วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 103

เขาชี้ไปที่เซี่ยหนัน และโมโหจนมือสั่น

“พอแกไปต่างประเทศแล้วก็ไม่เคยติดต่อกลับมาสักครั้งเดียว กว่าจะได้กลับมา ไม่คิดแม้แต่จะห่วงใยพ่อแม่ หรือว่ารักน้องสาวตัวเอง แต่ว่ากลับใช้น้องมาระบายความโกรธ!”

“เธอยังท้องอยู่ด้วยซ้ำ แกใจร้ายมากนะที่ผลักเธอลงมาจากบันได ถ้าเกิดว่าเด็กในท้องเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะบอกแกไว้เลยนะ !ต่อไปก็ไสหัวออกจากตระกูลเซี่ยไปซะ เพราะว่าฉันไม่มีลูกสาวอย่างแก

พอสิ้นเสียงนี้ สีหน้าของเซี่ยหนันก็เยือกเย็นลงทันที

กู้หรันรู้สึกว่าหัวข้อมันไม่ถูกต้อง ก็เลยถามอย่างประหลาดใจว่า “ผลักใครลงบันได? หนันหนัน……หนันหนันทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?”

เธอรู้จักกับเซี่ยหนันมานานหลายไป รู้จักเธอดีที่สุด

ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุผลอะไร เธอไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน

แต่นึกไม่ถึงเลยว่า จู่ๆ เซี่ยหนันจะหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น

“เหอะ ได้สิ ถ้าเกิดว่าพ่อไม่ได้อยากมีลูกสาวแบบหนู หนูก็ไม่อยากมีพ่อแบบนี้เหมือนกัน !”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ถือว่าวันนี้เราคุยกันเคลียร์แล้วนะ นับตั้งแต่วินาทีที่หนูก้าวออกจากบ้านนี้ไป ต่อไปพ่อก็เดินไปตามทางที่สว่างสดใสของพ่อ ส่วนหนูก็จะเดินตามทางที่ยากลำบากของตัวเอง พวกเราไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีก!”

“แก!”

เซี่ยหมินต๋าโมโหจนเวียนหัว

คนที่เหลือก็ช่วยกันเกลี้ยกล่อมอย่างรวดเร็ว

กู้หรันก็อึ้งไปเหมือนกัน

หลังจากนั้น เซี่ยหนันกลับไม่ได้ให้เวลาเธอได้ตั้งสติเลย หลังจากพูดสิ่งที่โหดร้ายจบเธอดึงมือเธอออกไปจากที่นี่เลยทันที

จนมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย เธอก็ยังดึงสติไม่ได้ว่าเรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่

เธอดึงเซี่ยหนันให้หยุดแล้วก็ถามด้วยความรีบร้อนว่า “หนันหนัน สรุปแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมเธอกับคุณลุงถึงได้ทะเลาะกันได้ล่ะ?”

เห็นได้ชัดว่าเซี่ยหนันรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย

เธอขมวดคิ้วเข้าหากันและพูดว่า “อย่าพึ่งถามอะไรเยอะตอนนี้ได้ไหม ฟังฉันก่อน ออกไปจากที่นี่ก่อนแล้วค่อยคุยกัน”

กู้หรันเห็นดังนี้ก็เม้มปากเข้าหากัน แล้วก็ไม่กล้าพูดอะไรเยอะอีก

และพวกเธอก็ขึ้นรถไปด้วยกัน

กู้หรันเป็นคนขับ

พอขับรถมาถึงริมแม่น้ำ เซี่ยหนันก็ให้เธอจอด

ทั้งสองคนนั่งอยู่บนรถแบบนี้ กู้หรันเห็นสีหน้าของเธอแล้วก็ถามออกมาด้วยความกังวล “หนันหนัน เธอไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม?”