วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 313

เย่จิงเหยียนยิ้มนิดๆพูดว่า "เธอสวยมาก เพียงแต่คุณน่าจะไม่รู้จัก ฉันกินเสร็จแล้ว ไว้เจอกัน"

พูดจบ เย่จิงเหยียนเช็ดปาก ลุกขึ้นเดินไปเคาท์เตอร์ชำระเงิน

สาวสวยมองตามหลังเขาไป ความอิจฉาริษยาในใจกำลังพลุ่งพล่าน เธอปลอบตนเองว่าไม่เป็นไรๆไม่หยุด ถึงยังไงก็ใกล้จะบรรลุเป้าหมายแล้ว แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะอิจฉา ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงแบบไหนที่สามารถครอบครองผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ได้

เวลานี้ พันธมิตรในอเมริกาของเย่ฮวางมาที่เย่ฮวางเพื่อหารือเกี่ยวกับความคืบหน้าของโครงการล่าสุด หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารกันอย่างคึกคัก เย่จิงเหยียนส่งพวกเขาไปยังโรงแรมที่ดีที่สุดในเมือง A เพื่อพักผ่อน

ทว่าไม่รู้ เขาเพิ่งจะก้าวเข้าไป ก็มีรถAlphardหนึ่งคันมาจอดหน้าประตูทางเข้าโรงแรม มีสาวสวยเซ็กซี่คนหนึ่งออกมาอย่างแอบๆ แล้วรีบเข้าไปในโรงแรม

หุ้นส่วนหลายคนของเย่ฮวางดื่มมากไปหน่อย ต้องการจะลากเขาไปที่คาราโอเกะของโรงแรม จนปัญญา เย่จิงเหยียนเลยต้องไปเป็นเพื่อน ด้วยเหตุนี้ ออกมาจากโรงแรมก็ดึกมากแล้ว

เขาไม่เคยคาดคิดเลย การกระทำที่ปกติเช่นนี้ของตนเอง ทว่ายังถูกคนใช้ประโยชน์อย่างถึงที่สุด

วันต่อมา เมื่อเย่จิงเหยียนกำลังนอนหลับอยู่ เสียงเคาะประตูก็ทำเขาตื่น

"ใครอ่า" เย่จิงเหยียนพลิกตัว ถามด้วยความสะลึมสะลือ

"พี่ ฉันเอง รีบเปิดประตูเร็ว" เย่ชูวเสวียพูดอย่างรีบร้อน

เย่จิงเหยียนสะบัดมือ เสียงประตู"คลิ๊ก"เปิดออก เย่ชูวเสวียสวมชุดนอนลายการ์ตูน ถือโทรศัพท์รีบวิ่งเข้ามา ตบๆบนหลังของพี่ชาย "พี่ อย่าเพิ่งนอน รีบลุกขึ้น คุณมีข่าวฉาวแล้ว"

"ไร้สาระ อีเหยาไม่ได้กลับมา ฉันจะมีข่าวฉาวที่ไหน?" เย่จิงเหยียนหลับๆลืมๆ พูดบ่นพึมพำ

เย่ชูวเสวียใช้แรงโยกไหล่ของเขา "จริงๆ พาดหัวข่าว บอกว่าคุณเลี้ยงดูดาราสาวนักแสดงแนวสอง"

เย่จิงเหยียนลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว "คุณพูดว่าอะไรนะ? ฉันทำอะไร?"

