“คุณกำลังทำอะไร?”
ชิวซานหนานเกอสะดุ้งกับการกระทำของเยี่ยชิว หน้าแดงขณะที่เธอพยายามผลักเขาออกไป แต่เยี่ยชิวปฏิเสธที่จะปล่อยมือ
เยี่ยชิวจับเอวของชิวซานหนานเกอแล้วพูดเบาๆ ว่า “หนานเกอ คุณโกหกไม่เก่ง”
“ตอนที่คุณไปที่วัดฮู่กั๋ว มันเป็นเพียงเพื่อให้ได้เครื่องรางนิรภัยมาให้ฉันจริงๆ ทำไมไม่ยอมรับล่ะ?”
“คุณดีกับฉันมาก ฉันไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไง”
เยี่ยชิวรู้สึกสะเทือนใจมาก
แม้ว่าเครื่องรางนิรภัยนี้จะไม่ส่งผลกระทบมากนักสำหรับเขา และเขายังสามารถวาดเครื่องรางที่ดีกว่าได้ในทันที แต่ชิวซานหนานเกอเดินทางสามพันไมล์เพื่อให้ได้เครื่องรางนิรภัยมาให้เขา นี้ลึกซึ้งและมีความหมายอย่างแท้จริง
“ฉันไม่ต้องการตอบแทนคุณ ฉันแค่หวังว่าคุณจะปลอดภัย”
ชิวซานหนานเกอกล่าวว่า “อีกอย่าง ฉันเดินทางด้วยรถไฟความเร็วสูง ฉันก็เลยไม่เหนื่อย”
เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ “ดูคุณสิ ดูเหนื่อยแล้วบอกว่าไม่เหนื่อยเหรอ?”
“นั่งลง”
“ฉันจะนวดขาให้คุณ”
หลังจากพูดแล้ว เยี่ยชิวก็พาชิวซานหนานเกอไปนั่งบนเตียง เขาช่วยเธอถอดรองเท้าและถุงเท้าโดยไม่รอให้เธอยินยอม จากนั้นจึงจับเท้าที่บอบบางของเธอไว้ในมือ
ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็ตกตะลึง
เท้าของชิวซานหนานเกอนั้นสวยงามมาก เล็กและละเอียดอ่อน โดยเฉพาะเท้าสีขาวเหมือนไข่ต้มที่เพิ่งปอกเปลือก
เมื่อเห็นเยี่ยชิวจ้องมองที่เท้าของเธอ ชิวซานหนานเกอก็หน้าแดงและพูดว่า “คุณรีบปล่อยได้แล้ว”
เมื่อได้ยินเธอ เยี่ยชิวก็กลับมามีสติอีกครั้งและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ให้ฉันนวดหน่อยเถอะ”
ชิวซานหนานเกอปฏิเสธอีกครั้ง “เยี่ยชิว อย่าทำเช่นนี้ ในต้าตงของเรามักเป็นผู้หญิงที่รับใช้ผู้ชาย ผู้ชายไม่เคยทำเรื่องแบบนี้ ปล่อยไปเถอะ ได้โปรด”
เยี่ยชิวกล่าวว่า “ผู้ชายจีนของเราแตกต่างจากผู้ชายต้าตง
ของคุณ ผู้ชายจีนของเราต่างชื่นชมผู้หญิงของพวกเขา”
“หมายความว่ายังไง?”
หมายความว่าในใจของเขา ฉันเป็นผู้หญิงของเขาแล้วเหรอ?”
ชิวซานหนานเกอตกตะลึง
ขณะนั้น เยี่ยชิวเริ่มนวดจุดฝังเข็มหย่งเฉวียนเบาๆ บนเท้าของชิวซานหนานเกอ
ในตอนแรก ชิวซานหนานเกอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เทคนิคการนวดของเยี่ยชิวนั้นดีมาก และในเวลาไม่นาน เธอก็รู้สึกเหนื่อยน้อยลงมาก
ในขณะที่นวด เยี่ยชิวกล่าวว่า “หนานเกอ ฉันสอนวิชาฆ่าทั้งเป็นให้เสี่ยวเสวี่ย ฉันบอกเสี่ยวเสวี่ยสอนให้คุณ เมื่อเธอกลับมา”
“ฉันเกรงว่าฉันจะไม่กลับมาที่ต้าตงอีกสักพัก”
“เสี่ยวเสวี่ยกำลังตั้งครรภ์ ฉันฝากให้คุณดูแลเธอ”
ชิวซานหนานเกอกล่าวว่า “อย่ากังวล แม้ว่าคุณจะไม่พูด ฉันก็ยังจะดูแลเสี่ยวเสวี่ย”
“คุณต้องดูแลตัวเองด้วย” เยี่ยชิวมองไปที่ชิวซานหนานเกอแล้วพูดว่า “คุณผอมมากแล้ว คุณไม่สามารถลดน้ำหนักได้อีก”
“จากนี้ไปก็กินและนอนให้ตรงเวลา เหนื่อยก็พักซะ”
“เมื่ออากาศเริ่มหนาว ให้สวมเสื้อผ้าที่อบอุ่น และทางที่ดีควรแช่เท้าในน้ำร้อนก่อนเข้านอนตอนกลางคืน จะช่วยให้นอนหลับได้”
“ยังไงก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ”
ความรู้สึกอบอุ่นแล่นเข้ามาในหัวใจของชิวซานหนานเกอ
เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เธอได้ยินผู้ชายคนหนึ่งเป็นห่วงเธอแบบนี้
เยี่ยชิวก้มศีรษะลงอีกครั้ง นวดเท้าของชิวซานหนานเกอต่อไป และพูดว่า “ศัตรูของฉันคือสัตว์ประหลาดเก่าแก่ในเมืองต้องห้าม จะมีการต่อสู้ระหว่างความเป็นความตายในอนาคต”
“คุณคงรู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน จากสถานการณ์ปัจจุบัน โอกาสชนะของฉันมีน้อยมาก”
“บางทีฉันอาจจะไม่มีโอกาสมาที่สำนักสุ่ยเยวี่ยอีกครั้ง หนานเกอ ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ในอนาคต ฉันเกรงว่าฉันจะต้องรบกวนคุณในการดูแลลูกสาวของฉัน”
“ฉันได้ตั้งชื่อให้ลูกสาวแล้ว เธอชื่อเยี่ยหรูอี้ ฉันหวังว่าเธอจะมีโชคลาภในอนาคต”
“หนานเกอ ฉัน.…..”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...