วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 111

พอฟังที่เธอพูดจบ ตู้เฉี่ยวเยี่ยนก็เข้าใจทันที แล้วพูดขึ้นกับทั้งสองคนว่า " เอาแบบนี้มั้ย พวกคุณลองเปลี่ยนป้ายทะเบียนดูนะ และฉันจะแก้ไขการลงทะเบียนให้ในภายหลัง แบบนี้ก็น่าจะโอเคแล้ว "

พอทั้งสองได้ฟังอย่านั้นก็ไม่ได้คัดค้านอะไร มู่เวยเวยเดินตามตู้เฉี่ยวเยี่ยนไปที่ห้องอัลตราซาวด์ B

พอทำการอัลตราซาวด์เสร็จแล้ว มู่เวยเวยก็กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเย่ เพราะว่าต้องรอผลอัลตราซาวด์สองถึงสามวัน ดังนั้นตู้เฉี่ยวเยี่ยนจึงได้บอกกับเธอว่าเมื่อถึงเวลาแล้วเธอจะโทรบอกเธอในภายหลัง

เมื่อกลับถึงวิลล่าตระกูลเย่แล้ว มู่เวยเวยก็หยิบงานออกแบบออกมาสร้างสรรค์ต่อ เธออยากออกแบบผลงานให้ได้เยอะๆเพื่อที่จะได้หาเงินมาคืนเย่ฉ่าวเฉินได้ไวไว เขาจะได้ไม่เอาเรื่องนี้ออกมาขู่เธออีก

ไม่รู้ว่าเป็นอะไร จู่ๆเธอก็รู้สึกเวียนหัว เปลือกตาหนักๆ ร่างกายก็เย็นอีกทั้งยังมีเหงื่อออกอีก รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดจนทำให้เธออยากจะอ้วก

เธอวางดินสอลง แล้วเทน้ำให้ตัวเองดื่มไปหนึ่งแก้ว เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นนอนลงพักผ่อนบนเตียงแปบหนึ่ง แต่มันไม่แป๊บเธอหลับสนิทไปเลย

เธอหลับไปนานเท่าไหร่ เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว มู่เวยเวยตกใจและรีบเงยหน้าดูนาฬิกาเธอพบว่าใกล้จะได้เวลาเข้างานแล้วอีกเพียงแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

เธอรีบลุกขึ้นแล้วแต่งตัวโดยเร็วที่สุด เธอรีบไปขึ้นรถแล้วตรงไปที่บริษัท ตอนที่เธอนั่งอยู่บนรถเวลาเข้างานเธอเหลือไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว

มู่เวยเวยแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เย่ฮวางมีระบบจัดการกับพนักงานในบริษัทที่มาสายที่เข้มงวดเป็นอย่างมาก ตามข้อตกลงแล้ว ถ้าหากว่าในหนึ่งเดือนมาสายสามครั้งติดต่อกันจะมีจดหมายประกาศวิจารณ์ในที่สาธารณะโดยตรง

ถ้าให้อิงตามผู้จัดการของบริษัทเย่ฮวางแล้วตัวเขาเองยังไม่มีวินัยในด้านนี้เลย ถึงแม้ว่าจะมีกฎที่เคร่งขนาดไหนก็คงจะเป็นไปได้ยากที่มันจะใช้ได้ผล

หลังจากที่มู่เวยเวยได้รับแจ้งเธอก็มาถึงห้องประชุมภายในสิบนาที มู่เวยเวยรีบเตรียมเอกสารที่จำเป็นแล้วเดินเข้าห้องประชุมไปทันที

ผู้ดำเนินการการประชุมอย่างเห่อเหม่ยหลิงในตอนนี้เธอนั่งอยู่แถวหน้าสุด เธอกวาดสายตามองผู้คนรอบๆด้วยสายตานิ่งๆ จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างสุขุมนิ่งลึกตามปกติว่า " ฉันอยากจะบอกว่า ช่วงนี้ทุกคนทำงานหนักกันมาก "

เห่อเหม่ยหลิงพึ่งจะพูดจบ ในห้องประชุมก็มีเสียงปรบมือดังกึกก้อง

เห่อเหม่ยหลิงยกมือขึ้นแล้วพูดต่อว่า "บริษัทพึ่งจะได้รับโครงการมา ซึ่งเป็นโครงการที่ต้องทำงานร่วมกันระหว่างเย่ฮวางและเฟิงซ่าน บริษัทเฟิงซ่านเป็นบริษัทนิตยสารแฟชั่นที่มีชื่อเสียงมากในเมืองนี้ สำหรับเอกสารรายละเอียดต่างๆของบริษัท อีกสักครู่จะให้เลขาเย่แจกให้กับพวกคุณ "