"เลี้ยงดูดาราสาวนักแสดง แพร่หลายบนอินเตอร์เน็ต คุณดูเองเถอะ" เย่ชูวเสวียเปิดโทรศัพท์และส่งให้ตรงหน้าพี่ชาย

เย่จิงเหยียนไม่สวมเสื้อมองไปที่โทรศัพท์ ด้านบนเขียนหัวข้อตัวใหญ่ นักแสดงหญิงหยางจิงได้สานสัมพันธ์กับประธานคนใหม่ของเย่ฮวางกรุ๊ป มองลงไปอีกครั้ง ใช้พื้นที่จำนวนมากเพื่อบรรยายความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง

ยังมีรูปถ่ายติดอยู่สองสามรูป เย่จิงเหยียนกอดเธอที่หน้าประตูทางเข้าโรงแรม กินข้าวกลางวันด้วยกัน เต้นรำด้วยกันกับเธออย่างหวานชื่น เป็นรูปถ่ายของคน 2 คนที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง

บทความทั้งหมดเขียนขึ้นมั่วๆ ทว่ายังทำให้คนหวนคิดตามกัน พูดเกี่ยวกับที่งานเลี้ยง เย่จิงเหยียนปฏิเสธการเชิญชวนให้เต้นรำของผู้หญิงทุกคน เพื่อเต้นรำกับหยางจิงคนเดียวเท่านั้น เพราะเย่จิงเหยียนชื่นชอบหยางจิงมานานแล้ว

แล้วก็เย่จิงเหยียนกับหยางจิงใช้เวลาอยู่ด้วยกันในโรงแรมสามชั่วโมง คนก่อนหน้ารีบร้อนออกไป คนหลังก็อยู่จนฟ้าสาง ดูเหมือนว่าทั้งสองคนอยู่ในช่วงรักกันอย่างโงหัวไม่ขึ้น

เย่จิงเหยียนรีบดูให้จบอย่างรวดเร็ว แล้วก็หัวเราะตัวโก่ง "What the f*ck นักข่าวคนนี้ไร้สาระเหลือเกิน หยางจิงคนนี้ทำอะไรอ่ะ? ฉันก็แค่เคยเจอไม่กี่ครั้งเท่านั้น"

"เป็นนางรองในละครย้อนยุคเมื่อไม่นานมานี้"

เย่จิงเหยียนนำโทรศัพท์ให้เธอ พูดอย่างโกรธๆเล็กน้อยว่า "ผู้หญิงคนนี้หาโอกาสต่างๆแล้วจงใจเอาฉันไปเป็นกระแส"

"ใช่ ฉันรู้ว่ามันคือกระแส แต่คนอื่นไม่รู้"

"มือสะอาดไม่จำเป็นต้องล้าง ฉันจะต้องสนใจคนอื่นทำไม?"

"พี่ คุณไม่ใช่คนโง่ เรื่องแบบนี้หากให้สาวน้อยรู้เข้า ฉันจะดูว่าคุณยังจะบอกว่ามือสะอาดไม่จำเป็นต้องล้างอีกไหม"

หนึ่งประโยคของเย่ชูวเสวียปลุกให้เย่จืงเหยียนตื่นตกใจ ใช่สิ ต้วนอีเหยาอยู่ที่กองทัพตลอดทั้งปี เป็นธรรมดาที่จะไม่เข้าใจเบื้องหลังของเรื่องราวนี้ ในกรณีที่เธอเห็นเข้า ตนเองจะกระโดดลงไปในแม่น้ำฮวงโหก็ล้างไม่สะอาดแล้ว

"ออกไปออกไป ฉันจะใส่เสื้อผ้า"

เย่ชูวเสวียก็หายไปจากในห้องอย่างรวดเร็ว พี่ชายของเธอนี่ มีเพียงสาวน้อยเท่านั้นที่สามารถอยู่ได้ในตอนนี้

อาหารเช้า มู่เวยเวยสีหน้าเป็นทุกข์ถามลูกชาย "เรื่องคุณกับนักแสดงคนนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร?"

