วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 113

เธอมองสีโม่เฉิงครู่หนึ่ง จากนั้นก็ดึงเซี่ยหนันลุกขึ้นมา

“มานี่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”

เซี่ยหนันถูกเธอดึงออกจากห้องอาหาร

ทั้งคู่ยืนอยู่ด้านนอก แล้วคุยกันอยู่สักพัก

ประมาณห้านาทีได้ เสียงร้องของเซี่ยหนันก็ดังขึ้น

“อะไรนะ พูดแบบนี้ เขาก็คือสามีของเธอเหรอ”

กู้หรันสีหน้าเปลี่ยน มองผ่านกระจกเข้าไปในห้องอาหาร แล้วก็ดึงเซี่ยหนันหนึ่งทีอย่างรวดเร็ว

“เบาๆ หน่อย ฉันได้อธิบายกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ พวกเราเป็นการแต่งงานแบบทำสัญญา ซึ่งแตกต่างจากสามีภรรยาที่แท้จริง ดังนั้นพูดอย่างจริงจังคือเขาไม่ถือว่าเป็นสามีของฉัน”

“ไม่เป็นตรงไหน พวกเธอสองคนมีใบสมรส และก็อยู่ด้วยกัน นี่ก็เป็นสามีภรรยาอย่างแท้จริงแล้ว”

จู่ๆ เธอก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายขึ้น

“มิน่าล่ะ ฉันถึงว่าครั้งก่อนที่ร้านอาหารนั้น ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นต่อหน้าทุกคน”

“ที่แท้พวกเธอสองคนก็แอบคบกันลับๆ แล้วก็อยู่ด้วยกันแล้วนี่เอง”

กู้หรันกลอกตามองบน

“คบกันลับๆ อะไร มีการใช้คำแบบนี้อย่างเธอด้วยเหรอ”

เซี่ยหนันโบกมือปฏิเสธ

“ใช้คำอะไรนั้นไม่สำคัญ สื่อความหมายว่าอย่างนั้นก็พอแล้ว”

เธอมองสีโม่เฉิงที่อยู่ไม่ไกลแวบหนึ่ง แล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นกล่าว “งั้นตอนนี้เธอคิดจะทำอย่างไร จะจับเขาให้อยู่หมัดไหม”

เห็นกู้หรันขมวดคิ้ว เธอรีบเกลี้ยกล่อมอย่างรวดเร็ว

“ฉันจะบอกเธอให้เลยนะ คนแบบสีโม่เฉิง ถ้าปล่อยผ่านไป สถานีหน้า เธออาจจะไม่สามารถเจอผู้ชายที่เงื่อนไขดีแบบนี้อีกแล้ว”

“อีกอย่างเธอไม่รู้สึกสะใจเหรอ ถ้าจัดการเขาอยู่หมัดได้จริงๆ ถึงเวลานั้นเอาไปอวดต่อหน้าเฉิงเฟิง ดูสิสีหน้าอีกฝ่ายจะตกใจยังไง”

กู้หรันยกมุมปากจะยิ้มไม่ยิ้มขึ้น

“เธอสะใจไปคนเดียวเถอะ ฉันไม่มีความสนใจหรอก”

กล่าวจบ จะหันหลังเดินไปด้านใน

เซี่ยหนันกลับดึงตัวเธอไว้

“อย่าสิ หรันหรัน นิสัยเธอนี่ช่างหัวโบราณมาก นี่มันสมัยไหนแล้ว ต่อให้สองคนจะไม่ได้รักกัน ขอเพียงเข้ากันได้ ก็สามารถอยู่ด้วยกันได้นี่”