วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 568

เวลาสามทุ่มครึ่ง

หลังจากที่รับประทานอาหารมื้อนี้เสร็จ

ทุกคนรับประทานอาหารอย่างมีความสุข โดยเฉพาะอาหารขึ้นชื่อของโรงแรมอิมพีเรียล ซึ่งทำให้ฟู่เหยียนเจี๋ยและคนอื่นๆ ตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก

ทุกคนเดินออกจากโรงแรม

"คืนนี้ไปที่บ้านฉันไหม?" ไป๋ปิงกระซิบถามเยี่ยชิว

"พี่ปิง.ถ้าหากร่างกายของคุณรับไหวละก็ ฉันก็จะไป" เยี่ยชิวกล่าวพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ไป๋ปิงชำเลืองมองเขาเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า : "เช่นนั้นคุณอย่าไปดีกว่า ฉันกลัวว่าคุณจะทรมานฉัน"

อันที่จริงเยี่ยชิวมีเจตนาที่จะพูดแบบนี้

เพราะเขารู้ว่าถ้าหากพูดแบบนี้แล้วไป๋ปิงก็จะไม่ให้เขาไป เช่นนั้น ตอนกลางคืนเขาก็จะสามารถคอยปรนนิบัติหลินจิงจื้อได้

เยี่ยชิวเข้าใจหลักการนี้มานานมากแล้ว หากต้องการทำให้นางสนมปรองดองกัน มีเพียงวิธีเดียว นั่นก็คือพระราชทานความเมตตาอย่างทั่วถึง ทำให้ทุกคนสบายอกสบายใจ และนี่คือการทดสอบกำลังความแข็งแกร่งของร่างกาย

รู้ไหมว่าทำไมฮ่องเต้บางคนในสมัยโบราณถึงอายุสั้น?

สาเหตุก็คือมีนางสนมมากเกินไป ร่างกายของฮ่องเต้จึงรับไม่ไหว และหมดเรี่ยวแรงไป ตั้งแต่อายุยังน้อย

โชคดีที่พลังชั้นเทพที่มีมาแต่กำเนิดสามารถผลิตขึ้นในร่างกายของเยี่ยชิวได้ตลอด จึงทำให้เขารักษากำลังวังชาให้เต็มเปี่ยมได้เสมอมา

ไม่เช่นนั้น สักวันในไม่ช้าก็เร็ว เขาก็คงจะเหนื่อยล้าจนตาย

"หัวหน้า พวกเราจะนั่งแท็กซี่กลับกัน แล้วท่านจะกลับยังไงเหรอ?" เหล่าเซี่ยงกล่าวถาม

"เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งผู้อำนวยการไป๋เอง" เยี่ยชิวกล่าว

"โอเค อย่างนั้นพวกเราไปก่อนนะ"

"เดินทางปลอดภัยนะ"

ครืดๆ!

ทันใด มือถือของเยี่ยชิว เหล่าเซี่ยง ฟู่เหยียนเจี๋ย และซูเสี่ยวเสี่ยวก็สั่นขึ้นมา

เพียงคนสองสามคนหยิบขึ้นมาดู ที่แท้ก็คือในกลุ่มใหญ่ของโรงพยาบาล หัวหน้าหลี่ของศูนย์แผนกฉุกเฉินได้แท็กบุคลากรทางการแพทย์ทุกคน

"ประกาศฉุกเฉิน ศูนย์รถพยาบาลเพิ่งได้รับแจ้งว่า ที่ถนนเหยินเหอมีคนจมน้ำ"

"รถพยาบาลกำลังออกเดินทาง คาดว่าอาจต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมงจึงจะสามารถเดินทางไปถึงถนนเหยินเหอได้"

"ถ้าหากมีบุคลากรทางการแพทย์คนใดอยู่ใกล้ถนนเหยินเหอ กรุณาให้ความช่วยเหลือ และเดินทางไปที่นั่นทันที"

เหล่าเซี่ยงกล่าวว่า : "หัวหน้า ดูเหมือนว่าพวกเราจะอยู่ห่างจากถนนเหยินเหอไม่ไกลนัก"

"น่าจะเดินทางประมาณสักสิบนาที" ฟู่เหยียนเจี๋ยมองไปยังเยี่ยชิว : "หัวหน้า พวกเราจะต้องเข้าไปไหม?"

เยี่ยชิวกล่าว : "ชีวิตของคนสำคัญที่สุด รีบไปดูกันเถอะ ไม่แน่ว่าอาจจะช่วยเหลือได้ทัน"

"อย่างนั้นฉันไปกับพวกคุณด้วย!" ไป๋ปิงกล่าว

ขณะนี้ เยี่ยชิวได้ขับรถพาคนทั้งสี่ มุ่งหน้าไปยังถนนเหยินเหอ

ถนนเหยินเหอเป็นถนนเก่าแก่มากในเจียงโจว ซึ่งอยู่ในสภาพทรุดโทรม และเป็นหลุมเป็นบ่อจำนวนมาก

เยี่ยชิวขับรถด้วยความเร็วเป็นอย่างมาก ใช้เวลาเพียงแค่เจ็ดนาที ก็เดินทางมาถึงถนนเหยินเหอแล้ว

จากที่ไกลๆ ก็เห็นฝูงชนกลุ่มใหญ่กำลังมุงกันอยู่ที่ริมแม่น้ำ พร้อมกับเสียงร้องไห้คร่ำครวญ

ภายในใจของเยี่ยชิวเต้น"ตึกตัก"เล็กน้อย ความรู้สึกที่ไม่ดีพรั่งพรูขึ้นมาในหัวใจ

"หวังว่าพวกเราคงจะไม่ได้มาช้าไปนะ"

เมื่อเยี่ยชิวจอดรถแล้ว คนสองสามคนก็รีบวิ่งเข้าไปยังฝูงชน

"พวกเราเป็นแพทย์ของโรงพยาบาลเจียงโจว กรุณาหลีกทางหน่อยครับ หลีกทางหน่อย......."

เยี่ยชิวตะโกนไปพลาง พุ่งเข้าไปยังฝูงชนไปพลาง

แต่ทว่า หลังจากที่เขาเข้าไปยังฝูงชน ก็เห็นเพียงศพหนึ่งที่นอนอยู่บนพื้น

คนได้ตายแล้ว

ผู้ตายเป็นเยาวชน อายุประมาณสิบห้าสิบหกปี ร่างกายเปียกปอนไปทั้งตัว วัชพืชในน้ำหลายเส้นเปื้อนอยู่บนผม

ที่ข้างๆ ศพ มีกระเป๋านักเรียนวางอยู่ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักเรียน

ชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งกอดศพเด็ก แล้วร้องไห้โฮ ดูเหมือนว่าจะเป็นพ่อแม่ของเด็ก

ฟู่เหยียนเจี๋ยเดินเข้าไป หยิบไฟฉายส่องไปที่รูม่านตาของเด็กเล็กน้อย จากนั้นจึงลุกขึ้น แล้วเดินกลับไปยังข้างๆ เยี่ยชิว และกล่าวกระซิบว่า : "คนจมน้ำตายแล้ว"