วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 41

ชั่วพริบตาเดียว กลิ่นเหม็นเน่าก็โชยเข้ามาในจมูก

กัวต้านู่เกือบจะอ้วกออกมา

น่าสะอิดสะเอียนมาก

ถ้าไม่เพราะว่าตอนนี้มีคนอยู่ เขาจะเข้าไปตบหน้าหลี่เหล่าโดยไม่ลังเล

แม่ง เยี่ยชิวยืนอยู่ตรงหน้านานขนาดนี้ แกไม่ยอมอ้วกใส่หน้ามัน ทำไมต้องมาอ้วกใส่หน้าฉัน?

ยังรังแกคนที่ไร้เดียงสาเหรอ!

แต่ที่เกลียดที่สุดคือ คาดไม่ถึงว่าเยี่ยชิวจะควักโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว ถ่ายรูปกัวต้านู่อย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่ถ่ายก็หัวเราะไปด้วย “รองผู้อำนวยการกัว ตอนนี้คุณหล่อมาก!”

หล่อพ่อมึงสิ!

“เยี่ยชิว ฉันขอสั่งให้นายลบรูปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น”

“ไม่อย่างนั้นคุณจะไล่ผมออกใช่ไหม?ผมขอถามรองผู้อำนวยการกัว ไม่ทราบว่าผมถ่ายรูปผิดกฎทางการแพทย์ หรือผิดระเบียบของโรงพยาบาลตรงไหน?”

“นาย”

แค่กๆ!

ทันใดนั้น หลี่เหล่าที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ไอขึ้นมา นอกจากเยี่ยชิว สายตาของคนอื่นก็หันไปทางเตียงผู้ป่วย

“พ่อ ท่านฟื้นแล้ว?”ผู้อำนวยการหลี่ก้าวเท้ายาว เดินไปถึงหน้าเตียงผู้ป่วย สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ

หลี่เหล่าค่อยๆลืมตาขึ้นมา พูดอย่างยากลำบาก“น้ำ น้ำ”

ผู้อำนวยการหลี่รีบรินน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว หลังจากนั้นก็ใช้ช้อนตักขึ้นมา ป้อนเข้าปากหลี่เหล่าอย่างระมัดระวัง

เห็นฉากนี้ ไป๋ปิงกับกัวต้านู่ก็ตกตะลึงจนตาค้าง

ฟื้นแล้วจริงๆเหรอ?

นี่เป็นไปได้ยังไง!

นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ไป๋ปิงมองเยี่ยชิวด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่เธอรู้ชัดเจนดี ก่อนที่กัวต้านู่กับผู้อำนวยการหลี่จะเข้ามาในห้องผู้ป่วย เยี่ยชิวใช้คาถาเรียกวิญญาณหลี่เหล่า

หรือว่า สามารถเรียกวิญญาณได้จริงๆ

นี่ก็น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้วเถอะ!

ไป๋ปิงเชื่อว่าไม่มีพระเจ้า แต่ว่าฉากที่เห็นอยู่ตรงหน้า ทำให้เธอโค่นล้มความคิดของตัวเอง

ส่วนกัวต้านู่ หลังจากที่ตกตะลึง ก็โกรธมาก

เดิมทีเขาอยากใช้โอกาสครั้งนี้ ยืมมือคนอื่นฆ่า ถีบเยี่ยชิวออกจากโรงพยาบาลก่อน หลังจากนั้นฆ่าเขาทีละก้าวทีละก้าว มองเห็นว่ากำลังจะสำเร็จแล้ว ใครจะไปรู้ หลี่เหล่ากลับฟื้นขึ้นมาในเวลานี้

“อีกแค่ก้าวเดียว แผนของเขาก็จะสำเร็จแล้ว”

“ตาเฒ่าคนนี้ เวลาอื่นไม่ยอมจะฟื้น ทำไมถึงต้องมาฟื้นในเวลานี้ นี่คืออยากเป็นศัตรูกับเขาเหรอ?”

กัวต้านู่โกรธจนแทบกระอักเลือด

“ไม่ได้ จะไม่ยอมปล่อยเยี่ยชิวไปง่ายๆขนาดนี้ วันนี้ต้องหาโอกาสจัดการเขาให้ได้ ถ้าหากไม่ยืมมือของผู้อำนวยการหลี่ถีบเขาออกจากโรงพยาบาล หลังจากนี้เกรงว่าจะยากขึ้น!”

กัวต้านู่ขมวดคิ้วขึ้น ในใจเริ่มคิดหาแผน

บนเตียงผู้ป่วย

หลังจากที่หลี่เหล่าดื่มไปสองสามคำ ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

“พ่อ ท่านเป็นยังไงบ้าง?”ผู้อำนวยการหลี่ถามด้วยความตื่นเต้น

“ฉันไม่เป็นไร”หลี่เหล่ามองไปบริเวณรอบๆ และถาม“ฉัน ฉันอยู่ที่ไหนเหรอ?”

