ตอนที่เฉิงเฟิงเข้ามา นี่คือสิ่งที่เขาได้เห็น
กู้หรันนั่งอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่เย็นชา มีกระติกน้ำตกอยู่บนพื้นข้างเตียง ในขณะที่กู้อันหนิงก็นั่งคุกเข่าตัวเปียกด้วยท่าทีอดสู เธอเอาแต่ร้องขอความเมตตาจากเธอไม่หยุด
สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที ก่อนที่เขาจะรีบวิ่งเข้าไป
“คุณกำลังทำอะไร?”
เขาดึงกู้อันหนิงให้ลุกขึ้นจากพื้น ก่อนที่เธอจะส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนก “พี่เฉิงเฟิง อย่าโทษพี่กู้หรันเลย เป็นฉันเองที่อยากจะมาขอโทษพี่กู้หรัน การที่เธอโกรธ การที่เธอทุบตีและดุฉัน มันเป็นสิ่งที่เธอควรจะทำ พี่อย่า...”
“พอแล้ว!”
เฉิงเฟิงขัดจังหวะเพราะเห็นใจเธอ เมื่อเห็นท่าทีของเธอที่กำลังร้องไห้ออกมา เขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังจะแตกสลาย
เขาหันไปมองกู้หรัน และดวงตาของเขาก็ดูมืดมนเล็กน้อย
“กู้หรัน การที่คุณทำแบบนี้ มันเกินไปหรือเปล่า?”
กู้หรันตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ นิ้วของเขาสั่นเล็กน้อยเพราะความโกรธ
สักพักเขาก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ที่คุณบอกว่ามันมากเกินไป คือฉันไม่ควรสาดน้ำใส่เธอ? ถ้าคุณอยากจะเชื่อเธอจริงๆ ฉันคงทำได้แค่เสียใจที่ในห้องนี้ไม่มีกล้องวงจร ก็เลยไม่ได้เห็นการแสดงที่น่ารังเกียจของเธอ ที่เธอเล่นเองกำกับเอง!”
“นี่คุณ!”
“พี่เฉิงเฟิง หยุดพูดเถอะ”
กู้อันหนิงรีบไปห้ามเขา ใบหน้าของเธอมีน้ำตาคลอเบ้า แต่เธอก็ยิ้มให้เขาอย่างเข้มแข็ง
“พี่กู้หรันพูดถูก เป็นฉันเองที่เล่นเองกำกับเอง ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน ขอแค่ให้พี่หายโกรธ ฉันจะเป็นยังไงก็ได้”
“อันหนิง...”
เมื่อเห็นท่าทีที่เจ็บปวดของเธอ เฉิงเฟิงก็รู้สึกเห็นใจมากขึ้น
แต่กู้หรันกลับรู้สึกขยะแขยงมากๆ เธอหันกลับมาและพูดอย่างเฉยเมย “พอได้แล้ว ถ้าไม่มีอะไรก็ออกไป ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นพวกคุณ”
เฉิงเฟิงอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกกู้อันหนิงห้ามไว้
เธอมองชายผู้นี้อย่างเข้าอกเข้าใจ บอกเขาเป็นนัยๆ ว่าให้กู้หรันสงบสติอารมณ์ก่อน จากนั้นเธอก็ดึงเฉิงเฟิงออกไป
ในห้องผู้ป่วยเงียบสงบในทันใด
กู้หรันนอนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ แสงแดดสาดส่องไปบนแผ่นหลังเรียวของเธอ มันมีความรู้สึกที่เหงาอย่างอธิบายไม่ถูก
ไม่ใช่ว่าหัวใจไม่เจ็บปวด
เธอและเฉิงเฟิงรักกันมา 8 ปีแล้ว
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเห็นผู้ชายคนนี้ เธอรู้ทันทีว่าเขาคือสามีในดวงใจของเธอ
แม้ว่าทั้งสองจะเป็นคู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่เด็ก แต่ความรู้สึกที่เธอมอบให้เขานั้นเป็นเรื่องจริง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ขอแค่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเฉิงเฟิง มีเรื่องไหนบ้างที่เธอไม่สนใจและไม่พยายาม?
ตอนแรกเธอคิดว่าความพยายามของเธอจะได้รับการตอบแทนที่ดี แต่สุดท้ายเป็นยังไงล่ะ?
มีเพียงแค่การทรยศหักหลังที่สมบูรณ์!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...