วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 588

แสงสีเงินนั้นรวดเร็วมากและหายไปในพริบตา

ก่อนที่เยี่ยชิวจะมองเห็นได้ชัดเจน แสงสีเงินก็หายไปแล้ว

"ตาเฒ่า เมื่อกี้คุณเห็นอะไรเหรอ?" เยี่ยชิวถาม

"มีบางอย่างอยู่ในบ่อน้ำ" อมตะชางเหม่ยกล่าว

"คุณเห็นชัดไหมว่าคืออะไร?" เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

อมตะชางเหม่ยส่ายหน้าแล้วพูดว่า "เร็วเกินไปและฉันมองเห็นได้ไม่ชัดเจน"

สุ่ยเซิงได้ยินการสนทนาระหว่างทั้งสองจึงเข้ามายืนกับพวกเขาและจ้องมองไปที่บ่อน้ำ

รออยู่สามนาที

ฟรึ่บ!

แสงสีเงินอีกดวงหนึ่งแวบวับออกไป

แม้ว่าคราวนี้เยี่ยชิวจะเตรียมตัวมาอย่างดี แต่ความเร็วของแสงสีเงินนั้นเร็วมากจนเขายังไม่สามารถเห็นชัดเจนว่าแสงสีเงินคืออะไร

"เห็นชัดไหม?" อมตะชางเหม่ยถาม

เยี่ยชิวส่ายหน้า "มันเร็วเกินไป"

สุ่ยเซิงถาม "อาจารย์ หมอเยี่ย พวกคุณเห็นอะไรเหรอ? ทำไมผมถึงไม่เห็นอะไรเลย?"

"หุบปาก!"

อมตะชางเหม่ยตะคอกเล็กน้อยแล้วพูดว่า "สิ่งนั้นรอดสายตาเราไปได้ ดูเหมือนว่ามันไม่ธรรมดาเลย"

"อืม" เยี่ยชิวก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

ต้องรู้ว่าตอนนี้เขาเป็นปรมาจารย์ขั้นสูงแล้ว แม้แต่หลงชีแห่งเมืองต้องห้ามก็ไม่สามารถเร็วจนมองเห็นไม่เห็นได้ขนาดนี้ แต่สิ่งที่อยู่ในสระน้ำนั้นเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

ในขณะที่เยี่ยชิวกำลังตกตะลึง เขาก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน

แสงสีเงินในบ่อน้ำนั่นคืออะไร?

เยี่ยชิวค่อยๆ เปิดดวงตาสวรรค์ของเขาอย่างช้าๆ

สามสิบวินาทีต่อมา

"ฟรึ่บ!"

แสงสีเงินปรากฏขึ้นอีกครั้งและหายไปในพริบตา แต่คราวนี้เยี่ยชิวมองเห็นได้ชัดเจน

"คือปลาตัวหนึ่ง" เยี่ยชิวกล่าว

"ปลา?" อมตะชางเหม่ยตกตะลึง "ปลาอะไรจะเร็วขนาดนั้น?"

เยี่ยชิวกล่าว "ผมไม่เคยเห็นปลาประเภทนี้มาก่อน ลำตัวมันมีขนาดเล็กและบางเหมือนตะเกียบ มันโปร่งใสจนมองเห็นหลอดเลือดและอวัยวะภายในอย่างชัดเจน มีเกล็ดแวววาวบนตัวมัน ซึ่งมีสีเหมือนเพชรยังไงยังงั้น"

ใบหน้าของอมตะชางเหม่ยเปลี่ยนไป และเขาถามอย่างร้อนใจ "มันยังมีหนวดเครายาวสองอันที่คางไหม?"

"คุณรู้ได้ยังไง?" เยี่ยชิวถาม "ตาเฒ่า คุณรู้จักปลาชนิดนี้เหรอ?"

"นี่คือปลาคริสตัล"

อมตะชางเหม่ยกล่าว "ฉันเคยเห็นคำอธิบายของปลาคริสตัลในตำราโบราณบนภูเขาหลงหู่ซาน ว่ากันว่าปลาคริสตัลเติบโตช้าและโตได้เพียงหนึ่งนิ้วในหนึ่งร้อยปี ปลาประเภทนี้ลำตัวโปร่งใสเหมือนคริสตัลและเคลื่อนไหวเร็วมาก"

"ดูเหมือนว่าแมวชะมดพวกนั้นมาที่นี่เพื่อจับปลาคริสตัล!"

"นายจับขึ้นมาสักสองตัวได้ไหม?"

"อะไรนะ?" เยี่ยชิวมองอมตะชางเหม่ยด้วยความสับสน

อมตะชางเหม่ยกลืนน้ำลายแล้วพูดว่า "คำอธิบายเกี่ยวกับปลาคริสตัลนี้ ตำราโบราณยังเขียนไว้สี่ประโยคในตอนท้ายว่า มันจับยาก เป็นอาหารบำรุงที่ดีเยี่ยม ถือเป็นหนึ่งในปลาที่ดีที่สุด และมันจะดีมากถ้าย่างกิน"

"จริงเหรอ?" เยี่ยชิวไม่เชื่อ

"ถ้าฉันได้กินปลาคริสตัลก่อนตาย ฉันก็คงตายตาหลับโดยไม่มีความเสียดายอะไรอีก"

อมตะชางเหม่ยพูดถึงขั้นนี้แล้ว ฉะนั้นเยี่ยชิวจึงทำได้เพียงจับปลาขึ้นมา จะปล่อยให้พูดได้ยังไงว่าเป็นเพื่อนกันมาขนาดนี้แล้ว เรื่องเล็กน้อยแค่นี้กลับทำให้กันไม่ได้!

เยี่ยชิววางเข็มทองไว้ในฝ่ามือพร้อมกับเปิดตาสวรรค์ขึ้น และมองเข้าไปในบ่อน้ำโดยไม่กะพริบตา

ครึ่งนาทีต่อมา

แสงสีเงินปรากฏขึ้นในบ่อน้ำ และเยี่ยชิวก็สะบัดนิ้วของเขา

ฟริ้ว!

เข็มสีทองพุ่งเข้าไปในบ่อน้ำ

วินาทีต่อมาก็เห็นปลาคริสตัลตัวหนึ่งความยาวขนาดยี่สิบเซนติเมตรถูกเข็มสีทองแทงทะลุไปยังก้นบ่อ