เย่จิงเหยียนหงุดหงิดในใจ กินข้าวไปสองคำก็วางลง "แม่ ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ เธอชื่ออะไรฉันยังเพิ่งจะรู้จากข่าวบันเทิงเลย"

เย่ฉ่าวเฉินเคยประสบกับเรื่องราวเช่นนี้มาก่อน พูดในฐานะคนที่เคยผ่านมา "ดาราสาวชั้นต่ำต้อยประเภทนี้แค่อยากมีกระแสกับคุณก็เท่านั้น ในความเป็นจริงไม่จำเป็นต้องชี้แจงตราบใดที่มันไม่ทำลายผลประโยชน์ของบริษัท เพราะยิ่งชี้แจงต่อสาธารณะ ประเด็นเรื่องนี้ก็ยิ่งร้อนขึ้น และคุณไม่มีหลักฐานที่จับต้องได้ว่าคุณสองคนไม่รู้จักกัน อย่าสนใจเลย มากสุดก็แค่สองวัน เรื่องนี้ก็หายไปแล้ว"

เย่จืงเหยียนคิ้วขมวด "พ่อ ฉันจะไม่ชี้แจงต่อสาธารณะก็ได้ แต่ว่าต้องการพูดกับอีเหยาให้ชัดเจน เธอไม่รู้อะไรทั้งสิ้น ฉันกลัวว่าเธอจะเชื่อข่าวลือเหล่านี้"

"คุณจะไปหาเธอตอนนี้เลยหรอ?" เย่ฉ่าวเฉินย้อนถาม

เย่จิงเหยียนดูเหี่ยวเฉาทันที "ไม่ได้ข่าวคราวของเธอก็กระวนกระวายใจ ไม่ได้ ฉันต้องให้บริษัทส่งคำแถลงอย่างเป็นทางการออกไป"

พูดจบ เย่จิงเหยียนก็โทรหาเลขาหวัง

มู่เวยเวยเห็นด้วยกับแนวทางของลูกชายของเธอ เหลือบมองสามีแล้วพูดว่า "คุณก็รู้แต่ผลประโยชน์ของบริษัท จริงๆแล้วผู้หญิงอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้มาก เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำอย่ากลัวแม้ว่าตอนนี้ยังไม่เป็นจริง"

เย่ฉ่าวเฉินใบหน้ายิ้มแย้มทันที "ใช่ใช่ใช่ คุณภรรยาพูดถูก"

"ชิ!"

เก้าโมงเช้า มีการโพสต์แถลงการณ์บนอินเตอร์เน็ต ชี้แจงว่าประธานเย่จิงเหยียนของเย่ฮวางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับหยางจิง เนื้อหาทั้งหมดของบทความเป็นเรื่องสมมติขึ้นมา สร้างขึ้นมั่วๆ ภาพถ่ายก็เป็นเพียงความบังเอิญ เดิมทีเย่จิงเหยียนไม่ได้รู้จักหยางจิงเลย

หินก้อนเดียวทำให้เกิดคลื่นกระเพื่อมขึ้นมา

เหตุการณ์นี้ได้รับการตอบรับอย่างรวดเร็วจากสื่อต่างๆ แหล่งปล่อยข่าวก็กระพือขึ้นมา โดยตลอดทางด้านหยางจองนั้นก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับด้านบวก แต่ทว่ามีคนจำนวนมากที่ติเตียนบนอินเตอร์เน็ต ว่าตระกูลเย่ผู้ร่ำรวยรังเกียจฐานะของหยางจิง ต้องการทอดทิ้งเธอ นี่คือพฤติกรรมของผู้ชายที่นิสัยไม่ดี

เย่จิงเหยิงจริงคือทั้งโมโหทั้งตลก อันที่จริงเขาขี้เกียจเกินไปที่จะสนใจในสิ่งที่ชาวเน็ตพูด สิ่งสำคัญคือต้วนอีเหยาต้องเชื่อมั่นในตัวเขา

แต่เขาไม่รู้ว่า ผู้หญิงที่คิดถึงอยู่ตลอดเวลาเช่นนี้ กำลังไล่ล่าอาชญากรต่างชาติสองคนสุดท้ายอย่างสุดความสามารถท่ามกลางน้ำแข็งและหิมะ

