วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 675

หม่าตงโกรธมาก

เขาคาดไม่ถึงว่า ปกติเขาเดินตาาขวางที่ซูหาง มีแต่เขาที่แกล้งคนอื่นได้ แต่คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะเจอคนที่ไม่มีตา กล้าที่จะตีเขา

เเล้วคือ ตีเขาซํ้าแล้วซํ้าเล่า

โดนตีเป็นเรื่องเล็ก แต่ถ้าขายหน้าเป็นเรื่องใหญ่

คนที่เขาอยู่ในเหตุการณ์ใครไม้รู้บ้างว่า เขาเป็นลูกชายของชายที่ร่ํารวยที่สุดในซูหาง ถ้าเขาไม่ใส่กลับ ในอนาคตเขาจะอยู่ต่อที่ซูหางยังไง?

เรียกหาคนใช่มั้ย?

ได้ ฉันสมความปรารถนานาย!

“ไอ้หนุ่ม นายรอไว้ก่อน ”หลังจากหม่าตงพูดจบ เขาก็เริ่มโทรหาผู้คน

ไม่ว่ายังไง วันนี้ต้องเอาหน้าที่เสียกลับมา

หลังจากที่โทรติดแล้ว

หม่าตงกล่าวว่า“ ฉันโดนตีที่บาร์เสน่หา นายเอาคนมาเยอะหน่อย อะไรนะ สิบคน?ไม่พอ! เอามาหนึ่งพันคน!”

วางสาย

หม่าตงชี้ไปที่เยี่ยชิวและพูดว่า“ไอ้เด็ก คนของฉันกำลังจะมาในเร็วๆนี้ หวังว่าเดี๋ยวนายจะไม่กลัวจนฉี่ใส่กางเกง”

“ขยะ!”

เยี่ยชิวด่าไปคำหนึ่ง หันหลังกลับไปนั่งลงข้างหลินจินจื้อ

“ดื่มแก้วหนึ่ง?”หลินจินจื้อกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างมีเสน่ห์

“ได้”เยี่ยชิวพยักหน้า

หลินจินจื้อริมเหล้าไปหนึ่งแก้ว แล้วยื่นให้เยี่ยชิว ทั้งสองคนดูชิวๆ

เมื่อเห็นฉากนี้ คนรอบข้างก็อดไม่ได้ที่จะแขวะ

“ไอ้หนุ่มนี้โง่จริง ยังนั่งดื่มเหล้าอยู่นี่ นี่ไม่ใช่ตั้งใจ”

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ เมื่อกี๊คุณชายหม่าพูดในโทรศัพท์เเล้ว เรียกอีกฝ่ายพาคนมาหนึ่งพันคน ”

“ถ้ามาหนึ่งพันคนจริง ถุยนํ้าลายคนละครั้ง ก็สามารถทำให้ไอ้เด็กนั้นจมตายได้”

“ถ้าฉันเป็นเขา ฉันพาผู้หญิงคนนั้นหนีเเน่”

“ถึงเขาจะสู้เก่งยังไง จะสู้หนึ่งพันคนได้?”

เฉียนตัวตัวก็ตื่นตระหนกเล็กน้อยในขณะนี้ และพูดด้วยเสียงเบาตํ่าว่า“พี่ชาย หรือว่าพวกเราหนีไหม?”

“ทำไมต้องหนีด้วย?”เยี่ยชิวถามกลับภ

“พี่ชายเมื่อกี๊พี่ไม่ได้ยินเหรอ หม่าตงเรียกมาหนึ่งพันคน รอคนพวกนัันมาถึง พวกเราก็อันตรายเเล้ว”

“ไม่เป็นไร ดื่มเหล้า”

เยี่ยชิวยิ่งสงบ ในใจเฉียนตัวตัวก็ยิ่งรีบร้อน พูดเเนะนําว่า“พี่ชาย ฉันรู้ว่าพี่เก่งในการต่อสู้ แต่หนึ่งพันคนพี่จะสู้ยัวไงล่ะ?ถ้าตอนนัันเกิดการสู้รวมกัน ทำให้พี่สะใภ้ได้รับบาดเจ็บ……”

ไม่รอให้เฉียนตัวตัวยังพูดจบ หลินจินจื้อก็กล่าวว่า “เยี่ยชิวไม่ให้คนอื่นทําร้ายฉันหรอก”

“แต่พี่สะใภ้ คนที่หม่าตงเรียกเยอะมากเกินไป เผื่อว่า......”

“ไม่เป็นเผื่อ เยี่ยชิวอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่เป็นอะไร ใช่ไหมเยี่ยชิว?”

“อืม”เยี่ยชิวพยักหน้า

เฉียนตัวตัวรู้สึกหมดคำาพูดเล็กน้อย นี่มันตอนไหนเเล้ว พวกเธอยังมีความรู้สึกดีต่อกันอยู่?

“พี่ชาย ฟังคําแนะนำของฉันหน่อย พวกเราไปกันเถอะ!”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ตัวตัว สถานการณ์เป็นแบบนี้แล้ว นายคิดว่าไปแล้ววไม่สนได้เหรอ?”

“มีคําพังเพยกล่าวว่า แม้ว่าจะหลบซ่อนได้ชั่วขณะ แต่เป็นเพราะปัญหา ภาระที่พัวพัน สุดท้ายแล้วไม่สามารถหนีพ้น แม้ว่าเราไปเเล้ว พวกเขาก็จะหาถึงบ้านตระกูลเฉียนได้”

“คนอย่างหม่าตง มีแต่วิธีเดียว นั่นก็ตีจนเขนยอมใจ ”

เมื่อเฉียนตัวตัวได้ยินเเบบนี้ เขารู้สึกว่าเยี่ยชิวพูดได้มีเหตุผลมาก แต่ยังคงกังวลว่าคนที่หม่าตงเรียกมาเยอะเกิน เยี่ยชิวไม่ใช่คู่ต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า“พี่ชาย ฉันรู้จักเพื่อนหลายคน หรือว่าฉันก็เรียกคนมาช่วยหน่อย?”

“ไม่ต้องการ ฉันจัดการได้ ”

เยี่ยชิวคิดไว้แล้ว ถ้าสถานการณ์ไม่ดีจริงๆ เขาก็เรียกคนของแก๊งชิงหลังมา

แข่งจำนวนคนใช่ไหม งั้นก็มาลองดูว่าคนของใครเยอะ