วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 40

จากนั้น กู้หรันจะทำให้เธอสมปรารถนาได้อย่างไรกัน

เธอมองกู้หรัน กู้หรันเองก็มองเธอ สบตากับดวงตาที่ลึกซึ้งของเธอ ยังกะพริบตาอย่างซุกซน

แบบนั้น ราวกับเป็นการบอกว่า คุณย่า คุณย่ามองฉันแบบนี้มีอะไรเหรอคะ

คงไม่ใช่ว่ามีอะไรเลอะบนหน้าฉันหรอกนะคะ คุณย่าทำไมไม่หยิบออกให้ฉันล่ะคะ!

ท่าทางของสาวน้อยผู้ไร้เดียงสาน่ารักแบบนั้น ไม่เคยปรากฏบนใบหน้าเธอมาก่อน สวี่ชิงชุ่ยก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน

จู่ๆสวี่ชิงชุ่ยก็รู้สึกหายใจไม่ออก

หลานสาวคนนี้ นับวันจะยิ่งอยู่เหนือการควบคุมของเธอแล้ว!

เหมือนกับแม่ที่สมควรตายคนนั้นของเธอ ความคิดลึกลับซับซ้อน

ใครก็คาดเดาไม่ได้ว่าลึกๆภายในใจเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เธอเกลียดความรู้สึกที่ไม่อาจควบคุมแบบนี้จริงๆ!

หญิงชราไม่ได้มองเธออีก หันหน้าไปทางอื่น

แน่นอนว่ากู้หรันไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจมองเธอแล้ว พอหันไป

ก็มองเห็นเฉิงเฟิงเดินออกมาจากห้องพักรับรองข้างๆ

เฉิงเฟิงสบตาเธอ รู้สึกผิดเล็กน้อย

เขาก้มหน้าเดินมา พูดเสียงเบาๆว่า “หรันหรัน คุณมาแล้วเหรอ”

กู้หรันกอดอก ไม่ได้พูดอะไร

กู้อันหนิงเห็นดังนั้น ขอบตาแดงขึ้นมาทันที

ดึงแขนเสื้อกู้หรัน พูดอย่างระมัดระวังว่า “พี่คะ พี่ยังโกรธพี่เฉิงเฟิงอยู่หรือเปล่าคะ ขอโทษจริงๆค่ะ

เป็นความผิดฉันเอง ถ้าไม่ใช่ฉัน พี่เฉิงเฟิงก็คงไม่ต้องลำบากใจแบบนี้ และก็คงไม่ทำให้พี่เสียใจแบบนี้ด้วย”

กู้หรันยิ้มอย่างดูถูกเยาะเย้ย

“ในเมื่อเธอรู้ว่าทำแบบนี้ทำให้เขาลำบากใจ และเสียใจ ก็ไม่ต้องทำแบบนี้ได้มั้ย

เสียใจคนเดียวดีกว่าเสียใจสามคนไม่ใช่เหรอ สู้ยกเลิกงานแถลงข่าวในวันนี้ไปเถอะ”

“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เฉิงเฟิงก็สบายใจแล้ว ฉันก็ไม่ต้องกังวล

เธอก็ไม่ต้องเสียใจน้อยใจว่าใครจะมารังแกเธอร้องไห้ฟูมฟายอะไรต่อมิอะไร ดีมั้ย”

กู้อันหนิงอึ้งไป

อ้าปากเล็กน้อย มองกู้หรันอย่างตกใจ