"หยุด ไม่งั้นฉันยิง" ต้วนอีเหยาพูดเสียงแข็ง

สองคนนั้นจะฟังเธอได้อย่างไร ยังคงวิ่งไปข้างหน้าไม่หยุด

ไม่รอติ่ไปอีกแล้ว ตเวนอีเหยายิงออกไปอย่างไม่ลังเล กระสุนหนึ่งนัดทะลุผ่านความเย็นในอากาศ ยิงเข้าหัวใจของหนึ่งในนั้นจากทางด้านหลัง คนคนนั้นล้มลงกับพื้น

เขามองคู่หูของเขา หยุดฝีเท้าลงทันที หันมาพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า "หยุดนะ มิฉะนั้นพวกมึงก็ตายไปพร้อมกับกูนี่แหละ"

ต้วนอีเหยาหยุดทันที เพราะว่าเธอเห็นมือของชายคนนั้นกดขวดแก้วไว้แน่น ในขวดเต็มไปด้วยก๊าซสีฟ้าอ่อน

"เอาปืนโยนลงไป" ชายคนนั้นพูดภาษาจีนกลางได้อย่างคล่องแคล่ว

"คุณวางของลง ฉันจะปล่อยคุณไป" ในแววตาของต้วนอีเหยาล้วนมีแต่ความดุร้าย

คนคนนั้นหัวเราะเยาะ "คุณหลอกเด็กสามขวบหรอ? ถ้าไม่อยากตาย ก็วางปืนลงให้หมด"

"ประโยคนี้ฉันต้องพูดกับคุณ" ต้วนอีเหยาจับปืนแน่น

การแสดงออกของคนๆนั้นดูบ้าบิ่นเหลือเกิน "โอเค งั้นก็จายไปพร้อมกับพวกกู มีคนตายไปพร้อมกับกูเยอะขนาดนี้ กูก็คุ้มค่าแล้ว" พูดจบ มือก็กำลังจะกดฝาขวดเล็กๆนั้น

ต้วนอีเหยาเหนี่ยวไกทันที ยิงไปที่ข้อมือของเขา ชายคนนั้นร้องอย่างเจ็บปวดทรมาน นำขวดโยนออกไป

"คว้าขวดไว้" ต้วนอีเหยาร้องตะโกน

เพื่อนทหารสองสามคนวิ่งโผเข้าไป รับขวดไว้ในมือก่อนที่จะกระแทกพื้น ชายคนนั้นถือโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ได้เตรียมป้องกัน มืออีกข้างหยิบปืนออกมากำลังจะยิงใส่ขวด ทว่าถูกต้วนอีเหยาพบเห็น ยิงไปที่หัวใจของเขา ใครจะรู้ว่าพลังชีวิตเขาเข้มแข็งเกินไป ก่อนหมดลมหายใจ ยังคงเหนี่ยวไกปืน

แน่นอน นัดนี้ไม่โดนอะไร แต่เสียงปืนดังลั่นไปทั่วหุบเขาธารน้ำแข็ง

ชิงหลงก้าวไปข้างหน้าเพื่อค้นหาสิ่งของมีค่าของคนๆนั้น เสียงก้อนหิมะเล็กๆกลิ้งมาที่เท้าของเขา เงยหน้าขึ้น ตกใจหน้าถอดสี "เชี่ย หัวหน้าถอยเร็ว หิมะถล่ม"

ต้วนอีเหยาก็ได้ยิน"กรอบแกรบ"เสียงหิมะร่วง ระเบิดคำสบถในใจ ตะโกนไปทางพวกพี่น้อง "บรรจุขวดให้ดี แล้วรีบลงจากเขา"

ก้นหิมะขนาดมหึมากลิ้งลงมา พุ่งเข้าหาพวกเขาด้วยพลังแห่งการทำลายล้าง ต้วนอีเหยาวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดในชีวิต เงื้อมมือแห่งความตายกำลังไล่ตามหลังมา ใครก็ไม่กล้าเกียจคร้าน

