วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 48

“คือแบบนี้ครับ งานเลี้ยงมีกฎว่า มีแค่คนที่ถือบัตรเชิญ และชื่อในบัตรเชิญต้องเป็นชื่อเดียวกับคนที่จะเข้าไป แต่บัตรเชิญนี้ไม่มีชื่อของท่าน”พนักงานรักษาความปลอดภัยยิ้มพร้อมกับอธิบาย

เยี่ยชิวขมวดคิ้วขึ้น

“ช่างเถอะ ไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”ไป๋ปิงรู้สึกโกรธ หมุนตัวเตรียมจะกลับ

“เดี๋ยวก่อนครับ”เยี่ยชิวเรียกไป๋ปิงไว้ หลังจากนั้นก็พูดกับพนักงานรักษาความปลอดภัย“กรุณาเอาบัตรเชิญคืนให้ผม”

พนักงานรักษาความปลอดภัยส่งบัตรเชิญให้เยี่ยชิว

เยี่ยชิวควักปากกาออกมา รีบเขียนชื่อของตัวเองลงบนบัตรเชิญอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็นำบัตรเชิญส่งให้พนักงานรักษาความปลอดภัย ยิ้มและพูด“ตอนนี้ข้างบนมีชื่อของผมแล้ว ผมสามารถเข้าไปได้หรือยัง?”

พนักงานรักษาความปลอดภัยสีหน้ามึนงงทันที สถานการณ์แบบนี้ไม่เคยพบมาก่อน!

“คุณผู้ชาย สถานการณ์แบบนี้ของท่านค่อนข้างจะพิเศษ ผมไม่มีอำนาจตัดสินใจ กรุณารอสักครู่ ผมไปขอคำสั่งก่อนได้ไหม?”

“ได้”

ชั้นห้าของโรงแรม เป็นห้องเพรสซิเดนสูทที่โออ่าหรูหรา เวลานี้ มีชายหนุ่มสามคนกำลังดื่มเหล้าพูดคุยกัน

ชายหนุ่มผมสั้น ถามชายหนุ่มผมสีเหลืองที่นั่งอยู่บนโซฟา“โย่วหลิง ฉันได้ยินว่าเซียวชิงตี้ทำตัววางอำนาจบาตรใหญ่ คบค้าสมาคมยาก จริงไหม?”

อีกคนที่ใส่ต่างหู ทาอายแชร์โด ชายหนุ่มในชุดสูทสีแดงก็พูดเช่นกัน“พี่โย่วหลิง ผมได้ยินมาว่าเซียวชิงตี้กร่างเที่ยวระรานคนอื่นไปทั่ว อาศัยว่าพี่ชายคือเซียวจิ่วผู้ชนะเลิศ ทำตามอำเภอใจ ถ้าหากเขารังแกพวกเราจะทำยังไง?ผมกลัวมากเลย”

“หลี่เฉียนเฉิง แม่ง นายอย่าทำให้ฉันสะอิดสะเอียนได้ไหม?ฉันแนะนำนาย รอให้คุณชายเซียวมาแล้ว นายก็พูดน้อยๆหน่อย เขาก็มองไม่เห็นนายอยู่ในสายตาแล้ว”ชายหนุ่มผมสีเหลืองพูด

ฉับพลัน ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสูทสีแดงก็ทำหน้าน้อยใจ พูดด้วยความคับแค้นใจ“พี่โย่วหลิง อย่าโหดเกิน ผมก็ไม่อยากจะเป็นแบบนี้ แต่คุณไม่รู้ หลังจากที่ผม ตั้งแต่เล็กก็มีปมด้อยขาดความรักจากพ่อแม่ เรื่องนี้โทษผมเหรอ?”

“หลี่เฉียนเฉิง นายผู้หญิงก็ไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่ใช่น่าสะอิดสะเอียนจริงๆ ฉันแนะนำนาย ให้ชัดเจนหน่อย ไปผ่าตัดแปลงเพศที่ต่างประเทศเถอะ”

“พี่โย่วหลิง คุณหัวเราะเยาะผม คุณทำแบบนี้อีก ผมจะไม่สนใจคุณแล้ว”

“ไม่สนใจฉันก็ดี แบบนี้กูก็ไม่ต้องสะอิดสะเอียนแล้ว”

“ฮือๆพี่เฮ่าคุณดู พี่โย่วหลิงเขารังแกผม”หลี่เฉียงเฉิงมองไปทางชายหนุ่มผมสั้นที่กำลังโกรธ

ชายหนุ่มผมสั้นหัวเราะ และพูด“โย่วหลิงพูดล้อเล่น นายอย่าคิดจริง จริงสิโย่วหลิง เซียวชิงตี้จะมาถึงเมื่อไหร่?”

เฝิงโย่วหลิงมองดูนาฬิกาข้อมือ และพูด“น่าจะใกล้แล้ว”

“เซียวชิงตี้ใกล้ถึงแล้ว หวังเซวียนทำไมยังไม่มา?”ชายหนุ่มผมสั้นขมวดคิ้วขึ้น

เฝิงโย่วหลิงยิ้มและพูด“พี่เฮ่า พี่ไม่รู้ว่า เซวียนเส่าเกรงว่าจะอยู่บ้านล้างหน้าด้วยน้ำตา”

“ทำไมเหรอ?”

“เพราะว่าผู้หญิงที่เขาชอบ ถูกคุณชายเซียวชอบแล้ว”

“นายกำลังพูดถึงไป๋ปิง?”

เฝิงโย่วหลิงพยักหน้า และพูด“เซวียนเส่าแอบรักไป๋ปิงมานานแล้ว ยังไม่มีโอกาสได้สารภาพรักกับไป๋ปิง”

“ไป๋ปิงฉันเคยเห็นครั้งหนึ่ง สวยมากจริงๆ แม้แต่ฉันก็ยังหวั่นไหว แต่ในเมื่อเป็นผู้หญิงของเซียวชิงตี้ ไม่ใช่อยากได้ก็จะเอามา หวังว่าหวังเซวียนจะสามารถเข้าใจชัดเจนในจุดนี้ หลีกเลี่ยงการหาเหาใส่หัว ”

เฝิงโย่วหลิงยิ้มและพูด“เซวียนเส่ายังปล่อยวางไม่ได้ เหมือนกับฐานะของพวกเรา แค่กระดิกนิ้วมือ ผู้หญิงก็เป็นฝ่ายถลันเข้าหา ทำไมถึงยอมทิ้งป่าทั้งป่าเพื่อต้นไม้ต้นเดียวล่ะ และยิ่ง ต้นไม้ต้นนี้เขาไม่มีวันจะได้สัมผัส”