วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 75

แม้ว่ากู้หรันจะรู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อย แต่ก็พูดอะไรไม่ได้

เธอไอกระแอมหนึ่งที

“เอ่อ ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมากๆนะคะ เพื่อที่จะตอบแทนคุณ ฉันจะสัญญากับคุณหนึ่งเรื่องก็แล้วกัน คุณมีอะไรที่ต้องการให้ฉันทำให้ไหม?”

สีโม่เฉิงมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง

ผ่านไปสักพัก ถึงได้พูดถามขึ้นมา“คุณอยากตอบแทนผมจริงๆ?”

กู้หรันพยักหน้าอย่างจริงจัง

เขาช่วยเธอขนาดนี้ เธอไม่อยากติดหนี้บุญคุณเขา

สีโม่เฉิงยิ้มๆ พูดขึ้น“คืนพรุ่งนี้ผมต้องไปออกงานเลี้ยงหนึ่งงาน ถ้าคุณมีความตั้งใจจริง ก็ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วยกันกับผมสิ”

“หา?”

กู้หรันรู้สึกตกใจไม่น้อย

แม้ว่าทั้งสองคนจะแต่งงานกันแล้ว แต่กลับเป็นการแต่งงานอย่างเงียบๆไม่ได้ป่าวประกาศออกไป แถมเธอกับสีโม่เฉิง ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นคู่สามีภรรยากันอย่างจริงจังด้วย

ดังนั้น ถ้าเกิดไปออกงานแบบนั้นจริงๆ……

พอเห็นเธอลังเล สีโม่เฉิงก็พูดขึ้นอย่างนิ่งเฉย“ไม่เป็นไร ถ้าคุณรู้สึกลำบากใจ ก็ช่างมันแล้วกัน”

แต่เขายิ่งพูดแบบนี้ กู้หรันก็ยิ่งรู้สึกเกรงใจมากขึ้นไปอีก

ถึงยังไง ช่วงเวลาที่พวกเขาทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน เขาดีกับเธอมากจริงๆ

เธอก็ไม่มีอะไรที่สามารถทำเพื่อเขาได้แล้ว ถ้าแม้แต่เรื่องนี้ยังไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้……

เธอกัดฟัน พูดขึ้น“ได้ ฉันสัญญากับคุณ”

สีโม่เฉิงยกคิ้ว

“ถ้าอย่างนั้นคืนพรุ่งนี้ให้ไปรับคุณที่บริษัท?”

“ได้สิ”

หลังจากที่พูดตอบรับไปแล้ว พอทั้งสองคนก็ทานอาหารเช้าด้วยกันเสร็จ ก็ออกไป

กู้หรันนัดเจอกับลู่หนันเซียวช่วงเที่ยง

สถานที่คือภัตตาคารอาหารจีนส่วนตัวแห่งหนึ่ง กู้หรันตั้งใจจองห้องไพรเวทเอาไว้หนึ่งห้อง แล้วก็ตรงไปรออยู่ก่อนแล้ว

จนกระทั่งถึงช่วงเที่ยงตรง เห็นลู่หนันเซียวมาตามที่คาดคิดเอาไว้

ข้างกายของเขายังคงมีเสี่ยวถังผู้ช่วยคนนั้นตามมาด้วย แต่ครั้งนี้ มีท่าที่ไม่เหมือนกันกับเมื่อวาน

“คุณกู้หรัน พวกเราเจอกันอีกแล้วนะครับ”

กู้หรันลุกขึ้นยืนยิ้มเล็กน้อย

“ใช่ค่ะ ต้องขอขอบคุณคุณหนันเซียวที่ให้เกียรติมาพบกันอีกครั้งนะคะ พวกเราทานอาหารกันก่อน ส่วนธุระพวกเราค่อยเจรจากันหลังจากทานเสร็จดีไหมคะ?”

ลู่หนันเซียวพยักหน้า

ผ่านไปนานสองนาน ถึงได้พูดขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ“คุณตกลงที่จะเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้กับทางเราแล้วเหรอคะ?”

ลู่หนันเซียวพยักหน้ายิ้มๆ สองตากลมโตหรี่ลงเล็กน้อย จ้องมองกู้หรัน

“คุณหรันความสามารถไม่เลวเลย ขนาดคนแบบพี่ชายของผมยังรู้สึกประทับใจ ถ้าผมไม่ยอมตกลงอีก มันก็เป็นการไม่ไว้หน้ากันเกินไปนะครับ”

พี่ชาย?

กู้หรันนึกถึงคำพูดของสีโม่เฉิงเมื่อคืน คิดว่าเขาคนนี้ต้องเพื่อนคนนั้นของสีโม่เฉิงที่สีโม่เฉิงพูดถึงแน่ๆ

ด้วยเหตุนี้ จึงรีบพูดยิ้มๆขึ้นมาทันที“ที่ไหนกันล่ะคะ การที่คุณหนันเซียวอุส่ายอมตกลงสัญญากับพวกเรา ก็ถือว่าเป็นเกียรติของพวกเราแล้วล่ะค่ะ คุณวางใจได้เลย พวกเราจะต้องดำเนินทำการถ่ายทำและการโฆษณาประชาสัมพันธ์ภายหลังจากนั้นอย่างดีแน่นอนค่ะ จะไม่ทำให้คุณต้องรู้สึกดายกับการตัดสินใจในวันนี้”

ลู่หนันเซียวพยักหน้า

“แบบนี้ก็ดีเลยครับ”

ดังนั้น ทั้งสองคนก็เซ็นสัญญากันอย่างสุขอกสบายใจ

ช่วงบ่ายลู่หนันเซียวยังต้องกลับไปถ่ายต่อ อยู่ไม่ได้นาน

กู้หรันปฏิบัติตัวเป็นเจ้าภาพที่ดี ลุกขึ้นยืนพูดขึ้น“คุณหนันเซียว เดี๋ยวให้ฉันออกไปส่งคุณนะคะ”

ลู่หนันเซียวไม่ได้ปฏิเสธ

ทั้งสองคนก็ออกจากห้องไพรเวทไปด้วยกัน

ที่พวกเขาไม่ได้สังเกตก็คือ ตรงที่ไม่ไกล มีคนแอบซ่อนอยู่ข้างหลังเสา กำลังยกกล้องขึ้นมาถ่ายพวกเขาอย่างลับๆล่อๆ