สีหน้าของลีจองฮีเปลี่ยนไปอย่างมาก
สายตาของเขาจับจ้องไปคนไข้หญิงบนเวทีราวกับว่าเขากำลังจะกินคน
“คุณหมอ ขอบคุณที่รักษาอาการป่วยของฉัน ขอบคุณ”
หลังจากที่คนไข้หญิงพูดจบ เธอก็คุกเข่าลงและคำนับเยี่ยชิว
ฉากนี้ทำให้เกิดเสียงอุทานจากผู้ชมด้านล่าง
“เชี้ย หมอเยี่ยรักษาคนไข้ให้หายแล้วจริงๆ”
“เขาใช้เวลาไปเพียงแค่ 5นาที มันเร็วเกินไปไหม!”
“ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นกับตาตัวเอง ตีให้ตายฉันก็ไม่เชื่อว่าแพทย์แผนจีนจะทรงพลังขนาดนี้!”
"..."
พิธีกรต่งซือประกาศผลทันที
"ในการแข่งขันรอบที่ 3 เยี่ยชิวชนะ!"
ทันใดนั้นก็มีเสียงปรบมือดังกึกก้อง
โดยเฉพาะนักศึกษาด้านล่างเวที ปรบมือกันกันอย่างจริงจังและตื่นเต้นมาก
“หมอเยี่ยแข่งสามรอบชนะทั้งสามรอบ น่าทึงจริงๆ”
“ครั้งนี้ลีจองฮีคงพูดอะไรไม่ได้แล้วสิ ?”
“ลีจองฮีสามารถฆ่าตัวเองได้เลย”
"..."
บนเวที
ลีจองฮีหน้าซีดและพึมพำว่า: "เป็นไปได้อย่างไร"
“เขาชนะอีกแล้วได้ไง?”
“และใช้เวลาเพียง 5นาทีเอง เขาเป็นพระเจ้าเหรอ?”
ลียองฮันถามอย่างกังวล: "คุณพ่อ ตอนนี้ทำยังไงดี?"
ลีจองฮีรู้สึกตัวและรู้สึกตื่นตระหนกในใจ: "แพ้มาสามเกมติดกัน ตามที่สัญญาไว้ ฉันจะฆ่าตัวตายในตรงนี้ทันที"
“ยองฮัน ฉันไม่อยากตาย”
“แกช่วยฮันวิธีหน่อย”จองฮี
ลียองฮันพูดว่า: "คุณพ่อเราหนีกันไหม?"
“หนี?” ลียองเหลือบมองผู้ชมด้านล่างแล้วส่ายหัว: "ถ้าหากฉันหนี งั้นพวกเขาก็จะฉีกฉันเป็นชิ้นๆแน่"
“นอกจากนี้ หานหลงยังได้พาคนมากมายเฝ้าอยู่สนามอีก จะหนียังไง”
“ยองฮัน รีบหาวิธีอื่นเร็วๆ ไม่งั้นฮันได้ตายที่นี้แน่”
ลียองฮันคิดอย่างหนัก
หลังจากนั้นไม่นาน
ก็มีความคิดแวบขึ้นมาในใจของลียองฮัน และเขาก็พูดว่า "คุณพ่อ มีวิธีล่ะ"
“วิธีอะไร” ลีจองฮีถามอย่างเร่งรีบ
ลียองฮันกระซิบว่า: "ใช้วิธีเดิม"
เอิ่ม?
ลีจองฮีขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพยักหน้า: "ดูเหมือนว่าจะมีวิธีนี้แค่วืธีเดียวล่ะ"
ห้านาทีผ่านไป
เสียงปรบมือจากผู้ชมด้านล่างหยุดลง
เยี่ยชิวมองไปที่ลีจองฮี แล้วพูดว่า: "คุณลี ฉันชนะสามในสามการแข่งขันซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าการแพทย์แผนจีนดีกว่าการแพทย์แผนโบราณของเกาหลี"
“การแข่งขันระหว่างทักษะการแพทย์ทางจีนและเกาหลีครั้งนี้ คุณแพ้แล้ว”
“ถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องทำตามสัญญาแล้ว”
ลีจองฮีพูดด้วยความสับสนบนใบหน้าว่า: "สัญญาอะไร ทำไมฉันถึงไม่รู้"
เยี่ยชิวเลิกคิ้ว: "คุณลี คุณหมายความว่าอะไร"
“ก่อนการแข่งขันคุณได้พูดแล้วว่า แข่งสามชนะสอง คนที่แพ้จะต้องฆ่าตัวตายในตรงนี้ทันที”
“คุณคงไม่ลืมมันไปเร็วขนาดนั้นเหรอมั้ง”
ลีจองฮียิ้มแล้วพูดว่า: "คุณหมายถึงเรื่องนี้เหรอ ฉันจำได้"
"จริงที่ฉันเคยพูดอบบนั้นไป"
“อต่ว่า ฉันไม่เห็นด้วยกับผลการแข่งขัน”
"ฉันเป็นปราชญ์ทางการแพทย์ของเกาหลี และฉันก็ถนัดเรื่องการรักษาคนใบ้หูหนวกที่สุด ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าในการรักษาคนใบ้หูหนวกนั้นไม่มีใครในโลกที่เป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้ แม้แต่ ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์ก็ตาม"
“แต่สำหรับคุณ ใช้เวลาไปเพียง 5นาที ก็สามารถรักษาคนใบ้หูหนวกได้ ทำไมล่ะ?”
“เพียงเพราะอพทย์แผนจีนเหรอ?”
"ไร้สาระ!"
ลีจองฮีด่าด้วยความโกรธ: "ถ้าการแพทย์แผนจีนมีอานุภาพมากจริงๆ แล้วการแพทย์แผนตะวันตกนั้นจะมีจุดยืนได้ไง?"
“แต่ปัจจุบันล่ะ การแพทย์แผนตะวันตกแพร่หลายและการแพทย์แผนจีนก็กำลังเสื่อมโทรมลง นี่ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าการแพทย์แผนจีนไม่ดีเท่าการแพทย์แผนตะวันตก”
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ สิ่งที่คนใช้ในการอข่งขันนั้นไม่ใช่อพทย์แผนจีน แต่เป็นเวทมนตร์”
“เยี่ยชิว แกมันเป็นคนหลอกลวง”
"คนหลอกลวงโดยสมบูรณ์"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...