาจบาตรใหญ่ เมื่อก่อนเป็นคนขี้ขลาด สองวันนี้เปลี่ยนเป็นกำเริบเสิบสาน ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเยี่ยชิวแล้ว พูดถึงเรื่องเส่าชงเถอะ！”กัวต้านู่ถาม“ฉันให้นายไปหาเส่าชง เธอหาเจอหรือยัง?”

“ยังไม่เจอค่ะ”

เอ่ยถึงกัวเส่าชง จางลี่ลี่ก็ลุกลี้ลุกลนขึ้นมา เธอพยายามใช้ทุกวิธีแล้ว ก็หาข่าวของกัวเส่าชงไม่เจอ กัวเส่าชงราวกับหายตัวไปจากโลกใบนี้แล้ว

กัวต้านู่พูดด่าโดยไม่เกรงใจ“เธอทำยังไง?แฟนตัวเองหายไปแล้วก็ยังหาไม่เจอ ไร้ประโยชน์จริงๆ！”

เวลานี้ จางลี่ลี่น้อยใจมาก น้ำตาคลอเบ้า

ก็เป็นเวลานี้ โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานก็ดังขึ้นมา