"บริษัทเฟิงซ่านมีการร่วมงานกับบริษัทของเรามาโดยตลอด ปีนี้ก็เช่นเดียวกับที่ผ่านมา ต้องเลือกนักออกแบบเสื้อผ้าที่ยอดเยี่ยมที่สุดจากนั้นก็จะได้ไปร่วมสัมภาษณ์กับบริษัทเฟิงซ่านในนิตยสาร" งดงามอย่างธรรมชาติ "ที่จะออกในเดือนหน้า ฉันหวังว่าทุกคนจะพยายามให้ดีที่สุดที่จะคว้าโอกาสนี้มาเป็นของแผนกเรา

ต้องบอกเลยว่า เห่อเหม่ยหลิงเกิดมาเพื่อเป็นผู้นำเลยจริงๆ แม้ว่าคำพูดที่เธอพูดจะถากถางแต่ว่ามันก็สร้างแรงบันดาลใจให้กับทุกคนได้เป็นอย่างดี

เธอรู้ว่าจะให้กำลังใจทุกคนยังไง ถึงแม้ว่าปกติเธอจะดูจริงจังกับทุกคนมาก แต่ว่าเธอไม่เคยที่จะตัดสินความสามารถของใคร เธอพูดให้กำลังใจพูดชื่นชมทุกคนในแบบของเธออยู่ตลอด เลยทำให้พนักงานทุกคนพยายามอย่างเต็มที่ทุกครั้ง

พอประชุมเสร็จเรียบร้อย มู่เวยเวยก็กลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานจากนั้นก็เปิดดูเอกสารที่ได้มาที่เกี่ยวกับบริษัทเฟิงซ่าน เธอได้ทำความเข้าใจอย่างละเอียด นิตยสารแฟชั่นของบริษัทเฟิงซ่านมีอิทธิพลต่อผู้คนในเมืองA เป็นอย่างมาก ถ้าหากว่าโชคดีพอที่จะได้อยู่ในหน้าสัมภาษณ์มันก็เป็นผลดีมากที่จะได้ก้าวหน้าในอนาคต

มู่เวยเวยตัดสินใจแล้วว่าครั้งนี้เธอจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะคว้าโอกาสที่หายากแบบนี้ให้ได้

นอกจากจะทำตามอุดมคติของตัวเองแล้ว ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งก็คือเฟิงซ่านเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงอย่างมากในต่างประเทศ ซึ่งมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ปารีสประเทศฝรั่งเศสและมีสาขากระจ่ายอยู่ทั่วโลก

มู่เวยเวยกำลังคิดว่าถ้าเธอได้อยู่ในหน้าคอลัมน์ของนิตยสารเฟิงซ่าน แล้วพี่ชายของเธอมาเห็นเข้าโดยบังเอิญเขาอาจจะติดต่อมาหาเธอก็เป็นได้......

ด้วยสองเหตุผลนี้มู่เวยเวยก็ตั้งใจมากในการออกแบบ เพราะว่างานออกแบบในครั้งนี้หัวข้อคือฟรีสไตล์เพื่อให้นักออกแบบได้โชว์ฝีมืออย่างเต็มที่เพื่อแสดงถึงศักยภาพของตัวเองอย่างแท้จริง

มู่เวยเวยครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ จากนั้นก็หยิบดินสอขึ้นแล้วเริ่มลงมือออกแบบ เธอนึกถึงหัวข้อมากมาย เช่น โรแมนติก รักษาสิ่งแวดล้อมลงมือปฏิบัติจริง......ความคิดหลากหลายมากแต่เธอกลับเลือกหัวข้อในการออกแบบไม่ได้

ในการที่จะออกแบบงานแฟชั่นต้องมีหัวข้อตรีมก่อนถึงจะเริ่มออกแบบได้

ทำงานเพลินจนถึงเวลาอาหารกลางวัน มู่เวยเวยเห็นเพื่อนร่วมงานเริ่มโทรสั่งอาหารกัน เธอก็เปิดคอมแล้วค้นหาเมนูอาหารต่างๆบนอินเทอร์เน็ต เธอคิดอยู่นานมาก สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจสั่งบะหมี่เสฉวนที่ราคาสมน้ำสมเนื้อ

ในขณะที่รออาหารมาส่งอยู่ เธอก็ยังคงคิดหัวข้อในการออกแบบครั้งนี้ ในตอนนี้เอง เธอก็ได้กลิ่นคาวของอาหารทะเล เธอขมวดคิ้วแล้วรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนอีกครั้ง

มู่เวยเวยหันไปมองก็เห็นว่าเฉียวซินโยววางกล่องอาหารไว้บนโต๊ะ เธอค่อยๆเปิดกล่องออก ข้างในเป็นปูจากทะเลหยางเฉิงที่ทั้งห้าตัวจัดเรียงมาอย่างสวยงาม

มองไปที่เธอที่กำลังแกะเปลือกกุ้งอย่างชำนาญแล้วกินอย่างอร่อย ทำให้มู่เวยเวยอยากอ้วกมากขึ้นกว่าเดิม เธอรีบเดินไปเข้าห้องน้ำทันที

