วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 803

โยชิดะ ชูอิจิบินออกไปกระแทกกับกำแพงด้วยเสียงตู้มจากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรงและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

พัฟ——

โยชิดะ ชูอิจิมองข้ามอาการบาดเจ็บของเขาเงยหน้ามองชิวซานหนานเกอใบหน้าเต็มไปด้วยความตะลึง

“คุณสามารถใช้กำละงภายในได้ไง?”

โยชิดะ ชูอิจิสับสน ชิวซานหนานเกอ กินยาลับของเขาแล้วและไม่สามารถใช้กำลังภายในภายในสามปี ด้วยเหตุนี้เขาจึงมุ่งเป้าไปจัดการเยี่ยชิวด้วยมองข้ามไปว่าชิซานหนานเกอใช้ออกมืออย่างกะทะหัน

คนที่ตอบคำถามนี้คือเยี่ยชิวเอง

เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "ในเมื่อคุณต้องการฆ่าฉัน คุณไม่ได้ตรวจสอบตัวตนของฉันก่อนเหรอว่าฉันเป็นหมอ"

“ทีแท้ก็แกนี่เอง” โยชิดะ ชูอิจิลุกขึ้นจากพื้นด้วยดวงตาและท่าทางที่โกรธจัด

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "สถานที่แห่งนี้ไม่เลวนะ ฆ่าคุณทิ้งแล้วก็ไม่มีใครรู้ ดีจริง"

ชิวซานหนานเกอพูดต่อว่า “โยชิดะ ชูอิจิ ความตายของแกมาถึงแล้ว”

ทั้งสองเดินเข้าหาโยชิดะ ชูอิจิ พร้อมกัน

“ฮึ่ม อยากฆ่าฉันงั้นเหรอมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก” โยชิดะ ชูอิจิรีบชักหรีชออกจากแขนเสื้อ

ขอบของกริชเปล่งประกายด้วยแสงสีฟ้าเย็นเฉียบ และดูเหมือนว่ามันถูกหลอมด้วยยาพิษ

เยี่ยชิว ไม่ได้พูดอะไรแล้วชกหมัดเข้าไปทันที

“อยากตายงั้นเหรอ” โยชิดะ ชูอิจิแทงหมัดของเยี่ยชิวด้วยกริชของเขาทันที

ติ้ง!

หมัดของ เยี่ยชิวชนกับกริชทำให้เกิดเสียงกระทบจากโลหะจากนั้นเขาได้ยินเสียง "คลิ๊ก" และกริชก็หักออกเป็นสองชิ้น

นี้มัน……

รูม่านตาของโยชิดะ ชูอิจิหดตัวลงอย่างรวดเร็ว

กริชของเขาถูกสร้างด้วยวัสดุพิเศษและมีความแข็งแรงมาก คิดไม่ถึงเลยว่า เพียงหมัดเดียวของเยี่ยชิวก็ไม่สามารถรับไว้ได้

เจ้านี้เป็นตัวประหลาดเหรอ?

ยังไงแล้วโยชิดะ ชูอิจิก็เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ ในขณะที่เขาประหลาดใจเขาก็ตอบสนองทันที ทันใดนั้น เขาก็ใช้แรงแตะไปที่หัวของเยี่ยชิวจากด้านข้าง

เยี่ยชิวก็แตะเท้าออกมาเช่นกัน

ขาของพวกเขาบรรจบกันในอากาศและชนเข้าหากัน

"บูม!"

โยชิดะ ชูอิจิรู้สึกราวกับว่าขาของเขาถูกกระแทกกับเหล็ก และเขาก็ทำหน้าบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวด

ความตกใจในใจของเขาก็หนักยิ่งขึ้น

หรือว่า เจ้านี้ได้ฝึกฝนทักษะจินกังไม่สลายแล้ว ไม่งั้นทำไมทั้งตัวเขาถึงได้แข็งแบบนี้?

ในขณะที่โยชิดะ ชูอิจิตกใจ เยี่ยชิวก็รีบวิ่งเข้าไปโจมตีเขาอย่างรุนแรง

ในเวลาเดียวกัน

ชิวซษนหนานเกอก็มองหาโอกาสที่ลงมืออีกครั้ง

เมื่อทั้งสองร่วมมือกัน โยชิดะ ชูอิจิก็ถูกโจมตีเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นาน โยชิดะ ชูอิจิก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือดอีกครั้ง

จู่ๆ โยชิดะ ชูอิจิก็รู้สึกเสียใจที่สร้างห้องลับนี้ขึ้น ห้องลับนี้เก็บเสียงเกินไป พวกเขาสู้กันอย่างหนักคนภายนอกก็ไม่ได้ยินเลยสักนิด

“ไม่ได้ ฉันต้องหาวิธีออกไปจากที่นี่ให้ได้”

“ฉันประเมินพลังการต่อสู้ของ เยี่ยชิวต่ำไป ฝีมือของเขาเเข็งแกร่งกว่าชิวซานหนานเกอ”

“หากยังสู้กันแบบนี้ต่อไป งั้นฉันคงต้องตายในมือของพวกเขาแน่”

ทันทีที่มาโยชิดะ ชูอิจิคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็เปลี่ยนจากการป้องกันเป็นการรุกทันที

คราวนี้ เขาไม่ได้เผชิญหน้ากับเยี่ยชิวโดยตรงอีกต่อไป แต่กลับเลี่ยง เยี่ยชิวและโจมตี ชิวซานหนานเกอ แทน

ทักษะฝีมือของเขาสูงกว่าชิวซานหนานเกอ มีเพียงเข้าโจมตีชิวซานหนานเกอเท่านั้นเขาถึงจะมีโอกาสหนีได้

โดยคาดไม่ถึงว่าชิวซานหนานเกอจะใช้วิชาลับ

ก่อนหน้านี้เขาเกือบโดนเหยียบย้ำเก็บกดมาตั้งนาน เมื่อเธอเห็นโยชิดะ ชูอิจิพุ่งเข้ามาหาเธอ เธอก็ระเบิดออกมาด้วยท่าสังหารทันทีและผนึกด้วยมือของเธอไว้ข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“คาถายันต์นิ่ง!”

“คาถายันต์มหาสิงโต!”

“คาถายันต์ดอกบัวระดับเก้า!”

บูม!

ผนึกทั้งสามประเภทโจมตีโยชิดะ ชูอิจิด้วยพลังอันยิ่งใหญ่