วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 453

เยี่ยชิวเดาไว้ไม่ผิด เหล่าทหารกองปฏิบัติการพิเศษได้จัดเตรียมห้องไว้ทุกข์ และกำลังเตรียมจัดพิธีไว้อาลัยให้กับเขา

ณ หอพิธีการของกองปฏิบัติการพิเศษ

ในเวลานี้ พอได้ยินเพลงบรรเลงไว้อาลัยในวันฌาปนกิจ ทุกคนต่างก็ต้องเศร้าโศกเสียใจ

ที่ด้านบนของหอพิธีการ มีป้ายพื้นหลังดำที่เขียนตัวอักษรสีขาวขนาดใหญ่แปดตัวที่เขียนไว้ว่า "ไว้อาลัยสหายเยี่ยชิวอย่างสุดซึ้ง!"

นอกจากนี้ยังมีกลอนคู่ที่แสดงถึงการไว้อาลัย แขวนอยู่ทั้งด้านซ้ายและด้านขวา

กลอนบทแรก: ผู้ที่ทำกรรมดีตลอดชีวิต ชื่อเสียงคงอยู่ตลอดไป

กลอนคู่ที่สอง: ผู้ที่มีน้ำใจอันงาม และมีความชอบธรรมอันสูงส่ง

ด้านล่างป้ายลงมา ก็เป็นภาพถ่ายเยี่ยชิว

เนื่องจากไม่พบศพของเยี่ยชิว จึงสร้างมนุษย์ฟางขึ้นมาตามรูปร่างหน้าตาและส่วนสูงของ เยี่ยชิว และวางไว้กลางดอกไม้และต้นไซเปรส และมีธงชาติสีแดงสดคลุมอยู่

หลงเยี่ยนำทหารบางส่วนของกองปฏิบัติการพิเศษ ยืนอยู่ในหอพิธีการ

ส่วนทหารคนอื่นๆ กำลังรออยู่ด้านนอกหอพิธีการ เพราะพิธีไว้อาลัยนั้นยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการ

หลงเยี่ยถามทหารที่อยู่ข้างๆ: "เสนาธิการถังอยู่ที่ไหน?"

“เสนาธิการถังยังตรงที่หลุมนั่นอยู่ครับ” ทหารคนนั้นตอบ

หลงเยี่ยเหลือบมองนาฬิกาข้อมือแล้วพูดว่า "พิธีไว้อาลัยจะจัดขึ้นในอีกยี่สิบนาทีอยู่แล้วนะ ทำไมเขาถึงยังไม่มาอีก?"

ทหารคนนั้นกล่าวว่า: "เสนาธิการถังคงยังยอมรับความจริงที่ว่าหมอเยี่ยนั้นได้เสียชีวิตแล้ว ผู้บัญชาการครับ ทำไมคุณไม่ไปปลอบเขาหน่อยล่ะครับ?"

“ยังไงซะหมอเยี่ยก็เป็นคนจากวังซาตาน และเสนาธิการถังเป็นเจ้านายของเขา”

“ถ้าเสนาธิการไม่มาเข้าร่วมพิธีไว้อาลัย แบบนั้นมันรับไม่ได้นะ!”

หลงเยี่ยหันหลังเดินไป

หลังจากนั้นไม่นาน

หลงเยี่ยเจอถังเฟยแล้ว

มองไกลๆ ก็เห็นว่าถังเฟยคุกเข่าอยู่ข้างๆหลุม กำหมัดแล้วทุบพื้น

พอหลงเยี่ยเห็นแบบนี้ ก็ต้องปาดน้ำตาตัวเอง แล้วเดินมาถึงข้างหลังถังเฟย

“เหล่าถัง ห้องไว้ทุกข์จัดเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว พิธีไว้อาลัยใกล้จะเริ่มแล้ว กลับเข้าไปด้านในพร้อมกับผมเถอะ” หลงเยี่ยพูดเบาๆ

ถังเฟยลุกขึ้นยืนทันที มองไปที่หลงเยี่ยและตะโกนว่า "นายพูดว่าอะไรนะ?"

“ผมบอกว่าห้องไว้ทุกข์จัดเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว พวกเราไปส่งเยี่ยชิวด้วยกัน…”

ปัก!

หลงเยี่ยยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกถังเฟยเตะลงกับพื้นซะก่อน

“ตายบ้านแกสิ! เยี่ยชิวยังไม่ตาย จะจัดพิธีอำลาทำซากอะไรวะ? ไปรื้อพิธีออกซะ !” ถังเฟยตะโกน

หลงเยี่ยลุกขึ้นจากพื้นและถอนหายใจ: "เหล่าถัง ยอมรับความจริงเถอะ!"

"ฉันยอมรับไม่ได้!" ถังเฟยตาแดงและพูดขึ้นเสียงดัง: "ในเมื่อยังไม่พบศพของเยี่ยชิว แสดงว่าเขาอาจจะยังมีชีวิตอยู่ ตราบใดที่เราหาต่อไป เราก็จะพบเขาแน่นอน! "

หลงเยี่ยกล่าวว่า: "ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องขึ้นจนถึงตอนนี้ ก็ผ่านไปเกือบร้อยชั่วโมงแล้ว"

“พวกเราหลายคน ต่างก็ไม่ได้หลับไม่ได้นอนและค้นหามาตลอดเวลาสี่วันสี่คืน หลุมก็ขุดไปลึกถึง 150 เมตร เครื่องมือค้นหาต่างๆก็ตรวจไม่พบสัญญาณของสิ่งมีชีวิต เยี่ยชิวจะยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไงล่ะครับ?”

“เหล่าถัง ผมรู้ว่าคุณยังทำใจไม่ได้ ผมก็เช่นกัน”

“เยี่ยชิวเปรียบเสมือนพี่น้องของคุณ เขาก็เปรียบเสมือนพี่น้องของผมด้วย ผมก็ไม่อยากให้เขาต้องมาเสียสละแบบนี้ ถ้าหากว่าผมสามารถแลกชีวิตของผมกับเขาได้ ผมหลงเยี่ยยินดีอย่างยิ่ง”