วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 38

ได้ยินกัวต้านู่ถามถึงกัวเส่าชง ชั่วพริบตาเดียวเยี่ยชิวก็เข้าใจแล้วว่า กัวต้านู่กำลังหยั่งเชิงเขา

เพราะว่าการหายตัวไปของกัวเส่าชง ทำให้กัวต้านู่เริ่มสงสัยเขาแล้ว

ถึงแม้ว่าเยี่ยชิวในใจจะระวังตัวมาก แต่ใบหน้ากลับไม่แสดงอารมณ์ใดๆ พูดอย่างวางมาดขรึม“รองผู้อำนวยการกัว ผมกำลังจะถามคุณพอดี ว่ากัวเส่าชงไปไหน?ทำไมผมถึงไม่เห็นเขา?”

“นายไม่รู้ว่าเส่าชงอยู่ที่ไหนจริงเหรอ?”

กัวต้านู่หรี่ตามอง พยายามมองหาพิรุธในสายตาของเยี่ยชิว

แต่ เขาก็ผิดหวังแล้ว

เยี่ยชิวสีหน้าเรียบเฉย มองไม่เห็นความผิดปกติใดๆ

เยี่ยชิวพูด“ผมเคยไปหากัวเส่าชงที่ห้องผู้ป่วย จางลี่ลี่พูดว่าเขาไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้แล้ว ผมก็ไปหาที่สวนดอกไม้ แต่ก็ยังไม่เจอกัวเส่าชง”

“จริงเหรอ?”กัวต้านู่ในสายตามีความสงสัย และพูด“เสี่ยวเยี่ย นายคงไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม?ทำไมนายจะไม่รู้ว่าเส่าชงอยู่ที่ไหน”

“ถ้าท่านไม่เชื่อ ก็ถามหัวหน้าไป๋ได้เลย เวลาที่ผมไป๋หากัวเส่าชงที่สวนดอกไม้ หัวหน้าไป๋ก็อยู่ข้างๆผม หัวหน้าไป๋สามารถเป็นพยานให้ผมได้”

“หัวหน้าไป๋ เยี่ยชิวพูดจริงไหม?”กัวต้านู่มองไปปิงพลางพูดถาม

“เยี่ยชิวไม่ได้พูดโกหก เขาพูดความจริง”ไป๋ปิงพูดตอบ

กัวต้านูหัวเราะฮ่าๆๆ และพูด“ฉันคิดว่าเสี่ยวเยี่ยจะรู้ว่าเส่าชงอยู่ไหนเสียอีก”

“รองผู้อำนวยการกัว ท่านเป็นพ่อของเส่าชง เขาไปไหนไม่บอกท่านเหรอ”

“นายก็รู้ เส่าชงชอบเที่ยวเล่น และเขาโตแล้ว ฉันควบคุมเขาไม่ได้”กัวต้านู่ก็ถามต่อไป“เยี่ยชิว นายไปหาเส่าชงทำไม?”

“จางลี่ลี่ใส่ร้ายผม พูดว่าผมขโมยประวัติคนไข้ของกัวเส่าชง ผมอยากจะพูดกับเขาให้ชัดเจน”เยี่ยชิวเสแสร้งทำเป็นโกรธ

กัวต้านู่พูดอย่างอ่อนโยน“นี้เป็นเรื่องเล็ก รอให้เส่าชงกลับมาแล้ว ฉันจะให้เส่าชงอธิบายกับนายให้ชัดเจน ตอนนี้นายก็ไปรักษาหลี่เหล่าก่อนเถอะ!”

“ครับ”

เยี่ยชิวกับไป๋ปิงจึงจะได้ออกไป

พวกเขาไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของกัวต้านู่ก็หายไป รอยยิ้มเย็นชาเข้ามาแทนที่

“ไอ้งี่เง่า ยังเจ้าเล่ห์อีก ในเมื่อนายไม่บอกว่าเส่าชงอยู่ที่ไหน ถ้าอย่างนั้นก็อย่าตำหนิฉัน”

กัวต้านู่ในสายตาสะท้อนแสงอันเยือกเย็น หยิบโทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน กดโทรออก

ห้าวินาทีหลังจากนั้น ในสายโทรศัพท์ก็มีคนรับสาย เสียงน่าเกรงขามดังเข้ามาในสายโทรศัพท์“ใคร?”

