วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 71

กู้หรันยิ้มๆ

“แน่นอนว่าได้อยู่แล้วค่ะ”

เธอเข้าไปข้างในด้วยกันกับเสี่ยวถัง ส่วนกู้อันหนิงพอเห็นว่าคนที่ออกมารับเธอคือเสี่ยวถัง ก็ถลึงตาโตด้วยความอึ้งตะลึงทันที

ในเมื่อเธอศึกษาทำความเข้าใจกับลู่หนันเซียวมาแล้ว แน่นอนว่าเธอก็ต้องศึกษาทำความเข้าใจกับคนรอบๆตัวเขามาด้วยเหมือนกัน

เสี่ยวถังคนนี้ ก็คือผู้ช่วยส่วนตัว คนสนิทชิดเชื้ออะไรทำนองนั้นของลู่หนันเซียว

แล้วเขารู้จักกับกู้หรันได้ยังไง?

กู้อันหนิงรู้สึกว่า นี่มันยิ่งยืนยันการคาดเดาภายในใจของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

นี่กู้หรันจะเข้ามาในวงการบันเทิงจริงๆแล้วสินะ

อีกทางด้านหนึ่ง

กู้หรันไม่ได้มีความคิดอะไรมากมายเหมือนกับเธอ

พอเข้าไปในห้องพักของลู่หนันเซียว เธอก็รออยู่ตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง

รอเกือบประมาณสองชั่วโมง

ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นยุ่งจริงๆ หรือว่าจงใจทอดทิ้งไม่สนไม่แยแสเธอกันแน่

แต่ถึงยังไง ตอนที่เจอกับลู่หนันเซียวจริงๆ ก็หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว

ในตอนนี้ ใกล้จะเป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว

ตอนที่ลู่หนันเซียวกลับมา ฝุ่นลอยคละคลุ้ง น้ำโคลนสกปรกเลอะเปอะเปื้อนใบหน้าเหมือนกับเพิ่งจะไปออกรบมาอย่างไรอย่างนั้น

พอเข้ามา ก็ตะโกนเสียงดัง“เสี่ยวถัง เอาน้ำมาให้ฉันสักหนึ่งกะละมัง ฉันจะล้างสักหน่อย！ให้ตายสิ ขยะแขยงชะมัด！”

เสี่ยวถังรีบไปทันที

กู้หรันก็ลุกขึ้นยืน เธอมองลู่หนันเซียวที่สภาพสกปรกเหม็นหึ่งไปทั่วทั้งตัว ดูไม่หล่อเท่มีออร่าเหมือนกับที่เธอเห็นในโทรทัศน์เลยแม้แต่นิดเดียว เห็นก็รู้เลยว่าการถ่ายทำในวันนี้จะต้องลำบากมากแน่ๆ

ในตอนนี้ ลู่หนันเซียวดูเหมือนว่าเพิ่งจะสังเกตเห็นเธอ

คิ้วที่ดูหล่อเหลายกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดถามขึ้น“คุณคือ?”

กู้หรันยิ้มเล็กน้อย หยิบนามบัตรหนึ่งใบออกมาจากกระเป๋ายื่นให้กับเขา

“สวัสดีค่ะ ฉันคือประธานของบริษัทสโนวี่ กู้หรันค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันได้ติดต่อกับผู้จัดการของคุณเอาไว้แล้ว คิดที่จะเชิญคุณมาเป็นแบรนด์แอสบาสเดอร์ให้กับทางเราน่ะค่ะ”

“อ้อ ที่แท้ก็เป็นคุณนี่เอง”

ลู่หนันเซียวดูเหมือนจะนึกขึ้นมาได้

เดิมทีเขาคิดที่จะรับนามบัตรมา เลยยื่นมือออกไป แต่พบว่ามือของตัวเองนั้นก็เลอะเหมือนกัน

ตะกี้ถ่ายฉากที่ซาดิสม์รุนแรง เขาก็เลยต้องลงไปคลุกกับโคลนทั้งตัวอยู่หลายรอบ ตอนนี้ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่มีจุดไหนที่สะอาดเลยแม้แต่จุดเดียว

ดังนั้น เขาก็เลยชักมือกลับไป ใช้สายตาเพ่งไปที่โต๊ะข้างๆ

“เข้าใจแล้ว คุณวางไว้เลย”

กู้หรันก็ไม่ได้พูดอะไร หลังจากที่วางของเสร็จแล้ว ก็จากไป

เธอเพิ่งจะออกไป

ผู้ชายที่เดิมทีกำลังท่องสคริปต์อย่าง“จริงจัง”จู่ๆก็เงยหน้าขึ้นมา หัวเราะเยาะออกมาเบาๆใส่ผู้หญิงที่กำลังจะเดินออกจากประตู

“แบบนี้เนี่ยนะจะมาเชิญฉันเป็นแอมบาสเดอร์ คิดอะไรอยู่?”

เขาหยิบนามบัตรขึ้นมาดูอย่างไม่ได้แยแสอะไร เลิกคิ้ว

“โอ้ เป็นเจ้าของซะด้วย”

ในตอนนี้เอง เสี่ยวถังก็เดินเข้ามาจากข้างนอก

“พี่เซียว เมื่อตะกี้ผู้กำกับบอกว่า ได้ จะทำตามที่คุณบอก”

ลู่หนันเซียวพยักหน้า

เสี่ยวถังพอเห็นนามบัตรที่ในมือของเขา ก็พูดถามลองเชิง“พี่เซียว คุณจะรับงานแอมบาสเดอร์ของบริษัทเธอเหรอคะ?”

ลู่หนันเซียวเบะปาก โยนนามบัตรทิ้งไป

“ไม่รับ แล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นแบรนด์เกรดต่ำที่มาจากไหนด้วย บริหารจัดการไม่ดีเอง เอาแต่คิดที่จะอาศัยชื่อเสียงในตอนนี้ของฉันหวังที่จะโด่งดังขึ้นมาชั่วข้ามคืน เหอะ！ฉันไม่มีทางเป็นสะพานให้พวกเขาเหยียบข้ามไปสู่เป้าหมายหรอก”