วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 16

เดิมทีเธออยากจะผลักกู้หรัน

ในตอนนี้ กู้หรันกำลังเดินไปที่บันไดเลื่อน ถ้าเธอทำสำเร็จ อีกฝ่ายคงได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน

จู่ๆ อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะมีตาอยู่หลังศีรษะ ในตอนที่ฝ่ามือของเธอกำลังจะแตะหลังเธอ เธอก็หลบทันที

หลังจากนั้น โลกก็หมุนไปชั่วขณะหนึ่ง และร่างกายของเฉิงเฟยเฟยก็ล้มลงเหมือนกับลูกบอล

“เฟยเฟย!”

“คุณหนู!”

ทุกคนตกใจและรีบวิ่งตามไป

กู้หรันยืนอยู่ชั้นบน มองเฉิงเฟยเฟยที่ล้มลงกับพื้นอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ทำกรรมใดไว้ กรรมนั้นย่อมตามสนอง หวังว่าพฤติกรรมในวันนี้ของเธอจะทำให้เธอได้รับบทเรียน”

“ใช่สิ อย่าคิดจะใส่ร้ายฉัน ในห้างมีกล้องวงจรปิด เธอเป็นเจ้าของร้านได้ แต่เป็นเจ้าของทั้งห้างไม่ได้”

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็จากไปอย่างเท่ๆ

เฉิงเฟยเฟยตะโกนอย่างโกรธจัด

“กรี๊ด! กู้หรัน ฉันไม่จบกับเธอแน่!”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ณ โรงพยาบาล

หลังจากการตรวจแล้ว เฉิงเฟยเฟยก็ไม่ได้ล้มลงอย่างรุนแรง

เนื่องจากขั้นบันได้ไม่เยอะ เธอก็โชคดีจนคว้าราวจับได้ เธอเลยได้รับแผลถลอกบางส่วนเท่านั้น แต่กระดูกไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ถึงจะเป็นอย่างนี้ เมื่อนึกถึงใบหน้าที่เย่อหยิ่งของกู้หรัน และท่าทีตอนที่เธอจากไป เฉิงเฟยเฟยก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทาด้วยความเกลียดชัง

กู้หรัน น่าขยะแขยงมาก!

กู้อันหนิงมองดูเธอ และพูดเบาๆ ว่า “เฟยเฟย เธออย่างมีเรื่องกับพี่ฉันอีกเลย เธอสู้เธอไม่ได้”

เฉิงเฟยเฟยโกรธอยู่แล้ว เธอจะทนต่อแรงกระตุ้นของเธอได้อย่างไร?

ทันใดนั้นเธอก็พูดอย่างโกรธเคือง “ใครบอกว่าฉันสู้เธอไม่ได้? วันนี้ฉันก็แค่พลาดไป คราวหน้าเธอจะไม่โชคดีแบบนี้!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้อันหนิงก็หลับตาลง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เธอก็แสดงสีหน้ากังวล

“แต่ถ้าเธอเอาลุงเฉิงมาขู่เธออีก จะทำยังไง? ฉันไม่อยากเห็นเธอโดนคุณลุงดุ”

เมื่อฟังคำพูดที่เป็นกังวลของเธอ อารมณ์ของเฉิงเฟยเฟยก็ดีขึ้นบ้าง

เธอพูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น ต่อให้เธอจะฟ้องพ่อฉัน แต่เธอก็ต้องมีหลักฐาน ฉันแค่ทำให้เธอไม่มีหลักฐาน ก็ได้แล้ว”

เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “อันหนิง เธอว่างานเลี้ยงในอีกสามวันของ Ceesi Group กู้หรันจะไปไหม?”

กู้อันหนิงตกตะลึง