“สวัสดีครับ ผู้อำนวยการหลี่ ผมคือเสี่ยวกัว!”กัวต้านู่พูดอย่างเคารพนอบน้อม

ในสายโทรศัพท์นั้นเงียบไม่พูดจาสักพัก เหมือนกำลังคิดว่า“เสี่ยวกัว”คือใคร ผ่านไปสักพัก ก็พูดถาม“นายคือกัวต้านู่ของโรงพยาบาลเจียงโจว?”

“ใช่ครับ ผมก็คือกัวต้านู่ของโรงพยาบาลเจียงโจว ขอบคุณที่ผู้อำนวยการหลี่ยังจำได้”กัวต้านู่รู้สึกดีใจมาก

“โทรหาฉันมีเรื่องอะไรไหม?”ผู้อำนวยการหลี่ถาม

“คือว่า โรงพยาบาลแผนกศัลยกรรมของพวกเรามีหมอคนหนึ่ง วันนี่ไม่รู้ว่าทำไม อยากจะทำการรักษาให้หลี่เหล่า ผมขี้เกียจจะห้ามเขาแล้ว”

“หมอของแผนกศัลยกรรม?ชื่ออะไร?อายุเท่าไหร่?”

“เขาชื่อเยี่ยชิว อายุยี่สิบต้นๆ เป็นหมอทดลองงานของแผนกศัลยกรรม”

“บ้าบอ!เป็นแค่หมอทดลองงานคนหนึ่ง จะมารักษาพ่อฉันให้หายได้ยังไง”ผู้อำนวยการหลี่พูดเสียงหนักแน่น“กัวต้านู่ ฉันสั่งนาย ไม่อนุญาตให้หมอคนนั้นรักษาพ่อของฉัน”

กัวต้านู่พูด“ผมห้ามไม่ได้ เขาเริ่มรักษาแล้ว”

“เยี่ยชิว นายไปตรวจดูหลี่เหล่าเถอะ!”

เยี่ยชิวพยักหน้า หยิบประวัติคนไข้ที่วางอยู่ข้างเตียง ขึ้นมาอ่านดู ตรวจสอบสาเหตุของโรคและความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของหลี่เหล่าอย่างละเอียดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

ดูจากการเขียนประวัติบันทึกคนไข้ ก่อนที่หลี่เหล่าจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา ร่างกายไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ แค่นั่งสัปหงกอยู่บนเก้าอี้ ก็กลายเป็นเจ้าชายนิทราแล้ว

หลายปีที่ผ่านมา ผู้อำนวยการหลี่เชิญให้ผู้เชี่ยวชาญชื่อดังนับไม่ถ้วยมาตรวจ ใช้ทุกวิธี ในการคิดจะปลุกหลี่เหล่าให้ตื่น แต่ผลลัพธ์คือล้มเหลว

แต่หลี่เหล่าไม่มีการตอบสนองใดๆกลับมา

ตอนนี้ต้องใช้วิธีให้น้ำเหลือ เพื่อประคองชีวิต

หลายปีที่ผ่านมา หลี่เหล่าผอมจนหนังหุ้มกระดูก

เยี่ยชิวปิดประวัติคนไข้ นั่งลงด้านข้าง จากนั้นใช้นิ้วสองสามนิ้วจับชีพจรของหลี่เหล่า รับรู้อย่างละเอียด

เห็นฉากนี้ ไป๋ปิงก็ถามด้วยความแปลกใจ“เยี่ยชิว นายมีความรู้ด้านแพทย์จีน?”

“ครับ”เยี่ยชิวพูดตอบ

“ทำไมเมื่อก่อนนายไม่เคยพูดถึง?”

“หัวหน้าคุณไม่เคยถามผม”

“ถ้าอย่างนั้นหลี่เหล่าสถานการณ์แบบนี้ คุณสามารถรักษาไหม?”ไป๋ปิงถาม

เยี่ยชิวพูดตอบ“พูดยาก สถานการณ์ของหลี่เหล่าค่อนข้างแปลกประหลาด”

“แปลกประหลาดยังไง?”

“ชีพจรของหลี่เหล่าเต้นสม่ำเสมอและแข็งแรง เจ้าชายนิทราปกติจะไม่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ดูเหมือนว่า หลี่เหล่าเหมือนจะเป็นโรคสูญเสียวิญญาณในตำนานที่เล่าลือกัน”