วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 84

สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดี แต่กลับยังคงเข้มงวดจริงจังอยู่

พอพูดออกมา เสียงทั้งหมดก็นิ่งเงียบไป รอบๆข้างเงียบสงบลงไปทันที

ได้ยินท่านชางพูดขึ้นมา“ในเมื่อมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไปนั่งสักหน่อยเถอะ จะดีจะเลวยังไงฉันกับพ่อของนายก็เป็นคนรู้จักเก่ากัน”

ชิ ความหมายของคำพูดนี้……

ดูเหมือนว่าถ้าไม่เห็นแก่สถานภาพของพ่อเฉิงเฟิง ก็จะไล่พวกเขาออกไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น

ทุกคนปากไม่พูดอะไรแต่กลับแอบขำอยู่ภายในใจ

เฉิงเฟิงก็ฟังออกว่าคุณท่านรู้สึกไม่พอใจ

แต่เขาไม่กล้าพูดอะไร ทำได้พูดขึ้นมาเบาๆด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในทรวง“ครับ”

จากนั้น ก็พากู้อันหนิงเข้าไปในห้องโถงงานเลี้ยง

พอทั้งสองคนเพิ่งจะออกจากสายตาของเหล่าผู้คน……

กู้อันหนิงรีบคว้ามือของเฉิงเฟิงเอาไว้ทันที พูดขึ้นเบาๆ“พี่เฉิงเฟิง ขอโทษด้วยนะคะ เป็นเพราะว่าฉันแท้ๆ……”

ระหว่างที่พูด น้ำตาก็ร่วงตกลงมา

เฉิงเฟิงในตอนนี้รู้สึกอารมณ์หงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

พอเห็นกู้อันหนิงที่ร้องไห้อีก ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“พอได้แล้ว ผมไม่ได้ว่าคุณสักหน่อย จะร้องไห้อะไรอีก?”

กู้อันหนิงเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจ

เธอมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ เห็นเขาขมวดคิ้ว ใบหน้าหมดความอดทน

ใจของเธอเต้น“ตึกตัก”ขึ้นมาทันที

เพราะรู้ว่าเฉิงเฟิงชอบผู้หญิงที่อ่อนแอไร้เดียงสา เพื่อสนองเติมเต็มให้กับความเป็นลูกผู้ชายที่อยู่ในสายเลือดของเขา

ดังนั้นเธอก็เลยแสร้งทำเป็นผู้หญิงตัวเล็กอ่อนแอมาโดยตลอด

แต่วันนี้ ทำไมถึง……

เฉิงเฟิงดูเหมือนว่าจะตระหนักได้ถึงท่าทีของตัวเองแล้วเหมือนกัน สูดหายใจเข้าหนึ่งที ก่อนจะพูดขึ้น“ขอโทษนะ ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีน่ะ”

กู้อันหนิงส่ายหัว

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เฉิงเฟิงฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”

เฉิงเฟิงพยักหน้า

พอเจอกับการประจบประแจงของเธอ เฉิงเฟิงกลับไม่ได้รู้สึกชอบใจเหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว เหลือเพียงแค่ความรู้สึกอุดอู้หดหู่ใจ

ทำไมกัน?

ทั้งสองคนไปหาที่สักแห่งเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ตอนที่มาที่นี่ ก็แต่งตัวเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่เข้าไป ก็มีคนเห็นสีโม่เฉิงก่อน

“คุณโม่เฉิง คุณมาได้ยังไงเนี่ย?”

“ยินต้อนรับคุณโม่เฉิง เสียมารยาทซะแล้วที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับคุณด้วยตัวเอง”

กู้หรันยืนนิ่งเงียบอยู่ข้างๆ เห็นเขาถูกผู้คนรุมล้อม รุมประจบประแจงอยู่ตรงนั้น

ในที่สุด ก็มีคนสังเกตเห็นกู้หรัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นสีโม่เฉิงพาผู้หญิงออกงาน ต่างคนต่างก็สีหน้าซุบซิบนินทาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ทันที

“คุณโม่เฉิง คุณคนนี้คือ……”

สีโม่เฉิงยกริมฝีปากโค้ง กำลังจะพูดอธิบาย

กู้หรันกลับเร็วกว่าเขาหนึ่งก้าว ยื่นมือออกมาให้กับคนคนนั้นอย่างสุภาพเรียบร้อย

“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณโม่เฉิง กู้หรันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

สีโม่เฉิง“……”

รอยยิ้มมุมปากชะงักลง