วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 975

“โอ๊ย!”

กระดูกคอของเหลียงเหวินเย่ว์ถูกเยี่ยชิวบดขยี้ เลือดกระเซ็นออกมา

อย่างไรก็ตาม เหลียงเหวินเย่ว์ยังไม่ตายในทันที

หลังจากที่เยี่ยชิวปล่อยมือ เหลียงเหวินเย่ว์ก็ล้มลงกับพื้น จับคอของเขาไว้ และจ้องมองไปที่เยี่ยชิว เขาดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสิ้นลมหายใจในที่สุด

แม้จะตายไปแล้ว เหลียงเหวินเย่ว์ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เขาจะตายด้วยน้ำมือของเยี่ยชิว

เมื่อเห็นฉากนี้ เยี่ยต้าเป่าก็ตกตะลึงโดยสิ้นเชิง

เขาไม่เคยคาดหวังว่า เยี่ยชิวจะฆ่าเหลียงเหวินเย่ว์จริงๆ

นี่คือทายาทของตระกูลเหลียงในปักกิ่ง แล้วเขาตายแบบนั้นเหรอ?

เยี่ยต้าเป่าต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะฟื้นความสงบ

จากนั้นเขาชี้ไปที่เยี่ยชิว และดุด้วยความโกรธว่า

"ไอ้สารเลว หากคุณต้องการตาย อย่าลากตระกูลเยี่ยของเราลงไปกับคุณ หากตระกูลเหลียงรู้ภูมิหลังของคุณ พวกเขาจะสร้างปัญหาให้กับตระกูลเยี่ยของเราอย่างแน่นอน”

อย่างไรก็ตาม

เยี่ยชิวพูดอย่างใจเย็น “ตระกูลเหลียง มีอะไรต้องกลัว?”

“ฉันในฐานะบุคคล ไม่เคยแสดงความเมตตาต่อศัตรู”

“ใครก็ตามที่ต่อต้านฉัน ไม่เคยมีจุดจบที่ดี”

เยี่ยชิวไม่สนใจตระกูลเหลียงจริงๆ ไม่ว่าตระกูลเหลียงจะแข็งแกร่งแค่ไหน สามารถเทียบเคียงอำนาจของเมืองต้องห้ามได้หรือไม่?

เขาไม่กลัวเมืองต้องห้ามด้วยซ้ำ แล้วทำไมต้องกลัวตระกูลเหลียงด้วย?

แต่เมื่อคำพูดของเยี่ยชิวไปถึงหูของเยี่ยต้าเป่า เขารู้สึกว่าเยี่ยชิวแค่โอ้อวดเท่านั้น

“แค่ตระกูลเหลียง? ฮึ่ม คุณรู้ไหมว่าตระกูลเหลียงมีอิทธิพลเพียงใด พวกเขาเป็นหนึ่งในสิบตระกูลชนชั้นสูงในปักกิ่ง”

“คุณเป็นเพียงหัวหน้าของกองกำลังใต้ดิน คุณต้องมีคุณสมบัติอะไรในการท้าทายตระกูลชนชั้นสูง?”

“ด้วยการทำเช่นนี้ คุณมีแต่จะสร้างปัญหาให้กับตระกูลเยี่ยเท่านั้น...…ฉันเข้าใจแล้ว”

จู่ๆ เยี่ยต้าเป่าก็กรีดร้อง

“คุณเข้าใจอะไร?” เยี่ยชิวถามด้วยความงุนงง

เยี่ยต้าเป่าจ้องไปที่เยี่ยชิว “โดยการฆ่าพี่เหลียง คุณกำลังพยายามลากตระกูลเยี่ยของเราลงไป”

“คุณเกลียดปู่ เกลียดพ่อของฉัน เกลียดลุงสาม คุณไม่พอใจที่พวกเขาไม่ช่วยเหลือเยี่ยหวู่ซวงในช่วงเหตุการณ์นั้นเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว”

“คุณจึงอยากแก้แค้นพวกเรา”

“การฆ่าพี่เหลียงเป็นเพียงก้าวแรก ขั้นตอนที่สองคือให้คุณเปิดเผยภูมิหลังของคุณเอง หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลเยี่ยก็จะกลายเป็นเป้าหมาย”

“คุณรู้ไหมว่าสิ่งนี้จะส่งผลอะไรบ้าง?”

“ผลที่ตามมาก็คือ ตระกูลเยี่ยของเราอาจจะจบสิ้นแน่”

“เยี่ยชิว โอ้ เยี่ยชิว คุณโหดเหี้ยมมาก ไม่ละเว้นแม้แต่ตระกูลของคุณเอง คุณยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”

ประโยคสุดท้าย เยี่ยต้าเป่าตะโกนออกมา

แทนที่จะบอกว่าเขาระบายความโกรธ มันเหมือนกับว่าเขาแสดงความกลัวมากกว่า

หากทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคาดเดา ตระกูลเยี่ยก็มีแนวโน้มสูงที่จะจบสิ้น

หากตระกูลเยี่ยจบลง เขาจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง

เยี่ยต้าเป่าเคยเห็นในละครโทรทัศน์มาก่อนว่า นายน้อยจากตระกูลชนชั้นสูงเหล่านั้น หลังจากการล่มสลายของตระกูล พวกเขาต้องเผชิญกับจุดจบที่น่าเศร้าหรือมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าสุนัข

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เขาก็รู้สึกกลัว

เยี่ยต้าเป่าตะโกนว่า “เยี่ยชิว ฉันจะบอกคุณ คุณไม่ควรพยายามลากตระกูลเยี่ยลงไปกับคุณ”

“หลังจากที่ฉันกลับปักกิ่ง ฉันจะบอกคุณปู่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ ให้คุณปู่เห็นหน้าชั่วร้ายที่แท้จริงของคุณ”

“และคุณสามารถลืมการกลับไปหาตระกูลเยี่ยในช่วงชีวิตของคุณได้เลย คุณไม่คู่ควร!”

ใบหน้าของเยี่ยชิวแสดงให้เห็นเจตนาฆ่า “เยี่ยต้าเป่า คุณพูดอะไร?”

“คุณกำลังวางแผนที่จะกลับปักกิ่ง?”

“คุณสั่งให้หวงหรานลักพาตัวหลินจิงจื้อ พยายามใช้โอกาสนี้เพื่อฆ่าฉัน คุณคิดว่าฉันจะปล่อยคุณกลับปักกิ่ง?”

จากนั้นเยี่ยต้าเป่าก็รู้ว่า เยี่ยชิวได้จัดการกับเหลียงเหวินเย่ว์ แล้ว และยังไม่ได้จัดการเขา

“คุณอยากทำอะไรล่ะ?" เยี่ยต้าเป่ามองไปที่เยี่ยชิวอย่างไม่สบายใจ

“เยี่ยต้าเป่า คุณคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าคุณเหรอ?” ดวงตาของเยี่ยชิวก็คมกริบราวกับมีด