วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 105

กู้หรันอึ้งไปทันที

ตอนนั้นเธอคิดว่าตัวเองมองผิดไป

พอกะพริบตาและมองไปอีกครั้ง ก็แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้มองผิด และสีหน้าของเธอก็ดูอธิบายไม่ถูก

เซี่ยหนันเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสีหน้าของเธอดูแปลกไป ก็เลยถามด้วยความสงสัย “มีอะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไรหรอก”

กู้หรันละสายตากลับมา และก็หันข้างพร้อมกับเบะปาก

“เธอมองฝั่งนั้นสิ”

เซี่ยหนันก็มองตามที่เธอบอก

ก็เลยเห็นว่า เฉิงเฟิงอยู่ตรงนั้น

การที่ได้เจอเฉิงเฟิงที่นี่ก็ไม่ได้ถือว่าแปลกอะไร

แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือ ในอ้อมแขนของเขามีหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่กู้อันหนิง

เซี่ยหนันตาเป็นประกายขึ้นมาทันที แล้วก็มีสีหน้าเหมือนได้ดูละครที่สนุกสนาน

“ดูท่าทางแล้วเฉิงเฟิงจะแอบกู้อันหนิงกินเล็กกินน้อยนะเนี่ย โชคไม่เข้าข้างเลยจริงๆ ไม่คิดเลยว่ากู้อันหนิงจะมีวันนี้เหมือนกัน”

กู้หรันก็เบะปากอย่างเยาะเย้ย

ถ้าเกิดว่าเป็นเมื่อก่อน ตอนที่เธอเห็นภาพนี้เธอคงรู้สึกทุกข์ใจไปแล้ว

แต่ว่าตอนนี้ เธอไม่รู้สึกอะไรแล้ว

ถึงแม้ว่าจะไม่อยากยอมรับ แต่ว่าเธอก็ต้องยอมเผชิญหน้ากับความจริง

ว่าแฟนเก่าที่เธอเลยรักอย่างลึกซึ้งและเชื่อใจมานานหลายปี เขาเป็นแค่เศษสวะคนหนึ่งเท่านั้น

ทันใดนั้นเซี่ยหนันก็กะพริบตาและพูดว่า “เอ้ะ เธอว่าถ้าเกิดว่าเราถ่ายรูปนี้ไปให้กู้อันหนิงดู เธอจะทำยังไง?”

กู้หรันเลิกคิ้ว

“เธอแน่ใจเหรอ？”

“แน่นอนสิ”

เซี่ยหนันไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปทันที

กู้หรันก็ไม่ได้ห้าม

เพราะว่าพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ใช่คนดี และเธอก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเฉิงเฟิงแล้ว เพราะฉะนั้นก็เลยไม่มีความจำเป็นอะไรให้ต้องห้าม

และเซี่ยหนันก็ถ่ายรูปมาได้หลายรูปอย่างรวดเร็ว

เธอรีบส่งรูปไปให้กู้อันหนิงทันที หลังจากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า “บางทีนี่อาจเรียกว่าทำชั่วได้ชั่วก็ได้นะ สวรรค์นี่ช่างมีวัฏจักรที่ดีจริงๆ เลย พระเจ้าให้อภัยใครกัน”

กู้หรันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “คิกๆ”

ถึงแม้ว่าการพูดแบบนี้จะดูใจร้ายไปหน่อย แต่ว่าเธอก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ว่าหลังจากที่กู้อันหนิงได้เห็นรูปนี้แล้วจะรู้สึกยังไง

พอถ่ายรูปเสร็จ ทั้งสองคนก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีก

หลังจากดื่มไปครู่หนึ่ง ภายในห้องโถงก็มีคนมาเยอะขึ้นเรื่อยๆ