วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 22

เมื่อทุกคนหันกลับมา ก็เห็นสวี่ชิงชุ่ยมาที่นี่พร้อมกับหลิ่วม่านหยิน

กู้อันหนิงวิ่งเข้าหาเธอทันที ราวกับว่าเธอกำลังคว้าฟางช่วยชีวิต

“คุณย่า!”

สวี่ชิงชุ่ยมองเธออย่างเย็นชา

กู้อันหนิงก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เธอแค่จับแขนของเธอไว้แน่นๆ

หญิงชราพูดกับทุกคนว่า “ทำไมพวกเธอถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ? ได้ยินมาว่าการแสดงเต้นรำที่สวนกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว มีดารามากมายถูกรับเชิญมา พวกเธอจะไม่ไปดูเหรอ”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ทุกคนก็รู้ว่าเธอไม่ต้องการให้ทุกคนอยู่ที่นี่เพื่อซุบซิบ ดังนั้นพวกเขาจึงเกรงใจที่จะอยู่ต่อ พวกเขาทั้งหมดก็ตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วเดินไปที่สวนหลังบ้านอย่างพร้อมเพรียง

หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว สวี่ชิงชุ่ยก็มีใบหน้าบูดบึ้ง “กู้หรัน มากับฉัน!”

ใบหน้าของกู้หรันก็ไม่ได้ดูดีมากเช่นกัน

เธอเกือบจะเปิดโปงท่าแท้ของกู้อันหนิงได้แล้วแท้ๆ แต่ก็ถูกหญิงชราขัดจังหวะ

จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ใครก็ไม่เชื่อ!

น่าเสียดาย เพราะบางครั้งผู้คนก็เป็นเช่นนั้น

สิ่งที่เธอชอบ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอก็จะคอยปกป้องมันอย่างไม่มีเงื่อนไข

ตรงกันข้ามกัน การละเลย และละทิ้งไว้แบบนั้น

กู้หรันหัวเราะเยาะตัวเองและเดินออกไปพร้อมกับหญิงชรา

เฉิงเฟยเฟยเห็นว่าทุกคนจากไปแล้วจึงหันหลังเดินจากไป

เมื่อเห็นสิ่งนี้ กู้อันหนิงก็รีบตามไป

“เฟยเฟย เฟยเฟย รอฉันด้วย”

แต่คราวนี้เฉิงเฟยเฟยไม่สนใจเธอ

คำพูดของกู้หรันอยู่ในหูของเธอ

“พวกที่คิดว่าตัวเองฉลาดมักจะถูกหลอกใช้ได้ง่ายๆ”

“ยังไม่ทันใส่ร้ายคนอื่น แต่ตัวเองกลับเละเทะเอง”