คนที่เหลือพอได้ยินว่าเป็นผู้ช่วย ต่างก็รู้สึกหมดหวังทันที
นึกว่าจะได้ทราบเรื่องซุบซิบนินทาที่ยอดเยี่ยมซะอีก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ผู้ช่วยในที่ทำงานเท่านั้น
เนื่องจากไม่มีคู่ควง เจ้านายก็เลยพาผู้ช่วยมาร่วมงานเลี้ยง นี่มันก็พอยอมรับได้อยู่
ทุกคนต่างก็เลยหัวเราะเหอะๆ ปล่อยให้เรื่องนี้มันผ่านไป
กู้หรันก็ถอนหายใจออกมาเหมือนกัน
เธอกับสีโม่เฉิงแต่งงานกันอย่างลับๆ งานแต่งงานของทั้งสองคนโดยธาตุแท้แล้วก็ถือว่าเป็นธุรกิจ
ในตอนที่จดทะเบียนเธอบอกเอาไว้แล้ว ว่าเธอไม่อยากให้คนนอกรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา
จริงๆแล้ว นี่ก็มันถือเป็นการดีสำหรับทั้งสองคน
แต่ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่เธอพูดประโยคนั้นออกไปแล้ว ถึงรู้สึกว่าข้างๆเย็นยะเยือกขึ้นมา
พอเงยหน้ามองก็ไปสบเข้ากับสายตาที่เยือกเย็นของสีโม่เฉิง
กู้หรันสั่นสะดุ้งอย่างช่วยไม่ได้
ยังดี ที่คนตระกูลชางกระตือรือร้นมากๆ
“คุณโม่เฉิง คุณท่านกำลังอยู่ในห้องพักข้างใน เดี๋ยวผมพาพวกคุณเข้าไปนะครับ”
สีโม่เฉิงพยักหน้า
ทั้งสองคนก็ตามเขาเข้าไปในห้องพักที่อยู่ข้างใน
ภายในห้องพัก
ท่านชางพอเห็นสีโม่เฉิง ใบหน้าก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ดูยินดีมีความสุขที่สุดตั้งแต่หัวค่ำ
“คุณโม่เฉิงมาแล้ว เชิญนั่งครับ”
มีคนเอาเก้าอี้มาให้ ก่อนจะเชิญให้เขานั่งลง
สีโม่เฉิงกลับโบกมือเล็กน้อย ปฏิเสธ
“ผู้ใหญ่ทุกท่านยังคงยืนอยู่ ผมจะนั่งได้ยังไงล่ะครับ คุณท่าน ท่านเรียกผมว่าโม่เฉิงก็ได้ครับ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอกครับ”
ท่านชางพยักหน้ายิ้มๆ
ไม่มีใครรู้ ว่าเขากับท่านสีเคยเป็นสหายร่วมรบกันมาก่อน
เนื่องจากเคยช่วยชีวิตของท่านสีโดยที่ไม่สนชีวิตตัวเองมาครั้งหนึ่ง ทำให้เขาถูกยิงหนึ่งนัด จนถึงตอนนี้ หัวใจก็เลยไม่ค่อยดีเท่าไร
แล้วก็เป็นเพราะว่าแบบนี้ สีโม่เฉิงก็เลยเคารพนอบน้อมต่อเขามากๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...