วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 485

เมื่อเยี่ยชิวเปิดประตู ครึ่งชั่วโมงต่อมา ไม่มีใครรู้ว่าเขาและ เทพทหาร คุยกันเรื่องอะไรในห้อง

ถังเฟยและหลงเยี่ยยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก

“ผู้บัญชาการต้องการให้คุณเข้ามา” เยี่ยชิวพูดกับทั้งสองคน

ถังเฟยและหลงเยี่ยเดินเข้าไปในห้องทันที

“ผู้บัญชาการ คุณเรียกพวกเราเหรอ?” ถังเฟยถาม

เทพทหารพยักหน้าและกล่าวว่า “หลังจากรุ่งสาง เยี่ยชิวจะไปที่ตระกูลไป๋ คุณสองคนจะติดตามเขาไป ฉันเชื่อว่าคุณทั้งสองรู้ว่าคุณกำลังเผชิญกับอะไร แต่ฉันมีคำขอหนึ่งข้อ คุณต้องปกป้อง ความปลอดภัยของเยี่ยชิว”

“รับทราบ!”

ถังเฟยและหลงเยี่ยตอบเสียงดัง

“ไม่ว่าเยี่ยชิวจะทำอะไร คุณต้องสนับสนุนเขาโดยไม่มีเงื่อนไข แม้ว่าคุณจะต้องทะลวงผ่านสวรรค์ก็ไม่ต้องกลัว ฉันจะยืนอยู่ข้างหลังคุณ” เสียงของเทพทหารเบา แต่เต็มไปด้วยการครอบงำอย่างท่วมท้น

ถังเฟยรู้สึกประหลาดใจ ดูเหมือนว่าเทพทหารกำลังบอกเป็นนัยว่า พวกเขาจะไปก่อความวุ่นวายที่ตระกูลไป๋

เหตุใดเทพทหารจึงต้องการให้พวกเขาทำอย่างนั้น?

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเยี่ยชิวฆ่าไป๋ยวี่จิง หรือเผยเจี๋ยด้วยความโกรธ?

ขณะที่ถังเฟยกำลังคิดสิ่งนี้ เขาก็ได้ยินเทพทหารพูดว่า “แน่นอน ตอนนี้เราอาศัยอยู่ในสังคมที่ปกครองโดยหลักนิติธรรม และเราอยู่ในปักกิ่งภายใต้เท้าของจักรพรรดิ ดังนั้น คุณไม่สามารถฆ่าคนได้ง่ายๆ”

“นอกจากนี้ ตอนนี้คุณทุกคนเป็นผู้ใหญ่แล้ว และคุณต้องดำเนินการด้วยดุลยพินิจ”

“สิ่งที่ควรทำและสิ่งที่ไม่ควรทำ ฉันเชื่อว่าทุกคนรู้อยู่ในใจ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก?”

การจ้องมองของเทพทหารนั้นเข้มงวดในขณะที่เขากวาดตาไปที่ เยี่ยชิว ถังเฟยและหลงเยี่ย

“ผู้บัญชาการ มั่นใจได้เลยว่าเราจะไม่กระทำการโดยประมาท” ถังเฟยกล่าว

“อืม” เทพทหารพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “ถังเฟย จัดห้องให้เยี่ยชิว และปล่อยให้เขาอยู่ที่ฐานคืนนี้!”

ถังเฟยกล่าวว่า “ผู้บัญชาการ เงื่อนไขที่ฐานค่อนข้างเรียบง่าย ทำไมไม่ให้ฉันพาเยี่ยชิวกลับบ้านล่ะ? ปู่ของฉันพูดถึงเยี่ยชิว และต้องการดื่มกับเขา”

“อย่างนั้นเหรอ?” ทันใดนั้นดวงตาของเทพทหารก็เฉียบคมมาก ราวกับดาบคมกริบแทงเข้าไปในหัวใจของถังเฟย

ถังเฟยก็ตื่นตระหนกและรีบมองออกไป

“การดื่มเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน”

“สำหรับเงื่อนไขที่ฐานค่อนข้างเรียบง่าย เยี่ยชิวเป็นทหาร ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่รังเกียจ”

“นอกจากนี้ หากคุณดูที่ปักกิ่ง มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงอาศัยอยู่แล้ว ยังมีที่ไหนที่ปลอดภัยกว่าที่นี่อีกไหม?”

เทพทหารยังคงตักเตือนต่อไปว่า “ถังเฟย ในฐานะผู้ชาย คุณควรยืนหยัดและมั่นคง ไม่ว่าเมื่อไร อย่าคิดที่จะทำสิ่งที่มองไม่เห็นแสงของวัน ฉันหวังว่าคุณจะจำสิ่งนี้ไว้ในใจ ”

ถังเฟยหน้าแดงเล็กน้อย ไม่คิดว่าความคิดของเขาจะถูกมองผ่านเทพทหาร

เดิมทีเขาวางแผนไว้ว่า ให้เยี่ยชิวแอบเข้าไปในตระกูลไป๋คืนนี้และพาไป๋ปิงออกไปอย่างลับๆ ด้วยวิธีนี้ เยี่ยชิวจะไม่ต้องไปหาตระกูลไป๋ เพื่อเผชิญหน้างานแต่งงาน

มันจะค่อนข้างปลอดภัยกว่าสำหรับเยี่ยชิว อย่างน้อยก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากับตระกูลไป๋และเผยเจี๋ยแบบเห็นหน้ากัน

แต่ถ้าเขาไม่ทำเช่นนี้ ลองจินตนาการว่า เมื่อเยี่ยชิวไปที่ตระกูล ไป๋เพื่อคว้าเจ้าสาวหลังรุ่งสาง ตระกูลไป๋จะทำทุกอย่างตามอำนาจของตน เพื่อตอบโต้ต่อหน้าแขกทำให้พวกเขาเสียหน้าอย่างแน่นอน

แล้วเผยเจี๋ยล่ะ? เขาจะยอมปล่อยให้คู่หมั้นของเขาถูกแย่งชิงไป?

เทพทหารมีชีวิตอยู่จนแก่ขนาดนี้ เขาจะไม่เข้าใจความจริงง่ายๆ เช่นนี้ได้อย่างไร?

ถังเฟยรู้สึกผิดและสับสน

เขารู้สึกผิดเพราะเขาคิดเพื่อเยี่ยชิว แต่ถูกเทพทหารดุ เขางงงวยเพราะเทพทหารต้องรู้ว่าเยี่ยชิวจะต้องเผชิญกับอันตรายร้ายแรงต่อตระกูลไป๋ ดังนั้นทำไมเขาไม่ปล่อยให้เยี่ยชิวพาไป๋ปิง ไปคืนนี้?

และคิดย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เทพทหารพูดไว้ก่อนหน้านี้ “แม้ว่าเราจะทะลวงผ่านสวรรค์ แต่อย่ากลัวเลย ฉันจะยืนอยู่ข้างหลังคุณ” ถังเฟยตระหนักได้ทันที