วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 79

คนที่เหลือรีบพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจทันที“เธอตาบอดหรือไง！ไม่เห็นเหรอว่าเมื่อตะกี้ABCบอกว่าเพื่อนของเธอเห็นมากับตาว่าผู้หญิงคนนี้ไปหาพี่เซียวที่กองถ่าย?”

“ใช่ๆ！ป่านนี้แล้วยังไม่ยอมรับความจริงอีก เธอยังปกติดีใช่ไหม?”

ลำน้ำโค้งตวัดพูดอธิบาย“แต่ต่อให้ไปพบกันที่กองถ่าย ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนรักกันนี่นา อาจจะเป็นคนที่ร่วมงานกันก็ได้”

“อะไร? นี่เธอมาขายขำกับฉันหรือไง！คนร่วมงานกันทางธุรกิจ? พี่เซียวมีธุรกิจอะไรที่ต้องให้ยัยผู้หญิงคนนั้นไปเจรจากับเขาด้วย?”

“ใช่ๆ แถมยังไปที่สถานที่ลับๆแบบนี้คนเดียวตามลำพังอีก แค่เห็นก็รู้แล้วว่าไม่ปกติธรรมดา”

“เห้อ！ฉันชอบพี่เซียวมาหลายปี เชื่อใจเขามาโดยตลอด แต่คิดไม่ถึงว่า……ฉันผิดหวังมากจริงๆ”

“+1กับข้อความข้างบน ฉันถึงขนาดที่คิดอยู่ว่าจะเลิกเป็นแฟนคลับดีไหม”

คำว่าเลิกเป็นแฟนคลับคำนี้ ทำให้ได้สติขึ้นมาไม่น้อย

“เห้ย เพื่อนสาวตื่น！พี่เซียวเป็นคนยังไง หรือว่าทุกคนคอยติดตามเขามานานหลายปีขนาดนี้ ยังไม่รู้ชัดแจ่มแจ้งอีกเหรอ? เขาบอกว่าตัวเองยังโสดก็จะต้องโสดสิ ไม่มีทางหลอกทุกคนอย่างแน่นอน！”

“จากที่ฉันดู นี่มันเป็นแผนการที่วางเอาไว้ล่วงหน้าชัดๆ ไม่แน่ว่ารูปพวกนั้น ก็อาจจะเป็นรูปที่ผู้หญิงคนนั้นจงใจจ้างให้คนไปแอบถ่ายมาก็ได้！”

“ไม่ว่าจะพูดยังไง ก่อนที่ความจริงจะเปิดเผยออกมา พวกเราจะต้องมีความเชื่อมั่นในตัวของพี่เซียวนะ！”

“ถูกต้อง！เชื่อในตัวพี่เซียว！”

“อดกลั้นไม่ไหวจริงๆ ไปด่านังชั้นต่ำนั่นกันเถอะ กล้ามามุ่งร้ายขนาดนี้(ยิ้มอย่างชั่วร้าย)”

ไม่มีใครแสดงความคิดเห็นอะไรต่อประโยคนี้

ทุกคนทำเหมือนกับไม่เห็น เมินเฉย พูดคุยกันต่อ

แต่ไม่มีใครสนใจ ไม่ได้แปลว่าไม่มีใครไม่เห็น

จู่ๆก็มีคนที่รู้สึกน้อยใจ แต่กลับหาที่ระบายไม่ได้ไปค้นหาเวยป๋อของกู้หรันอย่างรวดเร็ว คิดที่จะส่งข้อความด่าเธอ

บังเอิญในตอนนี้เอง ก็ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือว่าไม่ได้ตั้งใจ

มีไอดีแปลกหน้าไอดีหนึ่ง ทิ้งชื่อเวยป๋ออันหนึ่งเข้ามาในกลุ่ม

“อยากด่าคนก็เชิญทางนี้ นี่คือเวยป๋อของผู้หญิงคนนั้น”

“โอ้！เป็นเธอจริงๆด้วย！เพื่อนสาว ตามฉันมา！วันนี้ถ้าไม่ด่าจนเธอรู้สึกสำนึกผิดไปตลอดชีวิต ก็อย่ามาเรียกฉันว่าแฟนด้อมเซียว！”

“ไป ไปกันเถอะ！”

ในขณะที่กู้หรันกำลังตั้งใจดูความคิดเห็นต่างๆนานาของผู้คนอยู่นั้น จู่ๆเวยป๋อก็มีเสียงดังติ๊งๆขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน

“นี่มันกลิ่นอะไร?”

“อ้อ”กู้หรันถึงนึกขึ้นมาได้ รีบพูดอธิบายทันที“วันนี้พวกลุงโอหยุดกันหมด ฉันก็เลยทำอาหาร เอ่อ……ฉันทำอาหารยากๆไม่เป็น ทำเป็นแต่อาหารทั่วๆไป คุณจะลองสักหน่อยไหม?”

สีโม่เฉิงหัวเราะออกมาทันที

อื้อ ไม่ได้ทำหน้ามุ่ย แล้วก็ไม่ได้ดูอารมณ์เสีย

ถึงขนาดที่ยังมีกะจิตกะใจทำอาหารด้วยซ้ำ ดูท่า เรื่องในอินเทอร์เน็ต เธอยังไม่รู้หรือไม่ก็ไม่ได้สนใจเลยสักนิด

เขาพยักหน้า

“ได้สิ”

กู้หรันเข้าไปในครัว ปิดเตาแก๊ส ก่อนจะยกอาหารที่ผัดเสร็จแล้วออกมา

สีโม่เฉิงก็ล้างมือก่อนจะเข้ามาช่วย ตอนที่เดินผ่านเคาน์เตอร์ หันไปเห็นโทรศัพท์ที่วางอยู่ ตาหรี่ลงเล็กน้อย

ในตอนนี้เอง กู้หรันกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ในห้องอาหาร

เขาเงยขึ้นมามอง ก่อนจะหยิบมือถือของเธอขึ้นมา ใส่ลงในกระเป๋ากางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้น ก็เดินออกไปเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น