ฉับพลัน ก็มีรถจี๊ปปรากฏอยู่ตรงหน้า ต้วนอีเหยาดีใจ เป็นคนของพวกเขา

รถจี๊ปอยู่ท่ามกลางหิมะที่ถล่มลงมา ตะโกนเสียงดังมาทางพวกเขาว่า "เร็วขึ้นรถ"

คนสิบกว่าคนกระโดดขึ้นรถราวกับบิน บางคนกระโดดเข้ามาในรถ บางคนก็เกาะยืนอยู่ข้างประตูรถ รอทุกคนขึ้นจนครบ รถก็พุ่งทยานออกไป

ค่อยสลัดยมทูตทิ้งไว้ด้านหลัง ในที่สุดทุกๆคนก็โล่งใจ

ตอนกลางคืน เย่จิงเหยียนนั่งดูข่าวอยู่ในห้องรับแขก ประจวบกับเป็นข่าวหิมะของภูเขาน้ำแข็งคุนหลุนถล่ม

"ตามที่เข้าใจ หิมะถล่มครั้งนี้เกิดจากปัจจัยของมนุษย์ โชคดีที่ไม่มีเจ้าหน้าที่ได้รับบาดเจ็บ……”

ไม่รู้ทำไม เมื่อเห็นรายงานนี้เย่จิงเหยียนรู้สึกหวั่นๆในใจ รู้สึกว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับต้วนอีเหยา ไม่มีเจ้าหน้าที่ได้รับบาดเจ็บ? หากเธอกำลังปฏิบัติภารกิจลับอยู่ ถึงแม้ว่าจะมีเจ้าหน้าที่ได้รับบาดเจ็บ ก็จะสามารถรายงานได้อย่างไร?

เย่จิงเหยียนคิดถึงคนบางคนอยู่ตลอดเวลา เป็นเพราะว่างานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ทุกๆคนได้รับเลื่อนยศสิงขั้น หลังจากชื่นชมและให้รางวัลเสร็จ จากนั้นพวกเขาก็ถูกขังอยู่ในห้องดำเล็กๆตามลำพัง

เป็นธรรมเนียมที่มีมาโดยตลอด การที่ยิงคนตาย หลังจากกลับมาของทุกอย่างจะต้องเผาทิ้ง แล้วก็โดดเดี่ยวอยู่สักระยะหนึ่ง ให้รับประกันได้ว่าความดุร้ายหายไปจากตัวตน ทำให้พวกเขาสงบจิตใจลง

ขังอยู่หนึ่งวันหนึ่งคืน เมื่อเทียบกับการนอนหลับก่อนหน้านี้ ต้วนอีเหยาคิดถึงเย่จิงเหยียนมากที่สุดในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าตอนนี้ตาหมอนี่กำลังทำอะไรอยู่ เธออยากหาเวลาว่างกลับไปดูเขา

ออกจากห้องดำวันนั้น ทหารต้วนก็มารับเธอด้วนตนเอง เห็นลูกสาวผอมลงไปมาก แก้มแดงระเรื่อด้วยความเย็น ในใจก็เป็นทุกข์อย่างมาก

เด็กผู้หญิงคนอื่นๆทำงานและแต่งงานเมื่ออายุเท่าเธอนี้ แต่งตัวให้ตนเองอย่างสวยงาม แต่ลูกสาวของเขานี้ ทว่าต้องผ่านความเป็นความตายอยู่ตลอดเวลา เส้นทางนี้ยุติธรรมกับเธอแล้วชาไหม?

ต้วนอีเหยาเห็นพ่อของตน กอดแขนพ่อแล้วยิ้ม "เฮ้อ วันนี้ฉันมีเกียรติมากจริงๆ ท่านผู้นำมารับฉันด้วยตนเองเลย"