วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 121

ตกดึก

กู้หรันที่หลับสบายอยู่นั้น อยู่ๆ โทรศัพท์ก็ได้สั่นไปสองสามที

เธอไม่ได้สนใจ พลิกตัวแล้วก็หลับต่อ

วันต่อมา ตื่นมาถึงพบว่า มีไฟล์เอกสารในเมลโทรศัพท์

หลินหย่งเป็นคนส่งไฟล์เอกสารมา เธอเปิดเข้าไปดู ก็พบว่าในนั้นได้สร้างรหัสระดับสูงป้องกันไว้

เธอสงสัย ไม่เข้าใจว่าหลินหย่งจะทำอะไร

ต่อให้เป็นรหัสระดับสูงเธอก็สามารถเปิดได้ ก็แค่เสียเวลาเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ที่สำคัญก็คือ เธอไม่รู้ว่าที่หลินหย่งส่งมามันคืออะไร

ในความสงสัย เธอก็ได้โทรไปหาหลินหย่ง

ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย

เหมือนว่าเดาได้แล้วว่าเธอจะโทรมา หลินหย่งหัวเราะหึๆ “อันนั้นเหรอ ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เอกสารเล็กน้อย ฉันฝากเก็บไว้ที่เธอก่อน แล้วค่อยให้เธอนั้นส่งมาคืนวันหลัง”

กู้หรันเลิกคิ้ว

เธอรู้ว่าพวกหลินหย่งกับมู่จื่อทำอะไร ก็เหมือนว่ารู้อะไรขึ้นมา

“เกิดเรื่องขึ้นเหรอ?”

“เปล่าๆ”

หลินหย่งก็ได้รีบพูดต่อ “จะเกิดเรื่องอะไรได้? ข้อมูลพวกนั้นมันไม่สะดวกที่จะเก็บที่ฉันเท่านั้น เธอก็คิดว่าเธอไม่ได้รับเมลนั้นก็พอ รอฉันสะดวกแล้ว เธอค่อยส่งมาให้ฉัน”

กู้หรันเงียบไปสักพัก

ถึงแม้หลินหย่งจะพูดแบบนั้น แต่ว่าพอเธอฟังน้ำเสียงของเขา ก็รู้ว่าต้องเจอเรื่องยุ่งยากเข้าแล้วแน่ๆ

ไม่อย่างนั้น ก็ไม่มีทางเอาเอกสารมาเก็บไว้ที่เธอ

พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็พูดว่า “ถ้ามีอะไรจะให้ช่วย ติดต่อฉันได้ตลอด”

“รู้แล้ว รับทราบ”

จากนั้น กู้หรันก็ได้วางสายไป

ไหนๆ ก็เป็นเอกสารที่หลินหย่งฝากให้ช่วยเก็บชั่วคราวแล้ว แน่นอนว่าเธอก็จะไม่เปิดดู

ได้โหลดเอกสารมา แล้วก็เอาไปลงที่แฟลชไดรฟ์ จากนั้นก็ไม่สนใจเรื่องนี้อีก

อีกฝั่ง หลินหย่งได้ถอดหายใจออกมาอย่างโล่งอก

หลินเย่วเดินไปข้างเขา ตบไหล่ของเขา

“เฮ้ นายทำอะไรอยู่?”

หลินหย่งตกใจ หันไปเห็นว่าเป็นเธอ ก็รีบพูด “ไม่มีอะไร ฉันโทรศัพท์อยู่น่ะ”

“โทรศัพท์? กับใครอ่ะ?”

หลินเย่วพูดไป ไม่รอให้พูดต่อก็ได้ไปเอาโทรศัพท์เขามา

พอได้เห็นบันทึกสายเข้าออก ก็ขมวดคิ้วเลยทันที

“ซานหลิง? นายโทรหาเธอทำไม?”

สายตาของหลินหย่งดูรน หัวเราะแล้วพูด “ไม่ทำอะไร ก็แค่ติดต่อกันตามธรรมดา”

และเวลานี้ อีกด้าน

Ceesi Group

ห้องทำงานประธานก็ได้เงียบเอามาก สีโม่เฉิงได้นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานที่กว้าง กำลังตั้งใจจัดการเอกสารอยู่

ในเวลานี้ อยู่ๆ มือถือก็ได้ดังขึ้น

เขามองเบอร์ที่โทรเข้า ตาหรี่ลงเล็กน้อย จากนั้นก็รับ

ในสายก็ได้มีเสียงแหบต่ำของผู้ชายดังขึ้น

“บอสครับ ได้ของมาแล้วครับ”

นิ้วของสีโม่เฉิงก็ได้หยุดไป พูดเสียงจริงจัง “ส่งมา”

“ครับ”

ไม่นาน ไฟล์ข้อมูลของอีกฝ่ายก็ได้ส่งมา

เขามองเนื้อหาในไฟล์ มุมปากได้ชี้ขึ้นอย่างเยือกเย็น

สักพัก ถึงได้โทรไปว่า

“ฉันดูเนื้อหาแล้ว ไม่มีปัญหา แต่ว่าเช็กแล้วใช่ไหมว่าอีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรตุกติก?”

“น่าจะไม่มีนะครับ พวกเขายังไม่กล้าถึงขนาดนั้น”

“งั้นก็ดี ไฟล์ข้อมูลนี้เก็บไว้ที่ฉัน ทำลายไฟล์อื่นที่เกินไป”

“ครับ”