วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 878

ดวงตาของซูเสี่ยวเสี่ยวหดลงอย่างรวดเร็ว

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าลุงหลงที่เธอเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโตจะทำกับเธอได้ลงคอ

ซูเสี่ยวเสี่ยงสงสัยว่าลุงหลงจะจำคนผิดแน่หรืออาจคิดว่าเธอเป็นคนที่ปลอดตัวมา

"ลุงหลง ลุงลองมองดูดีๆ สิ ฉันคือเสี่ยวเสี่ยวไง......"

"ฉันรู้ว่าเธอเป็นใคร"

ชายชราอ้วนเตี้ยกล่าวอย่างเยือกเย็น "เสี่ยวเสี่ยว อย่าโทษลุงเลยที่ต้องทำแบบนี้ ลุงเองก้ไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอก แต่นี่คือคำสั่งจากเบื้องสูงว่าหากเจอเธอให้ฆ่าทิ้งทันทีโดยไม่ต้องรีรอ"

ซูเสี่ยวเสี่ยวหน้าซีดพร้อมกับถามออกไป "เป็นคำสั่งของใคร? คำสั่งพี่สาวของฉันเหรอ?"

"หึหึ เจ้าลัทธิไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งลุง" ชายชราอ้วนเตี้ยถือดาบที่แหลมคมเดินเข้ามาใกล้ซูเสี่ยวเสี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ

"ไม่ใช่พี่สาว? แล้วเป็นใคร?" ซูเสี่ยวเสี่ยวถาม

ชายชราอ้วนเตี้ยหัวเราะชอบใจ "นักปราชญ์หญิง เธอดูออกจะฉลาดขนาดนั้นน่าจะเดาถูกว่าใครในลัทธิที่สามารถสั่งฉันได้"

"หรือว่า......" ซูเสี่ยวเสี่ยวหน้าถอดสีและส่ายหน้าทันที "ไม่มีทาง! เป็นไปไม่ได้!"

"ดูเหมือนว่าเธอจะรู้แล้วว่าเป็นใคร เสี่ยวเสี่ยว อย่าโทษฉันเลยที่โหดเหี้ยมอำมหิตแบบนี้ ไม่งั้นโทษของการไม่ทำตามำคำสั่งก็คือตายสถานเดียวเท่านั้น" ชายชราอ้วนเตี้ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดและหนักแน่น

ควับ!

ดาบที่แหลมคมแทงเข้าใส่ซูเสี่ยวเสี่ยว

ในอีกด้านหนึ่ง เยี่ยชิวได้ฆ่าชายชราร่างสูงผอมลงแล้ว เขาหันกลับมาและเห็นชายชราอ้วนเตี้ยกำลังแทงไปที่คอของซูเสี่ยวเสี่ยวด้วยดาบของเขา

เยี่ยชิวหยิบดรรชนีกระบี่หกชีพจรออกมา

ฟิ้ว!

พลังงานดาบเจาะทะลุอากาศและโจมตีคมแดาบนั้นลงทันที

"แกร๊ง!"

ดาบยาวหักครึ่งและจากนั้นชายชราอ้วนเตี้ยก็สะดุ้ง เขามองกลับไปที่เยี่ยชิวจากนั้นดึงดาบออกมาแล้วแทงซูเสี่ยวเสี่ยวไปที่หัวใจทันที

ในเวลานี้กู่เฟิงและหยางฉีก็เหนี่ยวไกลชายชราอ้วนเตี้ย

ปัง!

ปัง!

ชายชราเตี้ยอ้วนหลบกระสุนอย่างรวดเร็วคล่องแคล่วพร้อมกับอ้อมไปด้านหลังของซูเสี่ยวเสี่ยวและบีบคอของเธอด้วยมือซ้าย และใช้มือขวาถือมีดสั้นจี้ไปที่คอของซูเสี่ยวเสี่ยว

"หยุด!"

ชายชราอ้วนเตี้ยตะโกน: "ถ้าไม่หยุด ฉันจะฆ่าเธอทันที"

ถังเฟยและหลงเยี่ยพร้อมกับคนอื่นต่างหยุดชะงัก จากนั้นเสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น "ลงมือต่อไป ฆ่าให้หมดอย่าให้เหลือ"

ถงเฟยตกใจเล็กน้อย ไม่สนใจความเป็นความตายของซูเสี่ยวเสี่ยวเลยหรือไง?

เมื่อชายชราอ้วนเตี้ยได้ยินคำพูดของเยี่ยชิวก็รู้สึกประหลาดใจ

"ฆ่า!"

หลงเยี่ยออกคำสั่งและจากนั้นเสียงปืนก็ดังระงมไม่ขาดสายพร้อมกับลูกศิษย์ของลัทธิแม่มดก็ต่างพากันถูกสังหารลงนับสิบๆ คน

ไม่นานก็เหลือเพียงชายชราอ้วนเตี้ยที่จับซูเสี่ยวเสี่ยวเป็นตัวประกันแค่คนเดียวเท่านั้น

"เหลือแค่นายคนเดียวแล้ว"

เยี่ยชิวชี้ไปที่ชายชราอ้วนเตี้ยพร้อมกับกล่าว "ปล่อยซูเสี่่ยวเสี่ยวเดี๋ยวนี้"

"หึ แกคิดว่าฉันโง่เหรอ ถ้าฉันปล่อยนังนี่ไป ฉันก็ต้องตายน่ะสิ" ชายชราอ้วนเตี้ยกล่าวอย่างเยือกเย็น

เยี่ยชิวกล่าว "ปล่อยตัวซูเสี่ยวเสี่ยวแล้วฉันจะเหลือศพนายเอาไว้ แต่หากนายยังฝืนดื้อดึงไม่ยอมปล่อยละก็ ฉันจะทำให้นายตายจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกเลยคอยดู"

"พ่อหนุ่ม อย่าขู่ไปหน่อยเลย! ฉันไม่กลัวหรอก!" ชายชราอ้วนเตี้ยกล่าว "ตอนนี้ซูเสี่ยวเสี่ยวอยู่ในมือของฉันแล้ว ถ้าพวกนายคิดจะทำอะไร ฉันก็จะฆ่าเธอทันที"

"อยากฆ่าก็รีบฆ่าเลย มัวพูดมากอยู่ทำไม" ฉีหลินตะโกนด่าทอ "เธอเป็นนักปราชญ์หญิงของลัทธิแม่มดของพวกนาย ต่อให้นายไม่ฆ่าเธอ ถึงยังไงเธอก็ต้องถูกกำจัดอยู่ดี"

ชายชราอ้วนเตี้ยทำหน้าแข็งทื่อ