“พ่อ ที่นี่คือโรงพยาบาล”ผู้อำนวยการหลี่พูดตอบ

“โรงพยาบาล?”หลี่เหล่าสีหน้างงงวย

“ใช่ครับ ที่นี่คือโรงพยาบาลเจียงโจว หลังจากที่ท่านสลบไปผมก็นำท่านส่งโรงพยาบาลแล้ว”

“ฉันสลบไปนานแค่ไหนแล้ว?”หลี่เหล่าถาม

“ห้าปีแล้วครับ”

“นึกไม่ถึงว่าจะห้าปีแล้ว ทำไมฉันรู้สึกว่าแค่งีบหลับไป”หลี่เหล่าค่อยๆยกมือขึ้น ลูบคลำใบหน้าของผู้อำนวยการหลี่ พูดด้วยความรักและสงสาร“อาหยาง ลูกผอมกว่าเมื่อก่อนแล้ว”

คำพูดของหลี่เหล่า ทำให้ผู้อำนวยการหลี่ได้สติขึ้นมา

จริงสิ ถ้าหากไม่มีคนรักษา พ่อจะฟื้นขึ้นมาอย่างกะทันหันได้ยังไงล่ะ

เยี่ยชิวเป็นแค่หมอทดลองงาน ถ้าหากไม่ใช่เพื่อช่วยชีวิตพ่อ จะกล้าลงมือตบหน้าคนได้ยังไงล่ะ?

แต่ว่า ผู้อำนวยการหลี่ยังสงสัยและไม่เข้าใจ ก็พูดถาม“พ่อ ท่านรู้ว่าเยี่ยชิวช่วยชีวิตท่านได้ยังไง?”

“ฉันรู้แน่นอน”หลี่เหล่าพูด“เวลาที่พวกนายเข้ามา จิตสำนึกของฉันก็ได้สติแล้ว แต่มีเสมหะติดอยู่ในลำคอพูดไม่ออก ทำให้ร่างกายขยับไม่ได้ ต้องตำหนิพวกนายที่ห้ามเยี่ยชิว ถ้าหากให้เขาตบหน้าฉันสองครั้ง เสมหะนี้ก็คงออกมานานแล้ว”

“เดิมทีก็เป็นแบบนี้!”ผู้อำนวยการหลี่รีบลุกขึ้น และพูด“เยี่ยชิว ขอบคุณที่นายช่วยชีวิตพ่อฉัน ฉันต้องขอโทษที่ไม่มีมารยาทกับนาย!”

เยี่ยชิวก็พูด“ผู้อำนวยการหลี่ ผมช่วยพ่อท่านให้ฟื้น ท่านเตรียมจะขอบคุณผมยังไง?”

ผู้อำนวยการหลี่ชะงักไปเล็กน้อย เขาเป็นครั้งแรกที่พบคนตรงไปตรงมาเหมือนเยี่ยชิว

“นายต้องการอะไร?”ผู้อำนวยการหลี่ถามด้วยความอยากรู้

เยี่ยชิวพูด“ผมอยากจะบรรจุ เป็นหมออย่างเป็นทางการ”

“นายพูดตรงไปตรงมาดี”ผู้อำนวยการหลี่ยิ้ม และถามไป๋ปิง“หัวหน้าไป๋ เขาเป็นคนแผนกศัลยกรรมของพวกเธอ ด้วยความสามารถของเขา มีคุณสมบัติจะได้บรรจุไหม?”

ไป๋ปิงรีบพูด“เยี่ยชิวสัมภาษณ์ได้คะแนนเต็ม หลังจากที่เข้ามาในโรงพยาบาลก็แสดงฝีมือออกมาอย่างโดดเด่น มีคุณสมบัติที่จะบรรจุ”

“รองผู้อำนวยการกัว คุณคิดว่ายังไง?”ผู้อำนวยการหลี่ก็ถามอีก

เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว กัวต้านู่ทำได้แค่พูดว่า“เยี่ยชิวเป็นคนมีความสามารถ”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็ไปทำเรื่องให้เยี่ยชิวบรรจุ ให้เร็วที่สุด”ผู้อำนวยการหลี่พูดสั่ง

“ครับ！”กัวต้านู่ตอบรับ และออกไปจากห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว

ทันทีหลังจากนั้น เยี่ยชิวก็พูดคุยเรื่อยเปื่อยกับหลี่เหล่าและผู้อำนวยการหลี่อยู่ครึ่งชั่วโมง จึงออกจากห้องผู้ป่วยพิเศษพร้อมกับไป๋ปิง

กลับมาที่แผนกศัลยกรรม พยาบาลคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามา นำดอกกุหลาบสีแดงสดส่งไปตรงหน้าของไป๋ปิง และพูด“หัวหน้าไป๋ มีคนให้ฉันนำดอกไม้มาให้คุณค่ะ”

“ใครส่งมาเหรอ?ไป๋ปิงถาม

“เมื่อกี้ยุ่งมาก ไม่ได้สังเกตค่ะ”พยาบาลรีบพูด

ไป๋ปิงรับดอกกุหลาบมา มองเห็นการ์ดเสียบอยู่ตรงกลางดอกไม้ ก็เปิดอ่าน ชั่วพริบตาเดียวสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือด