"ใคร?"
โยชิดะ ชูอิจิตกใจ เลิกสัมผัสชิวซานหนานเกอ แล้วมองไปรอบๆ
ไม่เห็นเงาเลยสักเงา
“หยุดแอบได้แล้ว เก่งก็ปรากฎตัวออกมาซะ” โยชิดะ ชูอิจิตะโกน
แต่แล้วก็ไม่มีใครปรากฏตัว
ชิวซานหนานเกอฟังออกแล้วว่ามันเป็นเสียงของเยี่ยชิว และพูดอย่างเร่งรีบว่า: "อย่าสนใจฉันเลย รีบไปช้วยเสี่ยวเสวี่ยก่อน"
เมื่อโยชิดะ ชูอิจิได้ยินคำพูดของเธอแล้ว เขาก็รู้ตัวแล้วพูดอย่างเยาะเย้ยว่า: "นั่นแกใช่ไหม เยี่ยชิว"
“ไม่คิดว่าแกจะเร็วขนาดนี้ สามารถตามมาถึงที่นี่ได้”
“ในเมื่อแกแอบอยู่ไม่กล้าปรากฎตัว งั้นฉันก็จะฆ่าชิวซานหนานเกอตายต่อหน้าแก”
หลังจากที่โยชิดะ ชูอิจิพูดจบ เขาก็ลงมืออย่างรวดเร็วและบีบคอของชิวซานหนานเกอ
"เซียว!"
พลังงานกระบี่ก็คำรามเข้าหาเขา
รวดเร็วราวกับสายฟ้า
โยชิดะ ชูอิจิได้วางแผนไว้ก่อนแล้วจริงๆแล้วเขาไม่ได้อยากฆ่าชิวซานหนานเกอที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อเยี่ยชอวได้ปรากฎตัวออกมา
เมื่อพลังกระบี่เข้าโจมตีมา โยชิดะ ชูอิจิก็ถอยกลับอย่างรวดเร็วแล้วปล่อยหมัดไปทางมุม
เพราะเขาค้นพบว่าพลังกระบี่ได้ถูกปล่อยออกมาจากมุม
"บูม!"
หมัดถูกชกไปบนอากาศ
หืม?
โยชิดะ ชูอิจิเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจบนใบหน้า
ทำไมมันชกไม่โดน?
ในขณะนั้นเอง ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นพลังงานกระบี่อันแหลมคมมาจากด้านหลังเขา เขารีบย่อตัวลง และพลังงานกระบี่ก็เฉี่ยวผ่านหนังศรีษะของเขา
โยชิดะ ชูอิจิตกใจจนเหงื่อแตก
เมื่อมองกลับไปก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัวข้างๆชิวซานหนานเกอ โดยมีมือขวาโอบรอบเอวของชิวซานหนานเกออยู่
“เยี่ยชิว!”
โยชิดะ ชูอิจิ ก็ดูตัวตนที่แท้จริงของชายหนุ่มออกทันทีและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: "แกเข้ามาได้ยังไง?"
เยี่ยชิวราวกับไม่ได้ยินคำพูดของโญชิดะ ชูอิจิแต่กลับถามชิวซษนหนานเกอเบา ๆ ว่า "คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"
“ฉันไม่เป็นไร เขาล็อกจุดฝังเข็มฉัน...”
ก่อนที่ ชิวซานหนานเกอจะพูดจบ เยี่ยชิว ก็แตะร่างกายของเธอสองสามครั้งเพื่อช่วยเธอปลดล็อกจุดฝังเข็ม
ปลายนิ้วของเยี่ยชิวปล่อยพลังกระบี่ออกมาแล้วตัดเชือกทิ้ง ทันใดนั้น ชิวซานหนานเกอก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา
“ขอบคุณนะ” ชิวซานหนานเกอกล่าวขอบคุณ
“ขอโทษนะ ฉันเองที่ทำให้คุณต้องมาลำบากด้วย” เยี่บชิวพูดอย่างรู้สึกผิด
โยชิดะ ชูอิจิต้องการล้างแค้นให้โยชิดะ นากะจิเป็นลัก ดังนั้นเขาจึงลงมือกับชิวซานหนานเกอ แต่จริงๆแล้ว โยชิดะ นาดะจินั้นตายในมือของเยี่ยชิว
“มันไม่เกี่ยวกับคุณ แม้ว่าโยชิดะ นากะจิ ยังไม่ตาย ศาลเจ้าอามาเทราสึ ก็จะไ่ปล่อยสำนักสุ่ยเยวี่ยของเราอยู่ดี” ชิวซานหนานเกอกล่าว
จากนั้น เยี่ยชิวก็สังเกตเห็นรอยฝ่ามือบนใบหน้าของชิวซานหนานเกอและเขาก็โกรธทันที: "เขาตีคุณเหรอ? เจ็บไหม?"
เดิมทีชิวซานหนานเกอจะบอกว่ามันไม่เจ็บ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เธอก็เห็นดวงตาของ เยี่ยชิวนั้นเต็มไปด้วยความกังวลอย่างสุดซึ้ง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกน้อยใจในใจ หลั่งน้ำตาสองข้างก็ไหลออกมา และกระซิบว่า : "เจ็บ"
“ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอต้องถูกเอาเปรียบ” เยี่ยชิวกอดชิวซานหนานเกอ
เมื่อโยชิดะ ชูอิจิเห็นว่าเยี่ยชิวมองข้ามเขาและยังคงกอดชิวซานหนานเกอไว้ในอ้อมแขนอีก เขาก็โมโหและพูดด้วยความโกรธว่า: "ชิวซานหนานเกอ ฉันคิดว่าแกเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ากัอีก ไม่คิดเลยว่า แกกับไอ่นี้จะมีอะไรกัน…”
“หุบปาก อย่าพูดไร้สาระ!” ชิวซานหนานเกอตะโกนด้วยความโกรธ
โยชิดะ ชูอิจิพูดด้วยใบหน้าเข้มว่า: "ดูการกนะทำของพวกอกสองคนสิว่าฉันกำลังพูดไร้สาระอยู่หรือเปล่า? ชิวซานหนานเกอในเมื่อผู้ชายที่แกชอบคือเยี่ยชิว งั้นฉันจะฆ่าเขาต่อหน้าแก"
จากนั้นดวงตาของเยี่ยชิวก็ตกไปที่โยชิดะ ชูอิจิ
เขาสำเร็จรอบๆอย่างรวดเร็ว
โยชิดะ ชูอิจิสูงเพียง 160 เซนติเมตร หัวเล็กและแหลมเหมือนหนู ตาก็เล็ก และมีหนวดบนคาง รูปร่างหน้าตาเหมือนกับหนูหัวกวาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...