วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 3

แต่ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่เท่านั้น เพราะวินาทีต่อมา ชายคนนั้นก็ได้ละสายตาไปจากเธอแล้ว

เขาหยิบแฟลชไดรฟ์ออกมาแล้ววางไว้ที่ข้างหัวเตียง

“ยามของตึกเอ็มไพร์สเตทส่งมาให้ ผมคิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์กับคุณ เลยเอามาให้คุณ ถ้าคุณว่างแล้วก็ลองเปิดดู”

กู้หรันรับมาด้วยความสงสัย ก่อนจะกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง

หลังจากที่ชายคนนั้นจากไป เธอถึงได้เอาแฟลชไดรฟ์เสียบกับคอมพิวเตอร์ ข้างในมีภาพกล้องวงจรปิด

ในภาพ กู้อันหนิงยืนอยู่ตรงมุมหนึ่ง ในตอนเช้าเธอมองดูโจรลักพาคนนั้นวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้า

หลังจากนั้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดโทรออก หลังจากนั้นไม่นานกู้หรันก็มา ทั้งสองขึ้นไปดาดฟ้าพร้อมกัน

ภาพนั้นสิ้นสุดลงเท่านี้

กู้หรันรู้สึกได้แค่ว่าในสมองของเธอเหมือนมีของบางอย่างระเบิดขึ้น

เธอนึกถึงสถานการณ์ ตอนที่เธอได้รับโทรศัพท์จากกู้อันหนิงในตอนเช้า

กู้อันหนิงบอกว่า ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเธอทำผิดกับเธอมามาก เธออยากจะขอโทษเธอ เลยนัดเธอขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้

แม้ว่ากู้หรันจะไม่เชื่อเธอ แต่เธอก็อยากจะรู้ว่าเธอจะทำอะไร

ดังนั้นเธอจึงไปตามนัด แต่คาดไม่ถึงเลย ทันทีที่ขึ้นไปบนดาดฟ้าเธอก็โดนชายคนหนึ่งทุบจนหมดสติ ตอนที่ตื่นขึ้นมา เธอก็ถูกลากไปที่ขอบดาดฟ้า และก็กลายเป็นตัวต่อรองในมือของอีกฝ่าย...

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หัวใจของกู้หรันก็จมดิ่งลง

เมื่อมีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ข้างนอก เธอก็ตกใจ และก็รีบปิดคอมพิวเตอร์

วินาทีต่อมา เธอก็เห็นเฉิงเฟิงเดินเข้ามาอีกครั้ง

กู้หรันอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“คุณจะมาทำอะไรอีก”

เฉิงเฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “กู้หรัน ผมมีอะไรจะบอกคุณ”

กู้หรันหันหน้าไปทางด้านข้าง “มีอะไรก็พูดมา!”

เฉิงเฟิงขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คุ้นกับท่าทีแบบนี้ของเธอ แต่ในเวลานี้เขาไม่มีเวลามาใส่ใจมากนัก เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “เรามายกเลิกการหมั้นหมายเถอะ!”

ร่างกายของกู้หรันสั่นอย่างรุนแรง

แม้จะรู้อยู่แล้วว่าตอนจบเป็นยังไง แต่เมื่อได้ยินเขาพูดคำคำนี้ออกมา เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ

เพราะนี่มันก็...8 ปี!