การแข่งขันครั้งที่สามเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ
ลีจองฮีสุ่มเลือกหนึ่งในคนไข้หญิงออกมา จากนั้นให้ลียองฮันยกเก้าอี้ขึ้นมาบนเวที
"เชิญนั่ง"
ลีจองฮีพยุงคนไข้หญิงมานั่งลงบนเก้าอี้
“พิธีกร เริ่มจับเวลาได้”
หลังจากที่ลีจองฮีพูดจบ เขาก็เปิดกล่องยาและหยิบเข็มเงินออกมาจากด้านในกล่อง
หลังฆ่าเชื้อเสร็จแล้ว
ลีจองฮีแทงเข็มเงินเข้าไปในจุดฝังเข็มถัดจากหูซ้ายของคนไข้หญิง จากนั้นใช้นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของมือขวาจับเข็มเงิน จากนั้นค่อย ๆ แทงเข็มเงินเข้าไป
ผ่านไปห้านาทีเต็มๆ
ลีจองฮีเพิ่งจะแทงเข็มเงินเข็มแรกเสร็จ
จากนั้น เขาก็มาถึงข้างๆของคนไข้หญิง แทงเข็มเงินอันที่สองเข้าไปในจุดฝังเข็มข้างหูขวาของคนไข้หญิง
แล้วก็ได้ใช้เวลาห้านามีเต็มเช่นกัน
การแทงเข็มเงินไปสองเข็มนั้น ใช้เวลาไปสิบนาที
ต่อมา ลีจองฮีแทงเข็มเงินสี่เข็มเข้าไปที่ด้านหลังศีรษะของคนไข้หญิง ใช้เวลาไป 20 นาที
หลังจากแทงเข็มเงินทั้งหกเข็มแล้ว ลีจองฮีก็เริ่มนวดศีรษะของคนไข้หญิงด้วยมือทั้งสองข้าง
เวลาผ่านไปอย่างทีละนิดทีละหน่อย
ในชั่วพริบตา ลีจองฮีได้ใช้เวลาในการรักษาไปแล้ว 50 นาที
ผู้ชมด้านล่างดูแล้วเริ่มใจร้อน
“ทำไมใช้เวลารักษาไปตั้งนานจัง?”
“เขาเป็นจริงไหมเนี่ย?”
“ถ้าไม่ไหวก็ยอมแพ้ซะ”
“การแข่งขันวันนี้ไม่ตื่นเต้นเลยสักกนิด”
ทุกคนต่างก็รู้สึกเบื่อเล็กน้อย
ผู้ชมจำนวนมากในนี้มาที่นี่เพราะว่าได้ชมการข่งขันเมื่อวาน ้ดิมทที่คิดว่าการแข่งขันในวันนี้จะน่าตื่นเต้นกว่าเมื่อวาน ใครจะไปรู้ละว่า ลีจองฮียุ่งอยู่บบนเวทีเกือบจะ 1ชั่วโมง ยังไม่มีวี่แววที่จะเสร็จสักที ฉะนั้นพวกเขาจึงเริ่มไม่พอใจกัน
บางคนถึงกับสงสัยว่าลีจองฮีไม่สามารถรักษาคนไข้ได้ด้วยซ้ำ
“ลีจองฮี รีบยอมแพ้สักเถอะ”
"อย่าขายหน้าต่อเลย"
“ถ้าหากคนหูหนวกเป็นใบ้โดยกำเนิดสามารถรักษาให้หายขาดได้ง่ายแบบนี้ แล้วทำไมประเทศถึงยังต้องเปิดโรงเรียนพิเศษมากมายขนาดนี้ด้วย”
ผู้ชมมีอารมณ์ร้อนมาก
ในขณะนี้เอง ลีจองฮีบนเวทีก็หยุดกะทันหันและพูดว่า "เยี่ยชิว ฉันมีคำขอหนึ่ง"
"เชิญพูด"
“ถ้าฉันชนะครั้งนี้แล้วฉันขอแข่งอีกสองรอบ”
เยี่ยชิวเข้าใจเจตนาของลรจองฮีทันที
ก่อนหน้านี้ไอ่แก่นี้ได้แพ้ไปสองรอบแล้ว เขาต้องการใช้เกมนี้พลิกสถานการณ์แล้วชนะ 3 ใน 5 เกมเพื่อตัดสินผล
ลีจองฮีกล่าวว่า: "เยี่ยชิว ถ้าคุณไม่เห็นด้วยกับคำขอของฉัน งั้นฉันจะกลับเกาหลีตอนนี้เลย "
เยี่ยชิวตอบตกลงอย่างตรงไปตรงมา: "ฉันสัญญากับคุณ"
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลีจองฮีก็รู้สึกมีความสุข
เยี่ยชิวกล่าวว่า: "แต่ว่า หากรอบนี้คุณแพ้ คุณจะต้องทำตามสัญญาและฆ่าตัวตายในตรงนี้ทันที"
“รอบนี้ฉันไม่มีวันแพ้”
ลีจองฮีแสดงสีมที่มั่นใจมาก หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบยาเม็ดสีเข้มออกมาจากกล่องยาและให้คนไข้กินมันลงไปพร้อมกับน้ำ
ผ่านไปประมาณสิบนาที
ลีจองฮีก็พูดกับคนไข้หญิงว่า "คุณลองเปิดปากพูดดูสิ"
คนไข้หญิงมองไปที่ลีจองฮีอย่างลังเล และอ้าปาก: "หมอ คุณหมอ..."
ทันใดนั้น ผู้ชมทั้งหมดก็ตกตะลึง
“เชี้ย เขารักษาคนใบ้หนูหนวกได้จริง”
"น่าทึ่งมาก!"
“ สมที่เป็นนักปราชญ์แห่งการแพทย์เกาหลีใต้ ช่างเก่งจริงๆเลย!”
จางจิ่วหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า: "ความสำเร็จในการรักษาของลีจองฮีนั้นไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเสี่ยวเยี่ย บางทีลีจองฮีอาจจะใช้การแข่งขันรอบนี้พลิกเกมก็ได้"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...