วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 748

พัฟ!

จมูกของอมตะชางเหม่ยหักด้วยหมัดจากเยี่ยชิว และเลือดก็พุ่งออกมาทันที

“เวร เจ้าเด็กบ้าตีฉันทำไม” อมตะชางเหม่ยดุอย่างโกรธๆ

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ครั้งต่อไป หากคุณกล้าแอบอ้างเป็นเยี่ยหวู่ซวงอีกครั้ง ฉันจะบิดหัวของคุณออก”

“คุณกล้า……”

อมตะชางเหม่ยเงยหน้าขึ้น แต่เมื่อเห็นสีหน้าดุร้ายของเยี่ยชิว เขาจึงย่อคอลงด้วยความกลัวและพูดว่า

“เพื่อช่วยพวกคุณ ฉันจึงตัดคิ้วที่ฉันเคยเป็น เติบโตมาหลายสิบปี นอกจากพวกคิ้วจะเนรคุณแล้ว ยังตีฉันด้วย เจ็บใจ สะอื้น สะอื้น ฮือ…...”

เยี่ยหวู่ตี้ตะโกนด้วยความโกรธว่า “ร้องไห้เลย! ถ้าคุณร้องไห้อีกครั้ง ฉันจะสับคุณด้วยมีด”

อมตะชางเหม่ยปิดปากทันที ดูน้อยใจมาก

“ไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่นาน กลับกันเถอะ!”

เมื่อเยี่ยชิวพูดจบ จู่ๆ ท้องฟ้าก็สั่นสะเทือน

บูม ปัง ปัง!

เครื่องบินรบหลายสิบลำปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

จากนั้น รถบรรทุกหลายร้อยคันก็ปรากฏขึ้นบนพื้นราวกับมังกรตัวยาว วิ่งเข้ามาหาพวกเขา

ที่หัวมีรถจี๊ปทหาร

ไม่นานขบวนก็มาถึงต่อหน้าทุกคน

รถจี๊ปหยุด ถังเฟยก็กระโดดลงจากรถและรีบไปหาเซียวจิ่ว และคนอื่นๆ อย่างรวดเร็ว

เขาทำความเคารพ

“แชมป์โหว อาการบาดเจ็บของคุณสาหัสไหม?” ถังเฟยเห็นว่าเซียวจิ่วมีเลือดติดตัวเขามากจึงถาม

เซียวจิ่วยิ้มอย่างสบายๆ “แค่บาดเจ็บเล็กน้อย ขอบคุณที่เป็นห่วง”

ถังเฟยพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ผู้อาวุโสถังสั่งให้ฉันพาคุณกลับไปพบเขาทันทีที่คุณกลับมา แต่ด้วยอาการบาดเจ็บของคุณตอนนี้...…”

เซียวจิ่วพูดด้วยรอยยิ้ม “อาการบาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆ นี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อฉันเมื่อพบผู้อาวุโสถัง”

ถังเฟยกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเซียวจิ่ว และพูดว่า “แชมป์โหว เราจะส่งคุณไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพก่อนที่จะพบกับผู้อาวุโสถัง?”

เซียวจิ่วโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็น เราไปหาผู้อาวุโสถังกันก่อน”

กลุ่มเตรียมออกจากพื้นที่

ในเวลานี้ ชิงหลงกล่าวคำอำลาว่า “แชมป์โหว เนื่องจากคุณปลอดภัยแล้ว ฉีหลินและฉันจะออกไปก่อน”

เซียวจิ่วรู้ว่าชิงหลงและฉีหลิน กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของ เฉายวน และไม่ได้ยืนกรานโดยพูดว่า “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือในวันนี้ โปรดกลับไปบอกเฉายวนว่า เขาได้ชดใช้ชีวิตที่เขาเป็นหนี้ฉันแล้ว”

“เมื่อฉันมีเวลากลับเมืองหลวง ฉันจะไปดื่มกับเขา”

“ฉันจะจัดเครื่องบินพิเศษไปส่งคุณกลับ!”

เซียวจิ่วโบกมือเรียกทหาร ออกคำสั่งเล็กน้อย และในไม่ช้า เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธก็บินเข้ามา โดยอุ้มชิงหลงและฉีหลินออกไป

ต่อมา เยี่ยชิวและคนอื่นๆ กลับไปที่สำนักงานใหญ่ของเขตทหารภาคเหนือโดยรถยนต์

หลังจากการตรวจสอบหลายชั้น

ทุกคนมาถึงห้องประชุมชั้นเก้า

เมื่อเข้ามา พวกเขาเห็นผู้อาวุโสถังนั่งอยู่คนเดียวกลางโต๊ะประชุม สวมชุดสูทจงซานสีเทา เปล่งรัศมีอันสง่างาม

“สวัสดีครับ!”

เยี่ยชิว เซียวจิ่ว เยี่ยหวู่ตี้ ถังเฟย และทุกคนต่างก็ทักทายผู้อาวุโสถัง

อมตะชางเหม่ยยังได้ละทิ้งทัศนคติที่ไม่เมินเฉยของเขาในขณะนี้ และยกย่องผู้อาวุโสถังว่า “อมตะชางเหม่ย หัวหน้าหลงหู่ เคารพผู้อาวุโสถัง”

“กรุณานั่งลงเถิด อมตะ” ผู้อาวุโสถังพูดอย่างเป็นกันเอง

จากนั้นอมตะชางเหม่ยก็หาที่นั่ง

จากนั้นผู้อาวุโสถังก็จ้องมองไปที่เซียวจิ่ว เขาก็พูดอย่างใจเย็น