วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 21

ในเวลานี้ เฉิงเฟยเฟยถูกคุณหญิงเฉิงพาไปพูดคุยกับคนต่างๆ ในงาน

ปกติเธอเกลียดเหตุการณ์แบบนี้ที่สุด แต่เนื่องจากพ่อเธออยู่ด้วย เธอจึงต้องเชื่อฟัง

เมื่อรู้สึกหมดความอดทน จู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“เฉิงเฟยเฟย ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”

เฉิงเฟยเฟยตกตะลึง

เขาถอดโทรศัพท์ออกและตรวจดูให้แน่ใจว่าคนที่โทรมาคือกูหรันจริงๆ ก่อนจะยกกลับไปไว้ที่หู

“มีธุระอะไร?”

“มาที่ห้องโถงด้านหน้า มีเรื่องจะคุยกับเธอ”

หลังจากที่กู้หรันพูดจบ เขาก็วางสาย

โดยที่ไม่ได้ให้โอกาสเธอปฏิเสธเลย

เฉิงเฟยเฟยกัดฟันด้วยความโกรธ

กู้หรันคิดว่าตัวเองใหญ่นักเหรอ? บอกให้เธอไปแล้วเธอต้องไป?

มีสิทธิ์อะไร?

เมื่อเธอหันศีรษะไป เธอก็สบตาเข้ากับคุณหญิงเฉิง เธอยังคงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แม่คะ กู้หรันบอกว่ามีธุระจะคุยกับหนู เธอบอกให้หนูไปหาที่ห้องโถงด้านหน้า”

คุณหญิงเฉิงขมวดคิ้ว

เธอรู้ดีว่าลูกสาวของเธอไม่ถูกกับกู้หรันตั้งแต่เด็กแล้ว ดังนั้นเธอจึงอยากรู้ว่ากู้หรันเรียกหาเธอทำไม

“งั้นก็ไปสิ แต่อย่าลืมว่าห้ามวู่วาม นี่คืองานเลี้ยงของ Ceesi Group เธอจะเสียหน้าก็ไม่เป็นไร แต่อย่าให้ตระกูลเฉิงต้องอับอายไปด้วย”

เฉิงเฟยเฟยพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

“ค่ะๆ รู้แล้วค่ะ”

ไม่นาน เฉิงเฟยเฟยก็ไปหากู้หรันที่ห้องโถงด้านหน้า

เมื่อเห็นว่ามีกลุ่มคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอก็เลิกคิ้ว

“นี่ รวมตัวกันเยอะขนาดนี้ จะไปประชุมกันเหรอ”

ไม่มีใครตอบเธอ ทุกคนก็มีสีหน้าแปลกๆ

เฉิงเฟยเฟยตระหนักว่าบรรยากาศไม่ปกติ

เธอเหลือบไปที่กู้อันหนิง กู้อันหนิงมองไปที่เธอด้วยท่าทีที่น่าสงสาร ท่าทีแบบนั้น เหมือนเธอถูกรังแกมาเยอะมาก

เฉิงเฟยเฟยอารมณ์เสียมาก

เธอพูดอย่างเย็นชา “บอกมาสิ! มีเรื่องอะไร”

กู้หรันขอให้เขาพูดซ้ำอีกครั้ง

เธอมองไปที่เฉิงเฟยเฟยและถามว่า “คำเหล่านี้ เธอเป็นคนพูดเหรอ?”

เฉิงเฟยเฟยขมวดคิ้ว

ในเวลานี้ เธอเข้าใจว่าความคับข้องใจในสายตาของกู้อันหนิงมาจากไหนแล้ว

กู้หรันยิ้มเยาะ เธอชากับวิธีการนี้เหล่านี้แล้ว

เธอมองไปที่เฉิงเฟยเฟยและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “แม้ว่าฉันไม่รู้ว่าเธอได้ยินข่าวลือพวกนี้จากไหน แต่ฉันเตือนไว้เลยนะ คนเราโง่ได้บ้าง แต่จะโง่ตลอดไปไม่ได้”

“คนที่คิดว่าตัวเองฉลาด มักถูกคนอื่นหลอกใช้ง่ายๆ พอถึงเวลานั้นยังไม่ทันใส่ร้ายคนอื่น แต่ตัวเองกลับเลอะเทอะก่อน”

ใบหน้าของเฉิงเฟยเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เธอไม่ใช่คนโง่ เธอเข้าใจความหมายของกู้หรัน

เมื่อมองไปที่ดวงตาของกู้อันหนิงอีกครั้ง มันเฉียบแหลมมาก

กู้อันหนิงตื่นตระหนก

อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พบว่าตอนนี้พูดอะไรไม่ได้แล้ว ทุกอย่างมันผิดไปหมด

เธอบอกเฉิงเฟยเฟยจริงๆ เกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวเหล่านั้น ถ้าเธอปฏิเสธ เฉิงเฟยเฟยจะโกรธแน่นอน

แต่ถ้าเธอยอมรับว่าเธอไม่มีหลักฐานอยู่ในมือ กู้หรันจะฟ้องเธอในข้อหาหมิ่นประมาทแล้วจะทำยังไง?

กู้อันหนิงกัดริมฝีปากของเธอ

ตอนนี้ เธอแค่เกลียดที่เธอไม่หยิบโทรศัพท์ออกมาในคืนนั้น และถ่ายรูปกู้หรันขณะลงจากรถ

หากมีรูปถ่ายอยู่ในมือ แม้ว่าจะพิสูจน์ไม่ได้ว่า กู้หรันทำแบบนั้นจริงๆ ไหม แต่ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าเธอไม่ได้โกหก

ตอนที่กู้อันหนิงไม่รู้จะทำยังไง ก็มีเสียงดังขึ้นข้างๆเธอ

“พวกคุณกำลังทำอะไรกัน?”