วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 85

คนที่เหลือพอได้ยินว่าเป็นผู้ช่วย ต่างก็รู้สึกหมดหวังทันที

นึกว่าจะได้ทราบเรื่องซุบซิบนินทาที่ยอดเยี่ยมซะอีก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ผู้ช่วยในที่ทำงานเท่านั้น

เนื่องจากไม่มีคู่ควง เจ้านายก็เลยพาผู้ช่วยมาร่วมงานเลี้ยง นี่มันก็พอยอมรับได้อยู่

ทุกคนต่างก็เลยหัวเราะเหอะๆ ปล่อยให้เรื่องนี้มันผ่านไป

กู้หรันก็ถอนหายใจออกมาเหมือนกัน

เธอกับสีโม่เฉิงแต่งงานกันอย่างลับๆ งานแต่งงานของทั้งสองคนโดยธาตุแท้แล้วก็ถือว่าเป็นธุรกิจ

ในตอนที่จดทะเบียนเธอบอกเอาไว้แล้ว ว่าเธอไม่อยากให้คนนอกรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา

จริงๆแล้ว นี่ก็มันถือเป็นการดีสำหรับทั้งสองคน

แต่ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่เธอพูดประโยคนั้นออกไปแล้ว ถึงรู้สึกว่าข้างๆเย็นยะเยือกขึ้นมา

พอเงยหน้ามองก็ไปสบเข้ากับสายตาที่เยือกเย็นของสีโม่เฉิง

กู้หรันสั่นสะดุ้งอย่างช่วยไม่ได้

ยังดี ที่คนตระกูลชางกระตือรือร้นมากๆ

“คุณโม่เฉิง คุณท่านกำลังอยู่ในห้องพักข้างใน เดี๋ยวผมพาพวกคุณเข้าไปนะครับ”

สีโม่เฉิงพยักหน้า

ทั้งสองคนก็ตามเขาเข้าไปในห้องพักที่อยู่ข้างใน

ภายในห้องพัก

ท่านชางพอเห็นสีโม่เฉิง ใบหน้าก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ดูยินดีมีความสุขที่สุดตั้งแต่หัวค่ำ

“คุณโม่เฉิงมาแล้ว เชิญนั่งครับ”

มีคนเอาเก้าอี้มาให้ ก่อนจะเชิญให้เขานั่งลง

สีโม่เฉิงกลับโบกมือเล็กน้อย ปฏิเสธ

“ผู้ใหญ่ทุกท่านยังคงยืนอยู่ ผมจะนั่งได้ยังไงล่ะครับ คุณท่าน ท่านเรียกผมว่าโม่เฉิงก็ได้ครับ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอกครับ”

ท่านชางพยักหน้ายิ้มๆ

ไม่มีใครรู้ ว่าเขากับท่านสีเคยเป็นสหายร่วมรบกันมาก่อน

เนื่องจากเคยช่วยชีวิตของท่านสีโดยที่ไม่สนชีวิตตัวเองมาครั้งหนึ่ง ทำให้เขาถูกยิงหนึ่งนัด จนถึงตอนนี้ หัวใจก็เลยไม่ค่อยดีเท่าไร

แล้วก็เป็นเพราะว่าแบบนี้ สีโม่เฉิงก็เลยเคารพนอบน้อมต่อเขามากๆ

ครั้งนี้ คิ้วของสีโม่เฉิงขมวดเล็กน้อยอย่างยากจะสังเกตเห็น

แต่ก็เห็นแก่หน้าของคุณท่าน เลยไม่ได้สะบัดเธอออกไป

“ก็ไม่ถือว่าอยู่หรอก แต่ว่าต้องเดินทางไปทั่วประเทศบ่อยต่างหาก”

“ฉันไม่สน ถึงยังไงฉันก็รู้ว่าตอนนี้พี่อยู่ที่เมืองJบ่อยๆ เมืองLอยู่ใกล้กับเมืองJขนาดนี้ ต่อไปฉันจะเที่ยวเล่นกับพี่ทุกอาทิตย์เลยดีไหม?”

“เสี่ยวเหลียน！บังอาจนะ！”

ท่านชางส่งเสียงออกมาทันที

ชางเหลียนหยุดชะงักไป ปล่อยแขนของสีโม่เฉิงออกด้วยความไม่เต็มใจ จากนั้นก็หันไปพูดกับคุณท่านด้วยความน้อยใจ“คุณปู่！”

“แขกเยอะขนาดนี้ เอาแต่ไปเกาะแกะพี่โม่เฉิงของหลานมันใช้ได้ที่ไหนกัน? ยังไม่รีบไปทำเรื่องที่หลานควรจะทำอีก！”

ชางเหลียนกัดฟัน ดูเหมือนจะรู้สึกไม่ยอมอยู่ไม่น้อย

แต่วันนี้เป็นการฉลองวันเกิดของคุณท่าน เธอก็ไม่กล้าไปยุแหย่ให้คุณปู่โมโห

ทำได้แค่ต้องเดินจากไป

แต่ก่อนที่จะไป จู่ๆก็เห็นกู้หรันที่ยืนอยู่ข้างๆ ยกคิ้วขึ้นพร้อมกับพูดถาม“คุณคือใคร?”