เฉียวซินโยวจ้องมู่เวยเวยที่สีหน้าไม่ค่อยดีก็ยิ้มอย่างไม่ใยดี วันนั้นเธอบังเอิญได้ยินฉินหม่าพูดว่ามู่เวยเวยได้ดื่มซุปทะเลไปแล้วรู้สึกไม่ค่อยดี ตอนนั้นเธอคิดว่ามู่เวยเวยแพ้อาหารทะเล

เธอกินปูเสร็จด้วยเวลาอันรวดเร็วจากนั้นก็หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากให้เรียบร้อย เฉียวซินโยวก็รีบตรงไปที่ห้องน้ำ วันนี้เธอตั้งใจสั่งอาหารทะเลมา คิดไม่ถึงเลยว่าอาการของเธอจะชัดขนาดนี้ เธออยากรู้มากว่าจริงๆแล้วมันเพราะสาเหตุอะไรกันแน่

พอมาถึงที่ห้องน้ำก็เห็นมู่เวยเวยที่กำลังอาเจียนอยู่ตรงอ่าง เฉียวซินโยวตกใจ ในใจของเธอวูบวาบ หรือว่าเธอ......

มู่เวยเวยอาเจียนอยู่พักหนึ่ง คิดว่าคงอาเจียนอะไรไม่ออกแล้วล่ะ เธอเปิดก๊อกน้ำจากนั้นก็บ้วนปาก จากนั้นก็มองตัวเองที่ใบหน้าซีดเซียวมากในกระจก และทำให้ตัวเองรู้สึกสดชื่นแล้วเดินออกไป

หลังจากที่อาเจียนไป หลังจากที่อาหารส่งมาแล้ว เธอก็ไม่ความรู้สึกอยากอาหารเลย เธอพยายามฝืนตัวเองกินไปสองคำ แต่สุดท้ายก็อาเจียนออกมาอีก

ช่วงพักกลางวันกำลังจะสิ้นสุดแล้ว มู่เวยเวยทำให้ตัวเองสดชื่นแล้วทำงานต่อ เมื่อกี้เธอดื่มน้ำอุ่นๆไปรู้สึกดีขึ้นมากมากแล้ว เธอทุ่มเทพลังกายและใจให้กับงานออกแบบทั้งหมด

ในขณะนี้เองโทรศัพท์ตั้งโต๊ะก็ดังขึ้น มู่เวยเวยรับโทรศัพท์แล้วพูดอย่างมืออาชีพ " สวัสดีค่ะ แผนกการออกแบบเสื้อผ้าบริษัทเย่ฮวางค่ะ "

ปลายสายมีเสียงเห่อเหม่ยหลิงดังขึ้น " เวยเวย มาที่ห้องทำงานฉันเดี๋ยวนี้"

" ได้ค่ะ "

มู่เวยเวยลุกขึ้นแล้วตรงไปที่ห้องทำงานเห่อเหม่ยหลิง เคาะประตูตามความเคยชิน พอได้ยินเสียงตอบรับแล้วจึงค่อยๆเปิดประตูเข้าไป

เห่อเหม่ยหลิงกำลังแก้เอกสารอยู่ พอได้เสียงฝีเท้าจึงเงยหน้าขึ้นมองและพูดขึ้นนิ่งๆว่า " เวยเวย เธอคิดยังไงกับการประชุมเมื่อเช้า? "

มู่เวยเวยอึ้งแล้วดึงสติให้กลับมาจากนั้นก็พูดขึ้นว่า ". ฉันจะพยายามสร้างสรรค์งานให้ดีที่สุดเพื่องานในครั้งนี้! "

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ เห่อเหม่ยหลิงก็พยักหน้าเบาๆแล้วพูดขึ้นว่า " เมื่อปีที่แล้วคอลัมน์นี้ตกไปอยู่ที่มือของกลุ่มหลี่เจี๋ยน่า ฉันหวังว่าปีนี้กลุ่มของเราจะคว้ามันมาให้ได้ "

เธอตอบอย่างมั่นใจมาก ทำให้มู่เวยเวยรู้สึกกดดันมากมาก แต่ว่าก็ทำให้มู่เวยเวยมีกำลังใจมากขึ้นแล้วพูดว่า " ผู้จัดการเห่อ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่ค่ะ "

" ถ้างั้นก็ดี " เห่อเหม่ยหลิงพูดขึ้นว่า " ฉันดูใบหน้าเธอดูแย่มาก เธอไม่สบายตรงไหนรึป่าว? "

พอได้ยินว่าเธอถามแบบนี้ หัวใจของมู่เวยเวยก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันทีแล้วเธอก็กล่าวอย่างซาบซึ้งว่า " ฉันไม่เป็นอะไรมาก ก็แค่ท้องไส้ปั่นป่วนนิดหน่อย เดี๋ยวกลับไปกินยาก็น่าจะดีขึ้นค่ะ "

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ เห่อเหม่ยหลิงก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ แล้วพูดขึ้นว่า " ให้ความสำคัญกับการพักผ่อนในทุกวันด้วยนะ "

" ขอบคุณค่ะผู้จัดการที่เป็นห่วง ฉันทำได้ค่ะ "